Temat: Życie na emigracji a tęsknotą za krajem. Pomóżcie

Jetstem od pół roku w Szwecji. Doskonale Cię rozumiem. Początki są zawsze trudne! Masz jakieś zajęcie, czy póki co uczysz się języka?

Narazie tylko się uczę. Mam zamiar zdać egzamin z angielskiego i przeprowadzić się do Aten. Myślę, że tam miałabym szansę na znalezienie jakiejś pracy.. Jest mi tutaj ciężko, wszędzie obcy język. Za oknem słyszę dzieci bawiące się i krzyczące po grecku, w telewizji grecki, w radio to samo. Ludzie - totalnie inny świat, inna mentalność. Nie potrafię się przyzwyczaić..

Wiem co czujesz. Czasem po 4latach mam takie stany, ale powiem Ci, ze z czasem się przyzwyczaisz i przywykniesz.

Może poszukaj w internecie jakichś stron Polonii w Grecji? Ludzie zakładają też różne grupy na fejsie itp. Znajdziesz tam innych Polaków żyjących na obczyźnie, którzy przechodzili przez to samo co Ty. Pomogą, wesprą i doradzą, a i może uda Ci się z kimś nawiązać kontakt w realu, tak o, żeby pogadać, pożalić się, pośmiać itd. ;) 

przeżywałam to samo w Niemczech . nawet miałam różne lęki. Ówczesny "TŻ" nie wspierał, nie rozumiał. Nikt z niego rodziny nie rozumiał że można chcieć wrócić do tej biednej Polski. Ale związek był toksyczny, w końcu się posypal i wrociłam :) Trudna sytuacja. Albo jakoś to będzie , trochę się przyzwyczaisz albo kiedyś wrócisz jeśli związek nie przetrwa. Najlepiej by było jakby twój ukochany chciał pomieszkać trochę w Polsce. Może by mu się spodobało. Ja już na końcu umiałam język, potrafiłam się normalnie dogadać. A i tak źle się tam czułam. Ja myślę że ta tęsknota zawsze będzie. Byłam tam ok 4 lata.

ja na emigracji jestem od roku. Mam to samo. Są dni ze ryczę od rana do nocy. Czasami nie mam po co z lozka wstawać. Właśnie przylecialam do Pl na 2tyg by naladowac baterie. Jak słyszę ze mi tam jest super bo mam życie jak w Madrycie bo nic nie robię to mi się noz w kieszeni otwiera. Kto tego nie doświadczył ten nigdy nie zrozumie. Na dzień dzisiejszy nie mam zlotej rady ktora by pomogła.

Przerabiałam, cieżko sie z tym ogarnąć. Możnesz spróbować tak: przyleć do PL i idź załatwić jakąś sprawe w urzedzie, jakimkolwiek ;) , idź do lekarza i po odstaniu swojego spróbuj wyciągnąć od niego skierowanie do np. endokrynologa, potem się tam umow  ;). Polecam jeszcze próbę znalezienia pracy ;) Odwiedź koleżanki w ich domach, nie w knajpce. Powinno na jakiś czas pomóc. 

Po podobnym zabiegu od razu zatęskniłam za UK :D

podobno najgorsze jest pierwsze 5 lat, ja mam juz prawie 2 za soba. Faktycznie jest ciezko ale... niejedna osoba juz dala rade ;-) Znajdz na fb jakies  grupy polonii to faktycznie dobre rozwiazanie i utrzymuj kontakt z rodzina i co wazne... moim zdaniem nad greckim powinnas sie skupic bardziej niz nad angielskim, bedzie Ci latwiej, niw bedziesz czula sie tak obco slyszac dzieciaki za oknem, to serio pomaga :-) Uszy do gory, powodzenia!

Nie jest latwo, jestem 6 lat w DE i chyba nigdy sie nie przyzwyczaje,tesknie kazdego dnia.Gdy wpadam do Polski 2 razy w roku na 2-3 tyg to czuje sie jak bym byla w niebie, jestem wtedy inna osoba,czesciej sie usmiecham, gadam jak nakrecona a tutaj jestem przygaszona i tysiac mysli w glowie nie koniecznie pozytywnach........ ale sa tez pozytywne  rzeczy i na tym chce sie skupiac