Temat: Jestem nieudacznikiem życiowym...

Mam 25 lat i żadnych perspektyw. 

*

W żadnym aspekcie mojego życia mi się nie układa...

*

Studia.

Rozpoczęłam dwie filologie, ale stwierdziłam, że to nie dla mnie i rzuciłam te studia. Obecnie czeka mnie obrona inżyniera na kierunku logistyka, ale popracowałam chwilę w tym zawodzie i już wiem, że to też nie dla mnie. Nie mam pomysłu na siebie i zastanawiam się nad kolejnymi studiami, ale nie wiem jakimi... Zupełnie nie wiem co chcę w życiu robić... Myślałam nad dietetyką, bo kiedyś mogłabym otworzyć swój własny gabinet, a podczas studiów wynieść też naukę dla siebie (a jakbym schudła, to byłaby świetna reklama dla mojego gabinetu), ale nie wiem czy to nie jest tylko chwilowa zachcianka i wymysł, bo nie wiem co dalej.. Nie ma takiej rzeczy, którą chciałabym robić i niczym bardziej się nie interesuję.. 

*

Praca.

Najpierw robiłam staż, ale po nim mnie nie zostawili, co było do przewidzenia, bo gościu wymieniał stażystów (przede mną też byli stażyści). Następnie pracowałam w dość dużej korporacji w zakupach. Po stażu 3-miesięczny okres próbny i znowu taka sama sytuacja. Wprost mi powiedziano, że zarząd nie zgodził się na kolejną osobę i biorą następnych stażystów z urzędu. Później zatrudniłam się w firmie o wątpliwej reputacji, żeby tylko nabyć doświadczenie jako logistyk, ale wytrzymałam tam 4 miesiące. Po dwóch miesiącach nadarzyła się okazja. Mała firma, 5 km od mojego miejsca zamieszkania, ale z dobrym dojazdem. Obiecywali premie, pakiety motywacyjne, itp. Sama robota super, atmosfera też dosyć fajna, ale co z tego... Firma ogólnie mega zadurzona i szukali oszczędności na każdym kroku. Po 3 miesiącach dostałam umowę na dwa lata, ale z taką samą stawką jak na próbnej (1600 zł na rękę). Nie zgodziłam się, a że był akurat ciężki moment (dużo zamówień, okres przedświąteczny), to musieli się zgodzić na moje warunki (2000 zł na rękę), powiedzieli, że są bardzo ze mnie zadowoleni i uważają, że zasługuję, itp., ale co z tego jak przyszłam po nowym roku i dzień przed świętem 3 króli, dostałam 2-tygodniowe wypowiedzenie... Od piątku jestem na chorobowym... Czasem myślę, żeby to wszystko zostawić i wyjechać za granicę i tam układać sobie życie na nowo (zostawić przeszłość za sobą)...

*

Figura.

Jeszcze parę lat temu ważyłam 60parę kilo, ale w ciągu kilku lat wszystko się zmieniło i przytyłam ponad 70 kg.. Wyglądam jak wieprz, a do tego ledwo co się ruszam, ale nie mam motywacji, żeby cokolwiek ze sobą zrobić. W życiu bym nie pomyślała, że będę ważyć 140 kg... 

*

Znajomi i rodzina. 

Nie mam znajomych ani przyjaciół. Na początku zostawiłam znajomości i rodzinę za sobą dla chłopaka, ale teraz... wszystkich odtrącam od siebie. Z jednej strony brakuje mi osoby, której mogłabym się zwierzyć i pogadać, ale z drugiej... Nigdzie nie wyjdę, bo mi się nie chce i wolę siedzieć w czterech ścianach. Duży wpływ ma moja waga, bo zwyczajnie mi wstyd gdziekolwiek wychodzić, nie mam się w co ubrać, bo nic na mnie nie pasuje, a nic z sobą nie robię więc błędne koło się zamyka. Miałam kilka propozycji wyjść, imprez czy zwykłych domówek, ale odmówiłam parę razy i teraz nikt nawet się do mnie nie odzywa i nic nie proponuje... Rodzina tylko kręci głową i mi przygaduje, że tylko leżę w łóżku i nie długo będą mnie wozić na wózku jak tak dalej pójdzie... 

*

W ogóle mnie życie, to jedno wielkie dno.. Najgorsze jest to, że to wszystko się stało na moje życzenie. Nie mogę się otrząsnąć po rozstaniu z chłopakiem, a minęło już około 3 lata... Wcześniej byłam szczęśliwa, miałam mnóstwo znajomych, mało kiedy siedziałam w domu, trenowałam sporty, miałam hobby, itp. i przede wszystkim BYŁAM SZCZĘŚLIWA. Odkąd go poznałam wszystko się zmieniło, a od naszego rozstania jest coraz gorzej (w skrócie: zostawił mnie, bo przytyłam; prosił nie raz, żebym coś ze sobą zrobiła, ale ja miałam to gdzieś). Najbardziej boli mnie to, że mimo, że mnie nie raz zdradzał, oszukiwał i w ogóle miał mnie gdzieś od początku naszego związku, ja i tak nie mogę tego przeboleć, a najbardziej dotyka mnie to, że on od kilku lat siedzi za granicą z panienką, z którą mnie zdradzał i są szczęśliwi... 

*

Będę wdzięczna jak ktokolwiek przeczyta moją historię i coś doradzi, bo zupełnie nie wiem, w którym kierunku iść i co dalej robić ze swoim życiem.... :(