Temat: Osoby 25+ dlaczego nie macie prawa jazdy?

Chyba nie mam do tego powołania i mam wrażenie że się nie nadaje. Od zawsze mam problemy z orientacją w terenie do tego stopnia, że w mniej znanym mieście jak dłużej zabaluje w sklepie to nie wiem z którego kierunku przyszłam :) i nie pojmuje tych ulic wielopasmowych.

Oczywiście, że prawko by się przydało ale liczę w pierwszej kolejności na mojego partera :)

-najpierw serio nie miałam kasy na kurs

-potem zaczęłam wyjeżdżać za granicę - na staże, praktyki itd

-potem miałam operację kolana

-potem znowu wyjechałam za granicę

-ostatecznie nawet zrobiłam kurs, kiedyś na wariata w 3 tygodnie wakacji...ale doszłam do wniosku, że nie mam do tego talentu i nie zdam podchodząc w ten sposób. 

Czy żałuję? Nie. W Paryżu poruszanie się autem to dramat, a mój mąż kocha jazdę samochodem. Może kiedyś się pokuszę o podejście do egzaminu.

Mam prawko, maż mnie namówił, nie żałuję że zrobiłam w wieku 24 lat ale nie lubię jeździć. Nudzi mnie to. Wkurzam się zdecydowanie wolę miejsce po lewej stronie

Mieszkam w miescie, gdzie wygodniej sie jezdzi metrem niz autem. W dalsze trasy zawsze jezdze pociagiem lub lece samolotem. Prawko nie jest mi na razie potrzebne, ale moze w przyszlosci zrobie :) w mojej rodzinie wiekszosc kobiet ma, ale nigdy ich za kierownica nie widzialam (nie chca jezdzic), mysle, ze ze mna byloby tak samo :P

Chodząc na kurs, myślałam że prędzej psy i koty nauczą się jeździć, niż ja. Wydawało mi się, że za żadne skarby nie ogarnę ruchu ulicznego - wszystkich lusterek, chodników, znaków i wariatów. Zdałam za pierwszym razem, do dziś się zastanawiam jakim cudem, bo sama bym sobie nie zaliczyła egzaminu ;) Na mieście poszło mi nie najgorzej, ale z manewrami było naprawdę kiepsko. Trochę po egzaminie jeździłam z pasażerem w aucie, żeby jeszcze mieć dodatkową parę oczu i nadzór, ale szybko musiałam zacząć jeździć sama. Przed pierwszą samodzielną wyprawą do pracy z godzinę opracowywalam plan wojenny - jak jechać, którym pasem, gdzie skręcić. Dojechałam, nikogo nie zabiłam, choć na lekko miękkich nogach wysiadłam z auta :)

Dziś już pewnie będzie z 10 lat, jak jeżdżę samochodem niemal codziennie. Na wakacjach też głównie ja prowadzę, bo uwielbiam :) Uważam się za dobrego kierowcę i śmiać mi się chce z mojej paniki na etapie nauki. Strach normalna rzecz, człowiek wsiada za kółko i czuje ciężar odpowiedzialności. Każdemu trzeba praktyki, żeby poczuć się pewniej.

Najpierw dlatego, że nie miałam żadnych widoków na posiadanie samochodu, a nie chciałam robić za weekendowego, awaryjnego kierowce cudzych aut. Później zaczęłam regularnie wyjeżdżać w najróżniejsze miejsca świata. A w ostatnich latach dlatego, że w "kultura" jazdy w kraju, w którym mieszkam, mnie przeraża. Nie będę brała udziału w tej walce, bo to nie na moje nerwy. Padały pytania z cyklu "ale jak to możliwe", ale żadnych nacisków nie zaznałam.

Początek brak kasy, później jakoś zleciało, teraz jako mama 4 miesięcznego dzieciątka bardzo chce iśc na kurs bo prawko mi się przyda gdy męża nie ma w domku !

Chciałam mieć! Kurs zrobiłam, byłam na egzaminie, ale cóż...nie chcieli mi dać

-

Osobiście uważam, że byłabym fatalnym kierowcą; na kursie szlo mi źle i miałam tego świadomość ;> Chyba nie wszyscy się do tego nadają.