Temat: zarobki

Obecnie jestem w 3. Zarabiam 2100( po podwyżce w zeszłym mcu) . Co trzy mce płatne mam nadgodziny i noce więc dochodzi wtedy średnio 600-700 zł. Uważam że zarabiam bardzo malo. Jest to praca w domu dziecka. Pracuje w święta, weekendy i noce. Chodzę z dziećmi do lekarza, zakupy, psychiatry, sprzartam i gotuje. Co prawda jest to budżetówka i niektórzy sobie chwalą aczkolwiek bardzo chciałabym zmienić pracę. Wcześniej zarabiałam 3000 jako niania. Czasem wpadała mi nocka za 200 zł. Dodatkowo premia na święta ale to też w zależności od kondycji finansowej pracodawcow. Całe życie pracuje z dziećmi. Wdzięczna praca ale obciążająca fizycznie i psychicznie. Gdyby nie moja misja zbawienia świata i chęć wychowania dzieci na dobrych ludzi trafilabym może lepiej.

Myślę o tym, tylko po pierwsze muszę zaczekać na wypowiedzenie umowy pożyczki, bo inaczej postępowanie upadłościowe obejmie tylko dług wobec firmy (sklep był w ajencji) który jest już po terminie spłaty, po drugie zdobywam informacje potrzebne do złożenia wniosku i wygrania sprawy bez pomocy prawnej, która w tym wypadku kosztowałaby ok 10-15 tys. (dzwoniłam do kilku kancelarii). Wiem, że nie będzie łatwo, a szansę mam tylko jedną, ale spróbować muszę, wierzę, że się uda.

200zł... okey... a jak przykładowo się rozchorujesz i trzeba będzie kupić antybiotyk/pralka się zepsuje i trzeba będzie wezwać hydraulika/buty Ci się rozwalą albo coś równie nieprzewidzianego? pytam z ciekawości.
mówisz, ze 3 osoby - czyli macie dziecko, tak? - więc dochodzą kwestie wydatków na dziecko - też może zachorować, może potrzebować na wycieczkę ze szkoły albo żeby mu kupić bez okazji zabawkę/lizaka.

.
jest jednak różnica między 8-10tys które zarabiałaś a 1,5 tys :P
może nie w kwestii pogorszenia warunków życia jak Ty to nazwałaś, ale w kwestii oszczędności różnica jest kolosalna. ja bym np nie mogła spać, wiedząc że mam tylko 200zł do końca miesiąca i modląc się by się nie wydarzyło nic niespodziewanego/by nikt mnie nie zaprosił na urodziny/bym nie zachorowała/by mi się kurtka czy buty nie rozwaliły. U mnie akurat oszczędności na koncie gwarantują jakiś wewnętrzny spokój mimo wszystko. Nieważne czy zbieram aktualnie na remont kuchni, samochód, aparat czy wycieczkę gdzieś - mam świadomość, że mam te pieniądze i jak mi się buty rozwalą to po prostu idę i je kupuję. Ale ja generalnie jestem nauczona oszczędności tzn lubię kupować, ale też lubię jak kupka na koncie rośnie na jakiś cel :D

.
My np nie chceliśmy się decydowac na dziecko dopóki nie mieliśmy pewnej pracy i własnego mieszkania - mimo że na kredyt, ale teraz stać nas na niego i jeszcze coś tam mozemy odłożyć, żeby np na auto zbierac czy na przyszłość po prostu, a nie odmawiamy sobie wszystkiego, czasem jemy na mieście itp., a dużo nie zarabiamy tylko moim zdaniem przeciętnie. Biorąc pod uwagę kredyt to moglibyśmy zarabiać więcej, ale tu jedyna szansa w mężu, bo u mnie niestety w państwówce nie ma szans.. ;)

.
i żeby nie było - zaczynałam z 600-700zł na rękę i pół etatu. potem dorabiałam i pracowałam łącznie w 2 miejscach po 14-15h, wiem jakie to było wyczerpujące... i wynajmowaliśmy mieszkanie za 1500zł + jedzenie/chemia itp, mąż też gorzej zarabiał. 
teraz kokosów też nie mamy, nie dostaliśmy mieszkania, nic nam nie spadło z nieba, na wszystko pracujemy sami. każdy orze jak moze :)

z klasyfikacji 5, ale jakbym miała liczyć tylko na swój etat to pogranicze 3 i 4

bardzo dlugo miedzy 3 a 4 tj 2500-2700 ale ciezko bylo z odlozeniem jakis pieniedzy bo samo wynajecie mieszkania to ok 1100 plus oplaty.. A do tego jedzenie paliwo i utrzymanie auta.. Plus jeszcze jakies kursy szkola prawko na motocykl itp i ogolnie mialam wrazenie ze tyram i ledwo wiaze koniec z koncem- cieszylam sie jak wyszlam na zero na koniec m-ca.

Teraz grupa 5 z tym ze sporo ponad 3 tys. I jestem w stanie cos odlozyc nawet sporo ale wkladu wlasnego na mieszkanie/dom jeszcze nie uzbieralam (fakt faktem dosyc niedawno wskoczylam na ze tak powiem wyzszy level zarobkowy) z tym ze ja mistrzem oszczedzania nie jestem bo bardzo czesto ze tak powiem wyplukuje sie z kasy robiac prezenty rodzinie itp, bo w sumie... po co mi ta kasa :)

Ostatnie zdanie jest mega :) Ludzie pojecia nie maja ile prezesi zarabiaja :) 
Kiedys uczestniczylam w konwersacji z pewna zacna, ale prosta kobieta, oburzala sie, ze zarobki na poziomie 20 tys to jest jakis skandal, ze to za duzo, nawet jesli ludzie maja duza odpowiedzialnosc. Wiekszosc ludzi, tych którzy niestety zarabiaja malo nie ma pojecia o rzeczywistosci. Smutne to jest, ale niestety to fakt. 

Za dużą odpowiedzialnością, powinny iść duże zarobki. Obciążenie psychiczne jest cięższe niż fizyczne. Wiem, co mówię, bo fizycznie też pracowałam. Ja np odpowiadam za dział, który jest oszacowany na 114 milionów złotych (przynajmniej według dokumentów, które musiałam podpisać). Gdyby np pożar został wywołany z mojej winy (niedopatrzenia, niedopilnowania pracowników), firma mogłaby skarżyć mnie o takie pieniądze. Oczywiście, mało prawdopodobne, aby skarżyła, bo łatwiej dostać im z ubezpieczalni niż ode mnie, poza tym kto chciałby pracować mając taką świadomość, ale teoretycznie mogliby. Coś za coś. Ja wracam do domu i myślę, że tego nie zrobiłam, że to do zrobienia, czy np reklamacji nie będzie, a "zwykły" pracownik wraca do domu i myśli tylko o tym, że "jutro znowu do roboty". Oczywiście uważam mimo wszystko, że płace powinny być wyższe, bo wiem, że za 2tysiące łatwo utrzymać się nie jest. Ale co też zauważyłam, to większość osób, która zarabia tyle, owszem, narzeka na zarobki, ale nic zrobić nie chcą aby to zmienić. Rzucić pracę nie, bo tu jest stabilnie, szukać innej nie, bo nie wiadomo jak będzie, iść do szefa po podwyżkę nie, bo co on sobie o mnie pomyśli, zrobić kursy, szkolenia, szkołę nie, bo szkoda kasy a i tak to nic nie da. Z takim myśleniem na pewno nic się nie zmieni. Ja rzuciłam pracę pół roku przed ślubem, gdzie potrzebowaliśmy kasę na wesele, nie miałam nic innego, pojechałam do Holandii, żeby cokolwiek zarobić, choć narzeczony nie chciał, stamtąd wysyłałam CV, wróciłam do PL i w ciągu miesiąca znalazłam 3 prace. Oczywiście nie wszystkie oferty były takie super jak ta, którą wybrałam, ale i tak były lepsze od poprzedniej pracy.

Jak zarabialam 1600-1700 zl ukochany od 1.9 do 2.6  to nie oszczedzalismy. Mielismy 3500 do 4000 zl. Ale ponieważ pensje w roznych terminach to nie czulismy tego. Inaczej odlozylibysmy kase, zaplacilibysmy rachunki (kilka stow) i zylibysmy jak krolowie. A tak - najpierw zylismy za moje, cos oplacilam  a potem za ukochanego i on cos oplacil. Kasa sie rozchodzila. Ukochanemu sie zostalo pare stow to ja przynioslam pensje. Jestem na bezrobociu 2 tyg i poszla moja pensja do dzisiaj i jedziemy z pensji ukochanego. Odchodza mi oplaty samochodowe (naprawy itd) bo to pokrywa rodzic bo on mnie udupil z 4 kolkami. Jestem na diecie bezglutenowej i też kosztują produkty - mamy też wspolne posiłki. Nie wyjrdziemy na wiecej niz 2 noce bo mamy kota.

Kolezanka zarabia powiedzmy 2 tys. Ma mieszkanie na wynajem po znajomosci wiec placi polowe tej sumy + rachunki to wychodzi np 1 tys. Dawala rade. Nawet odłożyć na dobrą kopertę na wesele. Ma w sumie narzeczonego z grubszym portfelem ktory placi za jakies zakupy i dbajakies i pojada gdzies w weekend

Ja pracuje na stanowisku kierowniczym w Warszawie ( nie w IT) i tez dość często prowadzę rekrutacje, mało kto chce pracować za mniej niż 5-6 tys na rękę, a rekrutują sie głównie młodzi ludzie ( kilkuletnie doświadczenie ):)

ja jestem w przedziale 4 jeśli chodzi o kasę "na rękę". ale żeby nie było tak pięknie to moja firma ledwo zipie może padnie zaraz, więc .. ;]