Temat: Niezapowiedziane/Zapowiedziane odwiedziny

nie cierpię takiego zachowania... Raz przyjechał do nas brat męża z dziewczyną bez zapowiedzi, my dopiero co wróciliśmy z zakupów, mąż zabierał się za gotowanie a ja za porządki w papierach, powyciągałam wszystko z szuflad, bałagan jak cholera a oni wchodzą i to jeszcze bez pukania... normalnie mnie zagotowało! posiedzieli sami z 15 minut w salonie, bo my mieliśmy swoje zajęcie, pożegnali się i wyszli. Od tej pory zawsze dzwonią i pytają czy mogą wpaść.

Wlasnie...

Hahaha, no właśnie, może ich samych zostaw i weź się za sprzątanie np. Puść muzykę, pośpiewuj sobie, nie dawaj żadnego poczęstunku, odpowiadaj tylko 'no', 'tak', 'nie'. Po prostu udawaj, że ich nie ma. Ciekawe ile wytrzymają ;D

Zawsze zapowiadam, jeśli chcę do kogoś wpaść. Sama nie lubię, kiedy ktoś zwala mi się na głowę w gościnę. Co innego kumple męża, którzy wpadają na chwilę, co innego goszczenie kogoś bez zapowiedzenia.

wylecieliby z tą siatka piwa i kiełbasy, aż by się latać nauczyli.

Więcej asertywności. Powiedz, że mają się zapowiadać. A jak przyjdą bez zapowiedzi to weź dziecko i powiedz "my właśnie wychodzimy" i wyjdźcie z nimi - a nie "oni poczekają". Chamstwo trzeba chamstwem. Chcą grilla? Niech sobie kupią.

Też miałam takich znajomych. Wpdali z dzieckiem - ja wtedy studiowałąm. Szczytem chamstwa było to, że raz w wakacje przyjechali z mała i mówią " ej ona będzie spać u Ciebie a my idziemy na impreze" na moje pełne wyrzutu "chyba was pogieło" zaśmiali się i powiedzieli " przecież i tak się uczysz i w domu siedzisz, to korona Ci z głowy nie spadnie jak mala zostanie - bez przesady" i...wyszli. Zadzwoniłam do babci dziewczynki, powiedziałam, że ma tu zaraz przyjechać po wnuczke, z fochem przyjechała, bo przerwałam jej partyjkę kart. Ludzie! niech się cieszą, że na policje nie zadzwoniłam.  I nie mam już znajomych. Trudno Zycie.

Zawsze się zapowiadam jak i moi znajomi się zapowiadają.

Nie zapowiadam się jeżeli wpadam do kogoś z kim mam naprawdę dobre relacje. Ale to na zasadzie dziadkowie, przyjaciel, którego znam 20 lat, albo kuzynka z którą się razem wychowałam. Po prostu im nie przeszkadza, że będą przy mnie chodzili w powyciąganych ciuchach, w maseczce na twarzy, z łyżką do mieszania sosu w ręce i tak dalej. Jeżeli z kimś mam mniej rodzinno-przyjacielskie relacje, taki zwykły znajomy, to w życiu bym nie wpadła na to, żeby go odwiedzać tak bez uprzedzenia i pytania czy mogę. I na pewno bym nie zniosła gdyby ktoś sobie wymyślił, że może tak przychodzić do mnie. Po prostu zaczęłabym takiej osobie zamykać drzwi przed nosem, twierdząc że właśnie wychodzę, czekam na odwiedziny i generalnie trzeba było zadzwonić. Pewnie chamstwo, ale do niektórych inna odpowiedź niż chamstwem na chamstwo nie trafia.

dla mnie odwiedziny to odwiedziny i to tyczy sie kazdego czlonka rodziny-maja byc zapowiedziane...

zyjemy w czasach gdzie kazdy ma telefon i to nie boli wykrecic numer i zadzwonic, a jesli ktos  nie odbiera-to zapewne jest zajety i nie ma czasu na gosci

Nie otwierać drzwi :) Będą dzwonić, to powiedzieć, że was nie ma- było dzwonić. Tak parę razy i nauczą się zapowiadać, bo będą mieli obawy, że znów pocałują klamkę. Ja nienawidzę takiego zachowania. U mnie człowiek musi się zapowiedzieć, bo jestem osobą dość stroniącą od nadmiernych kontaktów towarzyskich (lubię swoje i mojego faceta towarzystwo) i zawsze muszę się nastawić psychicznie na taką wizytę. Wiem, że to okropnie brzmi, ale nie jestem osobą spontaniczną i lubię mieć w miarę możliwości wszystko rozplanowane.

O matko, nie znoszę takich ludzi... ;/ Ja zawsze się zapowiadam. Bez zapowiedzi jeździłam tylko do dziadków, bo oni wiedzieli, że praktycznie w każdą niedzielę jeździłam do nich z rodzicami. Mnie mega wkurzają niezapowiedziani goście... Ze strony rodziny mojego męża miałam kiedyś takie niezapowiedziane wizyty.... Ja ledwo ubrana, a tu dzieciaki wchodzą do domu bez pukania (a co gdybym była rozebrana?). Raz przyjechali wieczorem w niedzielę, gdy ja robiłam ważny projekt na uczelnię, termin mnie bardzo gonił, a oni rozsiedli się w najlepsze... Musiałam pozbierać wszystkie materiały i ich przyjąć. Irytuje mnie to okropnie. Miałam też w rodzinie małżeństwo, które przychodziło do mojego domu rodzinnego co niedzielę po 9 rano... też było to nieznośne, bo czasami byłam jeszcze w piżamie, mieszkanie małe- więc szybko robił się bałagan i nie było nic ogarnięte, czasami chciałąm dłużej pospać. I przestaliśmy za każdym razem otwierać- czasami udawaliśmy, że nas nie ma. Pomogło.

Uważam, że Twoi znajomi przyczepili się do Was jak rzep psiego ogona... Na pewno bym coś zrobiła na Waszym miejscu, bo inaczej bym zwariowała!!! Jestem domatorką, uwielbiam spokój i cieszę się z towarzystwa męża i to mi wystarcza. Cenię sobie czas spędzony tylko we dwoje. Na Twoim miejscu spróbowałabym być bardzo natrętna przez jakiś czas- wpadałabym dzień w dzień do nich na niezapowiedziane wizyty, a gdyby oni przyjeżdżali bez zapowiedzi stawałabym w drzwiach opierając rękę o futrynę (żeby nie daj Boże to dziecko nie mogło przeze mnie przeleźć) i bym miała wymówki typu: dziś boli mnie głowa- gdybyście zadzwonili to bym wam powiedziała; za chwilę jadę na zakupy; mam ważne spotkanie; zaraz muszę coś załatwić; jestem u kogoś umówiona itp. (przy czym jasno powiedziałabym, że nie zostaną sami w moim domu, bo to wbrew moim zasadom i nie ma dyskusji). I na każdym kroku podkreślałabym żeby się zapowiadali to nie będą zawracać spod moich drzwi. 

Schować serdeczność, postawić na szczerość, bo będą dalej Ci na głowie siedzieć. Zwariowałabym mając takich znajomych...