Temat: Korzystanie z wc z partnerem

Nigdy w zyciu nie chcialabym miec oddzielnie kibelka i oddzielnie lazienki, bo ja zawsze przed kapiela/ pryszicem musze sie zalatwic i uwazam, ze tak jest o wiele wygodniej.

I tak, oddzielne dwa pomieszcenia to stary styl budownictwa - moi rodzice mieli takie w domu budowanym 1989-90.

I nie, nie zalatwiamy sie z partnerem przy sobie. Bo i po co? W domu mamy dwie lazienki, ale jak mielismy jedna tez jakos nam sie udawalo unikac sytuacji pt. "ja myje zeby, a on musi kupe"

Ja znow nigdy w zyciu nie chcialabym miec kibla w lazience, zeby potem ten caly smrodek bylo czuc w lazience, dlatego dla mnie jest super, ze sa to dwa osobne pomieszczenia; fajnie tez ze ty masz tak, jak tobie sie podoba, to chyba najwazniejsze, by kazdy mial tak, jak jemu sie podoba

Ja sikam przy nim, on robi 1 i 2 choc woli gdy mnie nei ma w lazience (ale czasem ciezko inaczej). Za to ja nigdy przy nim 2 nie robilam i nie zameirzam, w ogole nigdy nie mowie o tym i twierdze ze ja takich rzeczy nie robie, ze w ogole zadna kobieta nie robi ;D

Ja mieszkając w mieszkaniu gdzie łazienka była osobno z wc byłam zadowolona, bo nikt nie blokowal lazienki i wc przynajmnijej;d

Mieszkając w mieszkaniu, w którym były wspolnie wc i lazienka też bylam zadowolona, bo moglam bez problemu od razu zrobic to i to:P 

Nie wiem czy to kwestia dojrzałości związku czy charakteru i sposobu bycia partnerów, ale np w związku który trwał u mnie 6 lat miało to miejsce, rzadko ale się zdarzało :) natomiast w przypadku związków trwających do 2 lat - nigdy! :)

Nigdy. Dla mnie to oblesne 

Muszę jeszcze coś dopisać:D

Pamiętam jak lata świetlne temu, keidy miałam innego faceta, wszedł mi do łazienki i nie wiedział dlaczego ja tak panikuję i dlaczego jestem zła, bo dla Niego to bylo normalne, a ja to strasznie przeżywałam i byłam skrępowana, zła, zniesmaczona;d

Ale ani nie byliśmy jakoś długo ze sobą ani nie mieszkaliśmy razem, choć często przebywaliśmy sami ze sobą w mieszkaniu.

Z moim obecnym w sumie nie pamiętam nawet jak to się stało, ale nie panikowałam tak. 

Podejrzewam, że było to tak, że oboje się gdzieś spieszyliśmy i nie przejmowaliśmy się tym może.. A pozniej to chyba przyzwyczajenie do siebie.

Choć, jak podkreślę, nie jest to norma, ale jakaś konieczność. Z grubszą potrzebą już by tak lekko nie przeszło, mimo wszystko - jednak nie udajemy, że nie robimy kupy jak niektóre pary:D

Niebawem będzie (najprawdopodobniej) przy porodzie, będzie mi pomagal, będziemy przebierać dziecko etc. i to też nie będzie takie fajne, ale cóż, życie, normalna sprawa, choć nieestetyczna ;)