Temat: Nadmierne gromadzenie rzeczy - psychoza?

Ja tak mam jesli chodzi o slodycze, papierosy i papier toaletowy

Dlatego moja szafka ze slodyczami wyglada tak: (Wcale nie uwazam tego za psychoze )

Porozmawialabym z psychologiem. Dlaczego nie? Ludzie maja rozne dziwactwa, Twoje jest akurat nieszkodliwe, jesli nie rujnuje Twojego budzetu i nie dezorganizuje zycia. 

Zastanowilabym sie jednak nad przyczynami i przepracowala problem. Byc moze rzeczywiscie wynika to z lekow zwiazanych z bieda i na tym koniec. Moze jednak masz tendencje do nadmiernej reakcji, jestes nadwrazliwa, popadasz w przesade itd. Tak strzelam. Moze to byc reakcja na biede, a moze Twoja konstrukcja psychiczna powoduje, ze tak a nie inaczej reagujesz na bodzce z otoczenia. Jesli tak, to w przyszlosci moze rzutowac na inne sytuacje. Warto dotrzec do zrodla. 

Fakt, ze Ty gromadzisz (juz tu jest drobny problem, bo jednak zachowanie odbiega od normy), a rodzinka korzysta i Ci podbiera, pewnie powoduje nasilenie reakcji.

mialam, moze nie az tak, ale podobnie. Co chwila jakas nowa odzywka do wlosow czy nowy kubek, czy inna pierdolka, doszlam do wniosku, ze wywalam pieniadze w bloto, gdy po czasie tych nagromadzonych rzeczy sie pozbywalam, oddawalam komus (to i tak lepiej, niz gdybym jeszcze nie umiala sie rzeczy pozbyc :D). Patrzylam po szafkach, o tu stoi 50zl, tam 20zl tu buty za 100, ktore mialam raz na sobie i okazaly sie nie wygodne itd. Pieniadze w postaci rzeczy, ktore tylko stoja.. to wole miec na koncie te pieniadze. 

Teraz mam minimum, jakie mi jest potrzebne i wiecej miejsca:)

Tu pomoc psychiatry jest potrzebna a nie vitalii. Kiedyś był taki program zbieracze ludzi normalnie brodzili w smieciach we własnych domach.. 

Niezaprzeczalnie masz problem. Niepokój budzi w szczególności fakt, że nawet dajesz te kosmetyki do przechowania "komuś zaufanemu", żeby Ci ich nie odebrano :O Mnie z kolei nadmiar rzeczy przyprawia o lęk, w moim domu po prostu nie ma rzeczy, której się w danym momencie nie używa. Pewnie to nie jest ogólnie przyjęty wzór życia, ale ma to swoje przyczyny i zalety ( pasuje do mojego charakteru, łatwiej mi się sprząta, wszystko co potrzebne mogę szybko znaleźć, mój dom nie jest zagracony, wszystko co kupuję jest przemyślane i przez to nic się nie marnuje, nie produkuję też niepotrzebnych śmieci). Każdy kto do mnie przychodzi zauważa, że jest trochę pusto, ale ja po prostu nie lubię nadmiaru, nie lubię też marnotrawstwa. Dla mnie Twoje zachowanie jest problemem i to nie tylko jednostkowym, dużo kosmetyków = dużo plastikowych śmieci w późniejszym czasie, nie trzeba być geniuszem, żeby sobie wyobrazić jak w tej chwili wyglądają wysypiska, większość ludzi nie segreguje lub źle segreguje śmieci, a na oceanie pływa wielka plama śmieci wielkości Francji (i to jest fakt, polecam filmik o Wyspach Śmieciowych). Moim zdaniem powinnaś to przemyśleć, półki sklepowe od wszystkiego się uginają, sklepy są blisko, zawsze można pójść i kupić to co nam się skończyło i dostać to od ręki, zyskałabyś na komforcie życia gdybyś ograniczyła konsumpcję, zrobiła w domu więcej miejsca, a pieniądze mogłabyś wydać na przykład na fajną objazdówkę czy kurs, coś niematerialnego, a jednak cenniejszego niż 10 szamponów na półce.

mnie zas denerwuje zbyt wiele rzeczy. Np kiedys nakupowalam po promocjach kilka szamponow i zle sie czułam, bo uważałam, ze za dużo, poza tym zamrożona gotówka. Robie czasem zapasy papieru toaletowego, podpasek, pieluch (tzn gdzieś odłożona dwie pieluszki w razie gdyby wieczorem okazalo sie, ze sie skończyły).

mam za to takie dziwactwo i to od kilkunastu lat, ze wszystko kupuje podwójnie. np dwie zgrzewki mleka, dwa szampony, dwa dezodoranty, dwie kostki masła. Moj mąż uznal mnie za dziwaczke. Robie to jakos podświadomie i dopier gdy na tasmie rozkładam, to widzę, ze wszystko jest parami. Tlumacze to sobie tak: Dwa szampony, jeden na stanie, drugi w rezerwie. Dwa długopisy: Jeden,w torebce, drugi w kieszeni płaszcza. Itd.. Kolejne dwie sztuki kupuje dopiero gdy to co mam się kończy.

nie lubie tez tracić przestrzeni szaf. Zbyt duża ilość rzeczy mi przeszkadza, drazni. Kiedyś robiłam tez takie podwójne zapasy kosmetyków dla dzieci. U nas saqone drogie i kiedys moj maz mi wytknal, mówiąc: Zobacz masz zamrożone w jakis kosmetykach 150€, a teraz sa nam potrzebne pieniądze. Po co tyle tego nakupowałaś? Nie mamy za co jedzenia kupic, a szafy pelne jakis guci.

przemówił do mnie ten argument. takie zamrazanie gotowki na kosmetyki jest bez sensu. Lepiej odlozyc i kupic nieruchomosc

Przeciez niektórych rzeczy nigdy nawet nie użyjesz...

Dobry psycholog z pewnoscia  bedzie w stanie ci pomoc.

Chyba każdy ma jakieś swoje "zboczenie" i nie koniecznie od razu świadczy to o chorobie psychicznej. A może wszyscy zahaczamy o jakąś chorobę? Bo w końcu jakby się zastanowić, to każdy miał "trudne" dzieciństwo, bo albo rodzice kochali za bardzo i to źle, albo za mało i to źle, albo za dużo wymagali, albo nie wymagali, albo się interesowali, albo nie, albo byli albo ich nie było, itepe, psycholog zawsze coś wymyśli:) 

Ja np. też bardzo lubię kupować kosmetyki, ale nie robię tego często bo ogranicza mnie budżet. A jeśli mam kasę to częściej wydam właśnie na kosmetyki niż na ciuchy, co pewnie wzięło się stąd, że kiedyś miałam nadwagę i we wszystkim wyglądałam źle, stąd wolałam kupować kosmetyki... Teraz jestem szczupła, ale tak mi już zostało. Za to moim "zboczeniem" jest to, że jeśli mam jakieś ważne wyjście, spotkanie, okazję żeby czuć się dobrze muszę mieć nowe ciuchy. W starych (nie ważne że kupione niedawno, założone raz...) czuję się źle, i nie będzie efektu wow choćby nie wiem co. Też bym chciała się dowiedzieć, o czym to świadczy:)

Nie wiem, czy zbieractwo = psychoza, ale to u Ciebie chyba pod zbieractwo podpada, a to juz pewnie jakiś rodzaj zaburzenia. Zwłaszcza, że np. oddajesz to na przechowanie zaufanej osobie (a rodzina okazuje się niegodna zaufania), no nie wiem, jest coś takiego jak osobista własność i może z tego powodu nie chcesz sie dzielić swoimi dobrami bez konsultacji z Tobą (ja tak mam), ale z drugiej strony potrafisz kupić produkty, którym ani nie zużyjesz, ani innym nie pozwolisz zużyć, wolisz to zmarnować. Może z wiekiem Ci przejdzie, jak i mi przeszło, dostrzeżesz więcej złych stron tego zachowania i postanowisz zadziałać. Jednocześnie nie mam sama nic przeciwko kupowaniu na zapas, jeśli jest np. dobra cena, a produkt ma wysoką 'zużywalność'. Może jednak postaraj się tym dzielic z innymi? Mały kroczek w stronę 'normalności' ;)