Temat: Czy z choroby lokomocyjnej można wyrosnąć

Zazdroszczę wam. Tak do mniej więcej 9 roku życia nie miałam takich problemów. Potem pojawiły się lekkie i dopiero teraz przyszło apogeum. W zeszłym roku, jak jeszcze jeździłam to nawet  na rowerze było mi źle jeżeli jechałam za szybko lub po wyboistej drodze. Tylko pociąg nie powoduje wymiotów. Poza pendolino. Tam to dramat.

Wszędzie słyszę, że ludzie powyrastali, a ja mam odwrotnie. No to jak to jest?

Może spóbuj plastrów transway? U mnie właśnie po nich i po podróży autokarem do Grecji nastąpił "przełom" w chorobie.

Chyba się da, choć jestem skłonna wysnuć tezę, że wiele też zależy od kierowcy ;) Od dziecka miałam z tym problem (głównie w samochodach i autobusach). Max trasa do przejechania bez Aviomarinu - 50km. Po przekroczeniu tej magicznej granicy, zaczynałam czuć się źle... Wyleczył nnie mój facet :) Jechałam z nim autkiem nad morze i z powrotem - mdłości i zawrotów głowy zero, czułam się świetnie (nawet mnie na śpiewy zebrało ). Od tamtego momentu nie mam też kłopotu z dłuższymi wycieczkami autobusem czy autokarem.

ja do tej pory jak muszę jechać autobusem to nie jest za fajnie dla mnie a najmłodsza też nie jestem 

Sądzę, że można też jestem takim przypadkiem, choć czytanie w autobusie czy siedzenie tyłem do kierunku jazdy dalej jest u mnie niemożliwe, tak długa jazda każdym środkiem lokomocji nie powoduje już u mnie żadnych sensacji. Jak byłam mniejsza to przejazd autobusem parę km dalej był okupiony ilością paru reklamówek przez moją mamę :) 

Można wyrosnąć, ale nie w każdym przypadku. Miałam koszmarną chorobę lokomocyjną do mniej więcej 10-11 roku życia. Nie mogłam nigdzie dojechać bez sensacji - 15 km "pokonywałam" z 1-2 przystankami. Obecnie zdarza mi się gorzej poczuć, gdy jadę jako pasażer na tylnym siedzeniu. Odzwyczaiłam się od bycia pasażerem, bo zazwyczaj prowadzę. Z kolei mam koleżankę, dorosła osobę, która zawsze musi wspomagać się różnymi preparatami niezależnie jakim środkiem lokomocji się przemieszcza.

Ja też miałam jako dziecko, potem niby mniej, ale po 30 tce wróciło i to straszne. Co prawda nie wymiotuje, ale mdli, głowa boli, i nie przechodzi długo po wyjściu z auta. Zazwyczaj na drugi dzień dopiero. Ale jak jestem kierowca to nie ma tego problemu 

Tak, ja wyrosłam, albo to przez ciągłe przymusowe jeżdżenie autobusami jakieś 300 km łącznie co tydzień ;)

Tak ,ja wyrosłam . Jak byłam dzieckiem często wymiotowałam w samochodzie i w autobusach , nawet tabletki nie pomagały . Jedynie pociągami zawsze mi się dobrze jeździło i samolotami latało . Obecnie bez żadnych leków mogę jechać i samochodem i autobusem , nawet na koniec Polski do rodziny czasem busami jeżdżę :)

A używasz jakiegoś odświeżacza w aucie? Może po prostu zapach nie taki albo już się wyczerpał? Mój wujek jest praktyczny aż do bólu, ma w nosie takie sprawy i jeździ bez, bo twierdzi, że nie potrzebuje jakiś dyndających dupereli przy lusterku. W konsekwencji czego, jak auto się nagrzeje, w środku okropnie śmierdzi plastikiem... Nie pomaga otwieranie szyb, kręci mi się w głowie i mam ochotę zwymiotować już na pierwszym zakręcie... Po 4km jazdy :)