Temat: Zwiazek z rolnikiem...

Zauważam. Tylko jest różnica pomiędzy kupieniem od kogoś ziemniaków, a wchodzeniem z kimś w związek. Nie każdy musi być wziętym prawnikiem czy lekarzem, ale też nie każdy musi chcieć związku z rolnikiem. 

Przecież wypełnianie wniosków i tak dalej to właśnie świetny przykład czegoś co zabija myślenie. Trzeba się czegoś nauczyć, a potem się ma przed oczami w kółko te same rubryki. Człowiek się nauczy wypełniać i potem odtwarza tę umiejętność. To samo z opryskami, jak się już ktoś nauczy to jedynie odtwarza z pamięci to co ma zrobić. Praca jak w sklepie - kasjerka też się uczy kodów produktów, ale nie powiedziałabym, że znajomość cen bułek jest jakoś szczególnie rozwijająca. 

Umiejętność czytania ze zrozumieniem - nie podałam argumentu, że dziecka nie można zawozić na zajęcia. Napisałam dokładnie to, że albo rezygnacja, albo konieczność dowożenia dziecka. Moim zdaniem to średnio wygodnie - dziecko traci czas, rodzice tracą czas, nawet po szkole nie bardzo można wpaść do domu coś zjeść, czy się przebrać - bo to kolejny kurs. Plus oczywiście to takie zobowiązanie na wiele lat. W mieście starsze dziecko/nastolatek już spokojnie może sam korzystać z komunikacji miejskiej i nie być uzależniony od rodziców.

ja zapoznałam kiedyś chłopaka rolnika (przystojny, inteligentny, fajny;)) ale od początku znajomości mówił mi, że "on to gospodarkę po rodzicach przejmie i zostanie już tam i tam z żoną by chciał zamieszkać.." jakoś super zauroczyć to się na szczęście nie zauroczyłam, ale nie wyobrażam sobie mieszkać na wsi, doić krowy itp. itd. więc byłby to dla mnie mega problem.

@Wilena

Każda praca jest w jakimś sensie odtwórcza, i są w niej takie elementy, że jak raz się nauczysz to już wiesz jak to robić.. W sądach nie ma papierków co się je w kółko tak samo uzupełnia ?;)

Ale co jest w niej pogardliwego? Nie każda praca daje takie same możliwości rozwoju. Jeżeli komuś bardziej podobają się blondyni to znaczy, że brunetami gardzi? Moim zdaniem nie, preferuje daną cechę, woli określony kolor włosów. Ja z kolei wolałabym spędzać czas z osobą, która możliwości rozwoju ma większe - bo taka mi bardziej pasuje, tak samo jak komuś bardziej pasuje blond. 

nie:) mieszkanie z teściami, "zapach" podwórka i wszystkiego jeśli hodowalby np świnie, i ogolnie mentalność większej części ludzi mieszkającej na takiej typowej, nastawionej na chow i hodowle wsi dyskwalifikowało by gościa.

 Autorko sorki za offtop.

Niesamowite, jakie jest w XXI wieku ludzkie wyobrażenie o pracy rolnika: 'pracy na roli całej rodziny', wszyscy brudni i w gumowych butach, przewracają krowie kupy widłami. 

Raczej nie chciałabym być żoną rolnika, ponieważ znam ta pracę z perspektywy rolnikowej córki. Zajęcie 24/7.  Nie, nie przy przewracaniu siana. Głowie za biurkiem, w papierach, w samochodzie, nadzorując pracowników - mimo wszystco niezmiernie czasochłonna. Zero wakacji i urlopów, zwłaszcza latem - bo trzeba pilnowac ludzi przy żniwach. Chociaż trzeba ich pilnować we wszystkim. I ojciec do dziś rzadko bywa w domu, mimo że stara się zwolnić tempo pracy. Zarówno ja, moi bracia i mama nie mamy zielonego pojęcia o czym kolwiek związanym z pracą ojca, nikt z nas nigdy mu nie pomagał. 

Kolejnym minusem jest rzeczywiście mieszkanie na wsi. Chociaż myślę, że dobra organizacja umożliwiłaby również mieszkanie w mieście. 

Co do pytania, dlaczego rolnicy mogą być samotni; myślę, że właśnie z braku czasu.

edit po przeczytaniu całego wątku. Moi rodzice oboje są po studiach, normalni, kulturalni, zadbani ludzie. Nie wiem kto to napisał, ale nie uważam zeby fakt, że zona rolnika chodzi do fryzjera był czymś dziwnym xd Czy ktoś wgl nie chodzi do fryzjera?! Ojciec do pracy chdzi  w marynarke i eleganckich butach (cholara, nie wiem jak nazywają się męskie buty, pantofle? xd). Ma wakacje wyjeżdzają sobie z mamą 1-2 w roku, razem z róznymi kontrahentami, (mhh zaprzeczam sama sobie, no ale.. wyjachać jest ciezko, a telefony się tylko urywają). Ojciec jest mega wizjonerem, tak, kurnikowym wizjonerem xd Ciągle nowe plany, nowe ziemie, nowe maszyny, wszystko nowe i coraz większe, lepsze, ciągle jakieś kursy i szkolenia. Nie zgodziłabym się więc w zyciu, że jest to nierozwojowa praca. Nawet przy powielaniu pewnych czynności można się czegoś uczyc, poznawać nowych ludzi albo nowe technologie.  Chirurg też ciągle wycina tez sam woreczek zółciowy i te same migdłaki, wychodziłoby więc na to, że rozwojowe zajęcia po prostu nie istnieją. 

Lekko licząc 80% każdej pracy zabija myślenie. Prawnika, lekarza, naukowca, programisty również. Poza pierwszymi dwoma-trzema latami. Żeby rozwijać się cały czas trzeba co dwa-trzy lata zmieniać zawód.

Ja od dziecka mieszkałam w mieście, w bloku. Nigdy nie miałam nawet działki, a co dopiero mówić o polu. Nienawidzę tych wszystkich owadów, pająków, dziwnych stworów polnych, w ogóle nie lubię przebywać na wsi. Nie dość, że wszędzie jest daleko, to jeszcze jest mega nudno i do tego w pełnym słońcu trzeba zapieprzać, żeby się utrzymać. 

Ja nawet na wakacje nie dałabym rady tak żyć, a co dopiero na zawsze :D 

Mój chłopak pochodzi właśnie z takiej wiochy, gdzie nawet z internetem był problem. Cud, że się poznaliśmy. Z tym, że on właśnie z tej wsi ucieka, w tym momencie już mieszkamy w centrum dużego miasta i bardzo mu się to podoba. I raczej nigdy mu się nie odwidzi - za dużo czasu wolnego stracił na polu, żeby móc to dobrze wspominać. 

W ogóle nie rozumiem przykładów - akurat te wymienione wyżej to chyba najbardziej angażujące umysł zawody, każdy przypadek jest inny, każdy wynik każdego działania ciężki do przewidzenia, całe życie trzeba się doszlakać i myśleć. 

nigdy w życiu. mój ojciec jest rolnikiem. z wyższym kierunkowym wykształceniem z prestiżowej uczelni, obyty, zarabia znacznie więcej niż niejeden prezes w bardzo dużej spółce, gospodarstwo warte tak dużo że mało kto by uwierzył, ale mentalności wieśniaka nie zmienisz - sknera, gonił do pracy, syf wokół siebie, ubiera się karygodnie, wymaga skakania wokół siebi. uwierzcie, nie napracuje się, prace ma tylko sezonowe - raz siedzi miesiącami na tyłku, a innym razem w kółko coś trzeba robić, ale i tak pracuje godzinowo znacznie mniej niż ludzie na etacie. jego praca fizyczna ogranicza się do obsługi maszyn. głównie czyta, dokształca się, dobiera dawki chemii i jeździ samochodem wokół by kontrolować co się dzieje. praktycznie wszystko robi sam, jednak do brudnej roboty wynajmuje na zlecenie ludzi, a do zbioru firmy w tym się specjalizujące - przyjeżdżają na lawecie machiny wielkości stodoły, zbiorą wszystko za jednym razem, najęte ciężarówki rozwiozą, a ojciec tylko kwity wypisuje. na terenach z których jestem mnóstwo takich, mieszkają w chatce typu kurnik, a obok hala na maszyny za 3 bańki. dobrze widziane jest bardzo dużo zarabiać, ale gardzą życiem na poziomie na który ich stać. jest jednak trochę takich którzy sobie nie żałują, a domy mają jak gwiazdy hollywood. z jednej strony nie cierpię tego, a z drugiej jak poznaję mieszczuchów którzy są zachwyceni swoim życiem i uważają że żyją na poziomie, a szczytem ich marzeń jest zarabiać średnią krajową - byle małym nakładem pracy - to nie wiem co gorsze. z jednej strony bieda umysłowa, a drugiej też - i jeszcze finansowa.