Temat: Za brzydka żeby z kimś być.

Myślę podobnie. Gdybym była naprawdę brzydka, to zbierałabym latami na operacje. Albo brałabym kredyty. Tak jak niektórzy biorą je na nowy samochód czy mieszkanie. Komfort psychiczny jest w życiu najważniejszy.

mnie baaardzo pomogla ksiazka 'dlaczego mezczyzni kochaja zolzy', przeczytalam ja 5 razy. poza tym 'przyciagnij milosc' agnieszki przybylskiej oraz tez bardzo ciekawa pozycja 'jak zdobyc przyjaciol i zjednac sobie ludzi', jeszcze jej nie skonczylam ale juz widze ze dziala i mowi prawde:)

Z mojego doświadczenia wynika, że najbardziej płaczą nad brzydotą osoby, które wcale nie są brzydkie. Tak czy srak nie ważne czy jesteś ładna czy brzydka, to jest z pewnością jakiś poboczny problem, na którym skupiasz się odsuwając od siebie poważniejsze. To, co się najbardziej rzuca w oczy: że czujesz się samotna i nie kochana. No i samoocena na poziomie podłogi: "Nawet gdy zazwyczaj czuję jakieś sygnały od kogoś (a to zazwyczaj moje wyobrażenia, zbyt bogata wyobraźnia) wydaje mi się, że się ze mnie nabija i to tylko żarty." Ten tekst to typowe myślenie osoby z niskim poczuciem własnej wartości. Sama to przerabiałam. Problem jest taki, że jeśli sama tego nie przepracujesz to nigdy się nie zmieni - zawsze będziesz smutna i będziesz nienawidzić siebie. Nawet jak znajdziesz chłopaka to Twoje myśli pozostaną - będzesz czuła, ze jesteś dla niego za brzydka, że na niego nie zasługujesz, że zaraz znajdzie lepszą, ładniejszą i Cię zdradzi. On nie wytrzyma i odejdzie, a Ty znów pomyślisz, że to wina Twojej brzydoty zamiast faktycznego problemu. Chcesz takiego życia? Byłaś na terapii - to wspaniale. Wróć tam, wypłacz się, wyzłość i naucz nowego myślenia i postrzegania siebie. Innej rady nie ma. Też taka byłam parę lat temu. I myślisz, że wypiękniałam? Nie. Ale nauczyłam się podchodzić z dystansem do siebie, nauczyłam się mówić do siebie, że jestem fajna, dobra, wartościowa i dzięki temu lepiej się czuć. Teraz mam 25 lat i wciąż się uczę jak być szczęśliwą w życiu. Może to zabrzmi pompatycznie, ale szczęście to dla mnie pokochanie samego siebie. Ja czuję tą ulgę, bo wreszcie zaczynam rozumieć,że nie muszę być doskonała, piękna i wszystkim się podobać a i tak mogę mieć w życiu fun i czerpać z niego co najlepsze. Pomyśl o tym.  

no niestety muszę przyznać rację.... czasem się wkurzam, że jest tak, a nie inaczej... ale jak już napisałaś - ktoś inny wymyślił te zasady, nie ja. jeżeli chcesz grać w tą grę bycia "oh i ah", w którą gra większość, no to musisz zaakceptować zasady. i grać według nich.

można też olać grę, ale wtedy część społeczeństwa nie patrzy na to przychylnie, i oczywiście ciężej jest w życiu.

dziewczyny już napisały... właściwie wszystko zaczyna się w głowie, chociaż nie zgadzam się, że "ładni są ci, którzy uważają siebie za ładnych", wypracować sobie można co najwyżej poczucie atrakcyjności i faktycznie, znam osoby teoretycznie (czy obiektywnie brzydkie), które przez to jak się zachowuję i jak promienieją, uchodzą za atrakcyjne. wiem, że to marne pocieszenie, ale naprawdę w życiu naoglądałam się par, w których jedna strona była (w moich oczach) naprawdę nieładna, a związek miał się bardzo dobrze:))

a co do komentarzy, że tak to już jest, że niektóre są po prostu ładne, mądre i bogate, to uważam, że to jest trochę krzywdzące. oczywiście, niektórzy mają łatwiejszy start czy większe predyspozycje, ale tak naprawdę dbanie o urodę, nauka czy zyski, które można osiągać, to efekt zazwyczaj ciężkiej pracy. można mieć ładną figurę, dobrą cerę itd., ale mało osób ma to zupełnie za darmo. tak samo np. ze studiami - fajnie jest skończyć dobry kierunek, ale często to oznacza, że w czasie, gdy ja się uczyłam inni odpoczywali, bawili się czy oglądali seriale. 

sorry, ale jak masz tak głupio pierd... t lepiej nic nie mów. skad wiesz że dostajesz wszytko za swoja urodę? moze to przez to ze jesteś urocząosobą?. twoja strata. ale nie pisz ze liczy sie tylko wygląd, bo to bzdura. połowa społeczeństwa jest przeciętna, 1/4-brzydka, a 1/4 ładna. Tymczasem wszyscy znajdują swoja połówkę i to bez chirurga, bo w związku nie liczy się uroda, tylko charakter. Twoja uroda znudziła by się 80% facetów po miesiącu, zostanie z toba tylko ten który pokocha twoje wnętrze. dlatego nie dobijaj autorki tylko po to by jeszcze podbudować swoją i tak zawyżoną samoocenę.

z takim podejściem to jak pojawią Ci się zmarszczki czy inne "nieładne" rzeczy to tylko się do grobu położyć :P

Jasne, są zawody w których uroda jest piekielnie ważna, ale to jest tylko jedna z cech. Chcesz być hostessą, asystentką, recepcjonistką w międzynarodowej firmie - musisz być ładna, ale chcesz być informatykiem to musisz coś umieć - a nie wszyscy mają do tego predyspozycje, tak jak nie wszyscy są ładni. A wśród znajomych mam co najmniej kilkanaście osób, które urodą nie grzeszą, a jednak zawodowo osiągnęły bardzo dużo. Dyrektorem nie zostaniesz za ładną buzię, tylko za to co masz w głowie. Grunt żeby odnaleźć swoje miejsce na ziemi i być zadowolonym z tego co się robi, i jak tu kapuczino napisała - jakoś na świecie tych super pięknych jest niezbyt dużo a jednak masa tych przeciętnych, tudzież brzydkich, mają fajne związki.

NIE NAPISAŁAM, że liczy się tylko uroda, ani też że wszystko dostaję ze względu na swój wygląd.

NAPISAŁAM, że jest zdecydowanie łatwiej być ładnym, niż brzydkim - to są fakty.

vitalijka23 - zmarszczki nie muszą odbierać urody. Powiem więcej - ładna twarz pozostanie ładna także na starość. Wielki nos nie zdobi - bez względu na wiek (ani żadna inna wada budowy twarzy). 

Zaklinacie rzeczywistość...a fakty i tak pozostaną faktami.

"Wszystko dostaję łatwo, ze względu na urodę..." - w tym zdaniu napisałaś, że dzięki urodzie dostajesz wszystko. 

Niewiarygodne... Słowo "łatwo" stało się niewidzialne?

Jest różnica między:

Wszystko dostaję łatwo, ze względu na urodę

a

Wszystko dostaję ze względu na urodę.