Temat: Szukam bratnich dusz do zgubienia 20-25kg.W grupie zawsze rażniej.

jest taki mądre staropolskie powiedzenie " Miłość i sraczka przychodzą znienacka " ;)))))))

babkaatomowka - 100% racji. Ja kiedy zaczęłam być szczęśliwą singielką i byłam pewna, że już niczego więcej w życiu mi nie potrzeba...Wtedy  zaprosiłam kumpla na wesele, bo nie chciałam iść sama i chyba pomału zaczynam z nim myśleć o naszym.

hahaha w pelni sie z Wami, z Toba abakaatomowka zgadzam!
Wiem, ze juz niedlugo tez bede zyc pelna piersia a potem pewnego pieknego dnia poznam "wlasciwe portki" ;););) Po prostu moj byly partner "dorwal mnie" jak mialam 16 lat..... On mial 21. To byl moj pierwszy i innego (w miare doroslego) zycia niz zycie z nim nie znalam..... Dlatego ciezko dosc. Ale juz 3 miesiace prawie za mna.... Trzymam sie i nawet chudne!!!
I ciesze sie bardzo, ze moge sie tutaj Wam wygadac!!!!
body { background: #FFF; }

alinam- historia niczym z romantycznej komedii!:):)) body { background: #FFF; }

Babkaatomowka, jak Ty rzuciesz tekstem to normalnie ja wymiękam  Szalona!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Erinn najtrudniejszy pierwszy raz ;) a przede wszystkim trza popróbować żeby wiedzieć na czym świat stoi ;))))) trzeba mieć porównanie z facetami ;)

O tak  Zgadzam się  Ja się wyszalałam mając 17-21lat tak, że szkoda gadać  I spotykałam się z różnymi typami, czasami przystojnymi, ale z sercem jak kamień, czasami z romantykami, którzy bujali w obłokach i nie myśleli o niczym na poważnie itd. I niczego nie żałuję, bo poznałam te wszystkie typki  A mój przyszły mąż jest od nich wszystkich totalnie inny... Nie jest ładny, jest niski, gruby, inteligentny, serce ma dobre i kocha mnie nad życie... Będąc młoda nawet na niego bym nie spojrzała, a teraz świata poza nim nie widzę  I jestem z nim bardzo szczęśliwa

Erin jak teraz wspominamy nasze początki to płacze ze śmiechu i powiem szczerze jakby ktoś film o tym nakręcił to w dziedzinie komedia Oskara dostanie. On szukał dziewczyny na stałe ja partnera na wesele i nic więcej - jednak okazał się być lepszy w zdobywaniu niż ja w unikach, ale nie żałuję.

no no gosiaczku gratulacje. Mój jest moim pierwszym poważnym, na początku też nie wyglądało to poważnie i myślałam, że nic z tego nie wyjdzie, bo przecie z nas takie małolaty były ale teraz też świata poza sobą nie widzimy. Spotykamy się tyle lat że hej i wcale nie żałuję, że nie szalałam, tylko się cieszę, body { background: #FFF; }że spotkałam tak szybko tego co potrzeba.
Ale nie wykluczam, że może być różnie, bo różnie w życiu się układa.

To fakt, różnie w życiu bywa...

alinam, ja też miałam podobnie  Rok nie chciałam tego mojego Skarba, a on taki zakochany, przeżył moich 3 byłych (w tym końcówkę związku i moje załamanie z pierwszą miłością mojego życia - ale okazuje się, że nie ostatnią ) i kiedy już zrezygnował, wyjechał na kilka tygodni i nie odzywał się nic a nic to tak mnie tknęło, że mi go tak bardzo brak, że jak wrócił to już nie puściłam go na krok  I uświadomiłam sobie, że prawdziwa miłość mojego życia była tak blisko mnie...