Temat: rocznik 1979 - schudnijmy przed 30tką

No ja z kolei jestem z tych co wierzą w kilka miłości. Inaczej się kocha różnych ludzi, ale to jednak miłość. Przed mężem byłam jeszcze 2 razy szalenie zakochana i nie moge powiedzieć, że były to tylko zauroczenia, albo miłostki. Z obydwoma byłam w dłuższych związkach i rozpad każdego z nich przeżyłam ogromnie.

Myślę, że jeżeli zrobiło się wszystko co bylo w naszej mocy, żeby związek był udany (dla spokoju własnego sumienia), a mimo tego się chrzani to trzeba myśleć innych rozwiązaniach. A dzieci moim zdaniem najbardziej są szczęśliwe, gdy żyją przy szczęśliwych rodzicach.

Ebek, zazdroszczę takich słów!

Sama chodziłam kiedyś na terapię. Dla siebie. Dla odzyskania dawnej pewności siebie, poczucia mocy i celowości. Po części się udało, ale nie w 100%. Dostałam pakiet wiedzy, z której nie zawsze umiem i chcę korzystać. Ale życie nie jest łatwe. Myślę, że terapia dla par może być dobrym rozwiązaniem. Może nauczyć rozmawiać. Uświadomić sobie swoje pragnienia i priorytety. Znam 2 pary, które po terapii się rozstały. Zawsze to jednak jest szansa.

Chciałabym na niektóre rzeczy przymykać oko. Nawet czasem mi wychodzi :-) ale nie ustąpię za wszelką cenę. Halva, ja tak nie dałabym chyba rady. Wcześniej czy później w "domu" byloby piekło, a dobra dziecka w tym nijak odnaleźć się nie da. Ale ja jestem strasznie rogata dusza.

Od dziś obiecałam sobie już nie zajadać nerwów :-)

Brawo z tym nie zajadaniem nerwów:) Ja przed P. miałam tylko jeden poważniejszy i dłuższy związek. I dziś wiem, że z miłością nie miało to nic wspólnego. Chociaż były plany ślubu i chorowałam kilka lat po rozstaniu. Ostatnio ciągle czytam o miłości, związkach, obecnie o uczuciach w ogóle:) Ciągle nad tym rozmyślam  i takie właśnie teorie mi wychodzą. Ale masz rację Kitta, że za wszelką cenę nie można ustąpić. On też musi się starać w tym związku i to nie tylko "na 5 minut" tylko cały czas. Mój związek się "rozpadł", bo nikt z nas się tak naprawdę nie starał. Otrzymaliśmy piękną miłość i myśleliśmy, że to tak będzie na zawsze;) Teraz wierzymy, że na zawsze, ale ile wysiłku i starań trzeba w to włożyć. I to nie tylko teraz, ale już do końca:) Mi to odpowiada:):):):):) Jak do tej pory P. zrobił tylko jedną rzecz w weekend, która mi się nie podobała. Przyznał się do winy i normalnie jak rozmawialiśmy, to głos mu się trząsł ze zdenerwowania. Co to w sumie nie było nic wielkiego, ale on teraz strasznie uważa żeby mnie niczym nie zranić, nie zasmucić i w ogóle.

Aha! I proszę mi nie zazdrościć, bo wiecie co przeszliśmy... Szczerze Wam powiem, że to co się stało bardzo nas umocniło i jesteśmy tym jednym z nielicznych przypadków kiedy po ... może być lepiej.

ja mam nadzieję,ze ta terapia pomoże mi sie zdefiniować...albo w tą albo w tamtą...

Czyli jednak coś jest:) Zobaczycie czy Wam ta terapia coś da. Tzn coś na pewno:) Wszystkim życzę jak najlepiej!!!!!!!! Łącznie ze sobą:D:D:D Fajne z nas kobiety i zasługujemy na wszystko co najlepsze 

Ano zobaczymy...

Jak dzisiaj nastroje?????

Nikogo nie było?  Wiecie, waga mi się zepsuła... W sumie, to dobrze, bo jakoś dziwnie dużo jem ostatnio. Dziś mam zamiar, to ujarzmić:) Ciężko będzie, bo to te najgorsze 1,5 tygodnia przed @. Piersi już bolą, to wiem, że to już ten czas.

Halva, współczuję rozdarcia.

Mam przyjaciółkę w dziwnym związku. Mąż chciał ją zostawić, ale się okazało, że jest w drugiej ciąży. Jak młodszy miał ze 2-3 lata, to się nawet wyprowadził na parę miesięcy. To pomogło jej spojrzeć na siebie innymi oczami i zawalczyć o samą siebie, umocnić ją. Teraz znowu sa razem i jest różnie, ale chyba jest jednak brak uczucia z każdej strony. A obowiązek stworzenia domu dla dzieci jest silny i dla niej i dla niego. I tak trwają, kłócąc się o pierdoły. Ona marzy o wielkiej namiętności i tak jej życie się toczy i pewnie toczyć się bedzie....