Temat: Czy dać klapsa?Co sądzicie Mamy/Tatusiowie?

Tylko, ze takie zachowanie nie dzieje się od tak, bez przyczyny. Nie znam dziecka, które bez większej przyczyny nagle ni stąd ni zowąd  zaczęło kopać, gryźć lub bić. Zwykle jest to ciąg wcześniejszych zdarzeń, błędów wychowawczych rodzica, wcześniejszych zaniedbań, złych metod reakcji dorosłych itd.

A klapsy, bicie to tylko odreagowanie dorosłego, upuszczenie pary, emocji. Nie niesie za sobą żadnych wartości wychowawczych, jedynie strach. 

Nic dodać, nic ująć :)

Jestem na nie ... ale teoria czasami  nijak ma sie do praktyki . Corke mam 10 letnia juz  to i pannica , klapsow nie dostaje choc czasami i tluaczenia nie pomagaja ...  Czlowiek wychodzi z siebie i potrafi stanac obok ;) Jednak 5 lat temu bylam inna mama i uczylam sie na swoich bledach , powielalam przyklad z domu i klapsy sie zdarzaly nie czesto ale jednak ;/ ( z kolejnym bedzie inaczej ) Mysle , ze klapsy albo szarpanie to jest tylko brak umiejetnosci panowania nad swoimi emocjami ... jak juz brakuje nam argumentow . 

Jesteś w błędzie. Mylisz wstyd z trema moja droga...to są 2 bardzo różne rzeczy. Owszem, potocznie mówimy, ze dziecko się wstydzi. Nie jest to jednak prawda. Ono ma tremę, podobnie jak dorosły przed występem. Trudno powiedzieć o dorosłym ,ze się wstydzi wystąpić, a raczej używamy określenia: ma tremę. 2-letnie dziecko nie rozumie, ze postępuje niewłaściwie(dlatego podstawa wychowania jest rozmowa i tłumaczenie) i po kilku minutach nie pamięta nawet, że postąpiło tak a nie inaczej. Dlatego bicie nie przyniesie żadnych pozytywnych skutków. Dawanie klapsów wynika ze słabej wiedzy rodzica, niestety. Dlatego poprzednie pokolenia tak chętnie używały tego typu kary. Brak wiedzy, slaby dostęp do niej, często niski status społeczny. Powiem więcej, mnie również kilka razy się oberwało, ale wcale nie jestem za to wdzięczna, mam o to żal, tym bardziej ,ze kiedy analizuje moje ówczesne zachowania, to naprawdę nie rozumiem jak można za cos takiego uderzyć. Rozumiem tylko to, ze moja mam powielała zachowania swojej, która ja lala za (moim zdaniem) błahostki. Ja nie dałam nawet 1 klapsa mojej córce, podobnie mój mąż, choć często nerwy puszczają. I nie zamierzam tego robić, bo nie chciałabym usłyszeć od mojego dziecka kiedyś, ze jest mi wdzięczna za to, ze ja biłam. Wolałabym, aby była mi wdzięczna za inne rzeczy, które jej w życiu pokaże, za szanse, które zamierzam jej stworzyć. Nie zapominajmy, ze to my powołujemy nasze dzieci do życia z własnych egoistycznych pobudek, wiec powinniśmy je traktować z należytą troska i szacunkiem równym temu, jakiego sami oczekujemy od innych.

bo dziecko się najpierw WYCHOWUJE, zajmuje się nim a nie lata za pieniędzmi, pokazuje mu się dobry przykład, uczy czego wolno a co nie, POŚWIĘCA CZAS, a nie potem złości się że jest "niewychowane" i daje klapsy ;/

oto najmadrzejsza wypowiedz tego watku. brawo. bo dziecko.potrzebije rodzica a nie setnej zabawki. nawet w.poprawczkau w ktorym.pracowalam polowa dzieci to dzieci z.patologicznych domow, druga polowa to dzieci z ssuper bogatych, porzadnych domow ale zaniedbane emocjonalnie bo rodzice w domu sa tylko na kolacje a dzieci probuja zlym zachowaniem zwrocic na siebie ich uwage. dobrego dziecka mie kupisz, trzeba je samemu uksztaltowac. nie przedszkolem, szkola, niania. to twoje dziecko i ty musisz o to zadbac.

Pełno łazi rozwydrzonych dzieciaków takze dać klapsa i nie zastanawiać się.

Jestem nauczycielką w przedszkolu.
Nie krzyczę na dzieci (bez powodu;P), lubię łobuziaków ( i łobuziary), ale uwierzcie mi, że są dni kiedy kilka godzin z 25 dzieciaków- 5latków, jest bardzo męcząca psychicznie.
Nie sądzę, żeby opisywana w pierwszym poście groźba n-lki miała miejsce - nie te czasy. Podejrzewam, że wspomniana pani poczuła się bezsilna wobec problemów dyscyplinarnych z dzieckiem i zaszantażowała, zagroziła dziecku - widocznie nie miała innych pomysłów na tę chwilę.

I nie bójcie się, dzieci nie są tak wrażliwe - grzecznym, wrażliwym dzieciom się nie "obrywa", a  takie "ananasy" w domu nie są aniołkami. Mam ucznia z problemem dyscyplinarnym, fajny, bystry chłopak - przyznaje, że często ma karę (siedzi przy stoliku i może jedynie kolorować, wycinać itp.), ale wiem, że w domu klapsy dostaje...

dokladnie. ale nie, bo to juz przemoc :D

Ja mam dwójkę dzieci,nie wykluczam sytuacji,że kiedyś mojemu dziecku odbije szajba i zacznie mnie bić albo zwalać rzeczy z półek (chociaż w to wątpię, bo raczej jest uczony od małego, że z półek nie powinno się ściągać więcej niż jedną rzecz).Może być np przemęczony albo czymś sfrustrowany a dzieci nie potrafią jeszcze panować nad swoimi emocjami i takie zachowanie nie ma związku z wychowaniem. Jakby mnie zaczął bić,to chwyciłabym za ręce,żeby go powstrzymać i powiedziałabym, że mnie to boli i żeby przestał, że ja jego nie biję i nie życzę sobie, żeby on  bił mnie...Jakbym dawała klapsy, to straciłabym ten argument.

Powiedz mi, co ma powiedzieć dziecku rodzic, który daje klapsy kiedy dziecko go uderzy... Co cwańsze dziecko na zwrócenie uwagi powie: "Ty mnie też bijesz" i będzie miało rację

No i prawda jest taka, że jak dopuszczasz klapsa w ostateczności, to będziesz bić, a jak z góry sobie powiesz, że nie ma mowy, nigdy nie podniesiesz ręki na swoje dziecko, to w sytuacji kryzysowej będziesz szukać innych rozwiązań