Temat: Niepracujące matki

1. myślę, że 6 letnia w pracy zawodowej może być dla nich bardzo brzemienna w skutki... myślę, że musi być bardzo ciężko wrócić do pracy po takim czasie. jeszcze zależy jaki zawód wykonują, bo np. myślę, że jak nauczycielka to jeszcze ok, będzie ciężko, ale można ogarnąć, ale już np. prawniczka, to masakra. 6 lat to cała epoka.

2. "siedzenie w domu"  to też jest pojęcie dosyć względne. jeżeli kobieta wstaje z rana, robi zakupy, dba o dom, o edukację dzieciaków, o sport, to brawo dla niej, niejedna pracująca mogłaby się od niej sporo nauczyć. no ale jeśli jest to kobieta, która nie pracuje, wysyła dziecko na stołówkę, trawnik zarasta chwastami, ale paniusia musi mieć nowe tipsy, no to trochę wstyd.... 

3. jak nie znam sytuacji, to nie oceniam. prawda jest taka, że w dzisiejszych czasach coraz więcej osób pracuje w domu. Można mieć swój sklep internetowy czy prowadzić działalność gospodarczą zdalnie - czasem w domu, bo nie ma nawet potrzeby otwierania biura, a zarabiać lepiej niż na etacie. 

Nie twierdze, że tak powinno być. System jest zły. Mam porównanie bo moja mama i brat żyją i pracują w Danii. Nie zmienia to jednak faktu iż wierze w to co piszę. Uważam, że dostajemy od życia tyle ile sami sobie wypracujemy. Jeśli więc chcę od życia więcej to więcej muszę się namęczyć i od siebie też wymagać więcej! Proste i prawdziwe. Systemu nie zmienię. Wolę się napracować teraz kiedy jeszcze jestem młoda i mam szansę coś w tym życiu zmienić po to by w przyszłości było mi/nam łatwiej... nie wiem czy mi się uda ale jeśli nie będę próbować to wtedy na pewno się nie uda. Wolę żyć ze świadomością, że zrobiłam co mogłam ale jednak nie wszystko się udało niż że nawet nie próbowałam. Mam tylko jedno życie, niestety nie urodziłam się w bogatej rodzinie gdzie wszystko mam podane na tacy. Mówi się trudno, i idzie dalej.

Dla jasności: nie mówię, że to jedyna poprawna ideologia. Każdy żyje wedle własnego uznania. Gdybym jednak w to nie wierzyła nie robiłabym tego co robię. Przedstawiam mój punkt widzenia. Nikogo do niczego nie przekonuję. Wiele osób jest leniwych, wiele nie robi nic bo nie wierzy, że im się uda, wielu się boi podjąć ryzyko ... można tak w nieskończoność. Nie mnie to oceniać. Po prostu zauważam fakt: Ci co najbardziej narzekają na swój los najmniej robią by to zmienić.