Temat: Żałoba

aaa cywilny, myśłałam że kościelny z weselichem :) u mnie na cywilnym nie było żadnej imprezy tego typu tylko po prostu poczęstunek w domu :)

To sprawa indywidualna. Każdy przeżywa śmierć bliskiej osoby w inny sposób i reaguje inaczej. Wg mnie nie powinniśmy tego oceniać.

Twoja siostra reaguje na swoj sposob. Sprobuj z nia prozmawiac i wytlumacz,ze alkohol nie pomaga. Moze zapomni na jeden , na "ten" dzie, ale potem beda rowniez wyrzuty sumienia.

Każdy odreagowuje inaczej.

Myślę ,że nie powinnaś oceniac siostry krytycznie. To jej sprawa . Nikomu nie robi krzywdy tym że chce się pobawic na imprezie. Niektórzy uważają śmierc za rzecz straszną i smutną - i moim zdaniem też tak jest ale w przypadku gdy ktoś ginie tragicznie , albo po prostu młodo z powodu choroby czy wypadku. Ale jeśli chodzi o osoby starsze które swoje życie mają już za sobą to nie powinno się tego wyolbrzymiac. Przecież wiemy że każdego czeka śmierc , że jest wiek w którym ta śmierc zaczyna byc coraz bliżej. Kiedy zmarł mój dziadek który był mi bardzo bliski smuciłam się , ale wiedziałam też że przeżył on wspaniałe życie , zmarł wiedząc że ma przy sobie rodzinę i był szczęśliwy. Jeśli jesteś wierząca to wiesz też że jest teraz w lepszym miejscu. Więc jaki jest powód smutku? Czy aby nie czysty egoizm nadal żyjących? Żal że nie mamy już tej osoby przy sobie? Może Twoja siostra też tak na to patrzy - porozmawiaj z nią.

EwelinkaZ - dlaczego zakładasz, że chce się opić bo ktoś umarł? może po prostu chce sobie zapodać reset ?

To indywidualna kwestia.

Sama po śmierci taty nie chodziłam ubrana na czarno, chodziłam na imprezy (nie tańczyłam), alkohol piłam. I nie oznacza to, że nie miałam szacunku tym bardziej, że zmarł mój tata z którym miałam bardzo dobry kontakt.

A ja podchodze do tego tak, jak ktos umiera to i tak juz mu wszytko jedno.
Nie widze zadnego braku szacunku dla zmarlego w zyciu wlasnym zyciem, zajmowaniu sie wlasnymi sprawami, i robieniu czegos po swojemu przez osobe ZYWA spokrewniona z ewentualnym nieboszyczykiem.
Jesli ktos umiera z mojej rodziny, a ja czuje sie dobrze (kto powiedzial, ze trzeba rozpaczac, miec depreje, przechodzic zalamanie psychiczne) to nie widze ZADNEJ przyczyny do odmawiania sobie CZEGOKOLWIEK.
Jak umre, niech sobie ludzie robia co chca, nie chce byc upierdliwa nawet po smierci, nie chce zeby ktos mowi; "ona umarla, trzeba zalobe nosic, nie wypada..." bede trupem, bedzie mi wszystko jedno.

Warto poznac zdanie bliskich na ten temat, ZANIM UMRA.

hanoi pisze tak, jak jest i gowno ja obchodzi zdanie innych, ot co.