Temat: Gadacie ze swoimi sąsiadami?

Mieszkam w wieżowcu. Z większością sąsiadów jesteśmy na dystans i mijamy się bez słowa, niektórych to nawet nie kojarzę. Ciągle się ktoś wyprowadza/wprowadza i ciężko za tym nadążyć. Inaczej jest z ludźmi z piętra, bo to są głównie znajomi z pracy mojej i męża lub ze szkoły męża. Dziwny zbieg okoliczności, :) hehe. Mimo to nie spotykamy się "na kawę/piwo". Z dziadkami obok często rozmawiamy "o pierdołach", ale nie zapraszamy się do siebie. Inaczej było w moim mieście rodzinnym jakieś 20-25lat temu, wtedy była inna mentalność. 

Ja mieszkam w budynku, gdzie są sami staruszkowie i ja :) Wszyscy pamiętają jeszcze moją babcię i mnie jako pięciolatkę. Jest zatem bardzo miło, ale relacji bliskich nie utrzymuję z wiadomych względów :D Czasem mała pogaduszka o pogodzie czy zakupach z panią sąsiadką. Czasem dostanę pęczek świeżych marchewek od pana sąsiada z działki (bo ty taka chudzinka, zjedz na zdrowie dziecko). A jak wyjeżdżam na dłużej to mogę mieszkania nie zamykać bo mi sąsiedzi przypilnują. Lubią mnie chyba :)

U mnie tez tak jest i BARDZO mnie to cieszy:D mieszkam w bloku lub raczej bardziej apartamentowcu. Tzn dzien dobry odpowiem, ale ciesze sie ze ludzie nie zaczynaja irytujacej small talk np w windzie i nie zaczepiaja etc. Duzej czesci sasiadow nawet nie kojarze. Wystarczy, ze musze silic sie na grzecznosci do obcych ludzi w pracy itp, nie chce mi sie nawiazywac grzecznosciowych znajomosci z sasiadami, mam tak ze nawiazywanie znajomosci wychodzi mi naturalnie i przyjaznie lub koleguje sie z kims dlatego, bo chce a nie dlatego bo mieszkamy w jednym budynku i wypada pogadac o pogodzie albo o tym co dziecko ostatnio zrobilo itp. Nie cierpie tez byc zaczepiana przez obce kobiety np na placu zabaw itp. 

Natomiast w dziecinstwie/generalnie do 19 r.z, gdy najpierw mieszkalam w domu a potem niestety w bloku wszyscy wszystkich znali, zawsze ktos musial zagadac gdy tylko wyszlo sie na zewnatrz. To bylo male miasto, a memtalnosc jak na 100 osobowej wsi. Masakra

Wstyd się przyznać, ale nawet nie znam sąsiadów :P Mówię wszystkim spotkanym na klatce dzień dobry, tak na wszelki wypadek bo nawet nie wiem czy to mieszkaniec czy nie :P

Ja mam super sąsiadów z jedną prawie codziennie spotykam sie na  kawe :-P bo mamy dzieci dzien po dniu i lubia sie chlopaki pobawic w swoim towarzystwie B-)

oj tak,gadam ze wszystkimi,pilnujemy sobie zwierzeta,podlewany kwiaty,( jak wyjezdzamy na wakacje) winka sie napijemy,narzedzia pozyczamy,gadam z wszystkimi dookola i musze powiedziec ze mam szczescie do sasiadow.Dobry sasiad to skarb!Po lewej mieszka Wloch,po prawej Flamak,dwa domy dalej Polak i wszyscy super fajni! Mamy nawet swieto naszej ulicy gdzie wszyscy grilluja i pija i kazdy kazdego zna,no super fajnie! i jeszcze ni sie nie zdarzylo slyszec ze jeden na drugiego cos zle mow,nigdy! 

mam aktualnie jednego sąsiada ( dzięki Bogu) i tylko dzień dobry sobie  mówimy 

Dopiero od miesiąca mieszkamy w naszym nowym M i szczerze mówiąc mimo, że w klatce jest tylko 10 mieszkań (razem z naszym) kojarzę osoby z 3 mieszkań. Prawda jest taka, że tylko głównie spacerom z psem :D Póki co nasze kontakty kończą się tylko na "dzień dobry", aa przepraszam dziś sąsiad z piętra przyszedł do mnie żebym doładowała mu konto bo nie może rozczytać cyferek :D  Starszy ale bardzo miły na koniec serdecznie podziękował i życzył 100 lat i dobrego wzroku do końca :D

Gadam. Oczywiście nie ze wszystkimi, bo mieszkam w bloku i wszystkich nie znam; ale większość jest bardzo sympatyczna i pomocna. Z niektórymi jestem tylko na przysłowiowe "dzień dobry", ale z kilkoma zdarza mi się pogadać dłużej i nie o pierdołach. Czasem się też coś pożyczy itp. W dzieciństwie mieszkałam w domku jednorodzinnym, więc o te kontakty było łatwiej. Znało się całą ulicę, a z dziećmi z sąsiedztwa się bawiło.