Temat: Niepracujące matki

Jak ja chodzilam do szkoly to nie bylo tam zadnej stolowki, ani swietlicy a o 14 konczyly sie ostatnie lekcje. Nauczyciele odprowadzali dzieci do autobusow, a potem albo mialy babcie, albo siedzialy same w domu z gra albo tv.

Brat kolegi podczas takiego czekania na rodzicow otwieral sobie koonserwe nozem i wydlubal oko, mial 7 lat.

a i ostatni autobus odjeżdza 14.20 z podstawówki,więc nawet chcąć dziecko "podrzucić" sąsiadowi czy komuolwiek o 15.30 trzeba się zerwać i jechać do szkoły...

Wiesz cancri, tu nie ma co porównywać. Ja też byłam samodzielnym dzieckiem i nikt mnie za rękę do szkoły nie prowadzał. Zjadło sie obiad u babci/koleżanki/w szkole, poszło się później pobawić/odrabiać lekcje z koleżankami. A nawet jak się było glodnym, bo nie było czasu na jedzenie, to nic sie nie stało. Jakoś ten czas upływał i nikomu sie krzywda nie działa.Kiedyś matki inaczej patrzyły na to. Teraz jakoś tak jest, że częściej sie spotyka nadopiekuńcze matki, które boją sie dziecka wypuscić z domu samego. 15 lat temu było zupełnie inne podejście niż teraz. I według mnie o wiele lepsze i bardziej praktyczne, ale to druga sprawa.

Btw, jeśli sytuacja finansowa pozwala na pracowanie tylko jednej osobie w gospodarstwie domowym, to świadczy to o korzystnej sytuacji ekonomicznej. Gdyby była skrajna bieda, to na pewno jakaś praca by sie znalazła. Mimo wszelkich pomówień, to łatwiej znaleźć byle jaką pracą niż dostać te ogromne zasiłki, które tak uwierają tyle osób.

Can, no proszę Cię to że Ty jesteś przodowniczką pracy i już za dzieciaka robiłaś wszystko sama nie oznacza, ze to jedyny słuszny model wychowania. Jest jeszcze szereg innych, równie dobrych opcji. Wyluzuj.

BTW - ja byłam chowana przez opiekunki, babcie, a potem uczęszczałam do przedszkola, zerówki itd. W szkole też chodziłam z kluczem na szyi, a mimo to byłam bojaźliwym i wycofanym dzieckiem. 

nie podpieralabym sie taka argumentacja... pokolenie naszych rodzicow/dziadkow (czasy PRL) to glownie pokolenie robotniczo-chlopskie... wielkie molochy w miastach i miasteczkach, zatrudniajace tysiace ludzi, jesli nie rola, to pgr... jak kobieta miala prace biurowa, to kolezanki wzdychaly z zazdroscia (nie zawiscia!), a praca w sklepie byla calkiem niezlym osiagnieciem zawodowym... mam wrazenie, ze nam w wielu kwestiach spoleczenstwo wydelikatnialo, w kwestii pracy rowniez...

Wiesz co mamuska, siostra mojego faceta ma dwojke malych dzieci, i przedszkole 20 km od domu, a jakos znalazla kogos, z kim mala jezdzi i kto ja odbiera, bo ona nawet prawa jazdy nie ma. A autobus jezdzi o 7 rano, a kolejny o 15:30.

Nie wiem, dla mnie Wasze argumenty sa po prostu prostymi wymowkami. Sama pol zycia przerobilam w harcerstwie, i w wolontariacie, i wiem ile jest zajec nawet w malych miejscowosciach, i tez wiem, ile osob z nich korzysta. W moim miescie jest swietlica dla dzieci, gdzie gdzieci chodza i czekaja na rodzicow, za darmo, przy kosciele. Ale tak, to przeciez obce baby, i pewnie brudne dzieciaki ;-)))

Zamiast narzekac, ze nic nie ma, polecam samemu cos zorganizowac, skoro nie ma. To nie takie trudne.

Pepa, no robilam, i moze dlatego zle w doroslym zyciu na tym nie wyszlam. Poza tym, nie tylko ja, ale wiekszosc dzieciakow, wsrod ktorych sie obracalam. 

NIe neguje, ze sa sytuacje, ktorym nie mozna zaradzic. Ale dla mnie bardzo duza ich czesc wynika ze zlego zorganizowania, albo po prostu z braku prob zorganizowania czegokolwiek.

coś mi się wydaje że tu niektórym, jeśli nie większości, żal dupę ściska.

ja zanim zaszłam w pierwszą ciążę wraz z partnerem prowadziłam własną firmę, którą z zyskiem sprzedałam zaraz po narodzinach potomka. syn ma teraz 14 miesięcy, oboje z jego ojcem możemy sobie pozwolić na pozostawanie z nim w domu bez martwienia się o finanse i bez kombinowania, a czas spędzany tak z dzieckiem jest dla nas bezcenny. co więcej - jestem teraz w kolejnej ciąży i nie mogłabym być szczęśliwsza. w międzyczasie gdy mam na to ochotę pracuję jako niezależny konsultant dla lokalnej firmy, na swoich warunkach, jak mi się chce. kasę mam, martwić się nie muszę, obce baby mi się dzieckiem nie zajmują, a na wszystko to zapracowałam - więc wypraszam sobie nazywanie mnie leniem i nieudacznikiem.

Żeby nie było mam teraz przerwe. Jestem dyplomowana i mam wychowawstwo. Mam tez 30 godzin, nie 18 + to co wymienilas wyzej. No i wlasnie ferie, swieta, wakacje cos co najbardziej innych boli

I miałaś to wychowawstwo od razu po powrocie z macierzyńskiego, przy niemowlaku w domu? 

Nie, nie boli. Po prostu uważam, że nie można porównywać pracy nauczyciela pod względem godzinowym z pracą w firmie na etacie 40h z 26 dniowym urlopem (+2 dni na dziecko). Przecież ta opiekunka nie siedział u ciebie po 8-9h., tylko góra 5-6. To jest różnica.

a Ciebie boli,że innych stać na to by nie pracować,albo,że tego robić nie chcą/nie muszą.