Temat: szukać miłości?

hmm a skąd wiadomo, ze to ten moment kiedy jest się gotowym? 

cytat :  po niecałym roku znajomości wdepłam w bagno, którego się tak bardzo obałam. zaczęło mi bardzo zależeć, jemu nie.. w efekcie dostalam porządnego kosza, po którym nie mogłam normalnie funkcjonować przez 3 miesiące..

Co rozumiesz przez BAGNO? Coś Ci zrobił? Znęcał się nad Tobą? Okradł?

a nie rozumiesz, że kogoś coś może zaboleć bardziej niż Ciebie? czy ja pisze, że jestem biedna skrzywdzona przez los i przez zycie? nie. piszę, że mocno reaguje na najmniejsze zawody miłosne. chcesz się zamienić? 

No mogę zrozumieć, tylko chcę mieć skalę porównawczą co się kryje pod danymi określeniami. 

myślałam, że jesteś jedną z tych osób, które mówią 'weź się w garść przecież nic Ci się nie stało, a ludzie mają takie dramaty'

BAGNEM nazwałam sytuacje, w której nie chciałam się znaleźć, czyli zalezy mi na kimś, wyznaje swoje uczucia, a ktoś to odrzuca.

oczywiście zdaje sobie sprawe z tego, że są naprawde gorsze rzeczy i to mnie bardzo przeraża. dlatego wiem, że musze nad tym pracować, bo nie przeżyłabym czegoś naprawde mocniejszego, skoro takie coś mnie tak bardzo zabolało. 

niestety czuję, że nie mam na to wpływu. to działa jak ból fizyczny. boli i mogę to tylko znosić

Rozumiem, że bardzo cierpisz i pragniesz by ktoś ukoił Twój ból. Czytając Cię widzę olbrzymi deficyt miłości, w tym  rodzicielskiej. Obawiam się, że oczekujesz od swojego partnera by był dla Ciebie ojcem i chłopakiem jednocześnie, opiekunem i ukochanym, pokierował Twoim życiem, poukładał je, a jego miłość  uleczyła Twoją chorobę.To olbrzymie wyzwanie dla młodego chłopca, który podobnie jak Ty, również może mieć swoje problemy. Nie wiem czy ktoś potrafi  spełnić te wszystkie wyzwania. 

Stan izolacji dla nikogo nie jest dobry, potrzeba nam znajomych, przyjaciół, kolegów i ukochanego. Jedna osoba nie przejmie tak wielu zadań i to może być powodem jego strachu, że nie podoła, nie sprawdzi się jako partner, a w konsekwencji wycofania. Młody chłopak szuka PARTNERKI. Ty też zapewne nie szukasz osoby, która będzie oczekiwać byś spełniała wszystkie JEGO potrzeby, koiła lęki, zapewniała mu bezpieczeństwo. Pomyśl czy chciałabyś mieć męskiego, zdecydowanego  partnera, czy nieśmiałego, niepewnego siebie chłopczyka, który oczekuje od Ciebie byś przejęła odpowiedzialność za jego dobre samopoczucie.

Najpierw powinnaś sama poszukać miłości wobec siebie. Regujesz mocno i może nad tym właśnie powinnaś popracować. Nad emocjami, samoakceptacją. Jeśli spotykać się na randki to raczej ze skupieniem na tym co tu i teraz, bez wybiegania w przyszłość, bez nakręcania się. Ma prawo Ci być przykro jeśli ktoś Cię odrzuca, ale jeśli czujesz, że tak jest to nie brnij w to dalej, nie angażuj się bardziej. Poszukaj kogoś w przypadku kogo będziesz czuła, że się rozumiecie i nadajecie na tych samych falach. Miłość to nie jakieś wyścigi kto pierwszy ten lepszy.

No i patrzysz tak bardzo czarno biało albo się wycofać i jak to określasz pomarnować życie, albo szukać i wziąć ryzyko przejechania się. No i w jednym i drugim przypadku ta wizja jest negatywna, jakieś takie nieprzyjemne skrajności. Ja bym tutaj wzięła pod uwagę jeszcze te szarości o których zapomniałaś i pozytywne strony zmian. Absolutnie bym nie marnowała życia. Nie wycofywałabym się z niego. Nie zamykałabym się w domu. Myślę, że leczenie duszy to czas w którym powinnaś właśnie doświadczać życia, akcpetować wady i potknięcia, a psycholog powinien właśnie pomóc Ci ukierunkować się na to jak chcesz żyć i pomoć Ci dowiedzieć się co Ci sprawia przyjemność, lub nie, trudność, a co napełnia Cię szczęściem. Jeśli czujesz, że chciałabyś być w związku to odpowiedź jest dla mnie jasna. Szukać miłości. Ale nie z uporem maniaka, tylko powoli i bez pośpiechu. I pomiędzy tym wszystkim skupić się na sobie. A może odwrotnie, skupić się na sobie, szukać szczęścia, a pomiędzy tym wszystkim zastanowić się czasem czy niezauważona miłość nie ucieka nam sprzed nosa ;)

Nie przesadzaj, przezylas niespelniona milosc, mase osob tak ma, jak masz jakiekolwiek uczucia to zawsze bolii - nie jestes jedyna laska z takim problemem, mysle ze wiekszosc tak miala. Mysle ze na to psycholog nie pomoze, jedno musisz wiedziec, znasz jakiegos faceta ktory jest naprawde spoko wyglad i osobowosc ale i tak wiesz ze bys nic do niego nie poczula? Spojrz tak na siebie : jest z Toba wszystko okej ale do uczucia i tak go nie zmusisz.

Mi sie wydaje ze swiat zwariowal z ta psychoterapia , ludzie chca za wszelka cene nie czuc bolu ale to nie idzie, jest taka opcja ze znowu sie zakochasz i bedziesz plakala , tak - i nie pomoze na to psychoterapia. 

Przepracowac to a potem szukac zwiazku, bo z takim podejsciem do siebie samej zdrowej relacji nie zbudujesz bo przeciez na nia nie zaslugujesz. Zaslugujesz tylko na kogos kto Cie bedzie ponizal, mial gdzies i krzywdzil. 

Zyj normanie, nie szukaj milosci na sile bo to nie ma sensu, po prrostu ucz sie bycia otwartm na ludzi i przede wszystkim naucz sie lubic siebie i szanowac siebie. Jak to ogarniesz to dalej jakos pojdzie, ale to jest podstawa.