Temat: Mąż wymaga mojego schudnięcia

Od razu widać, że Twój mąż zupełnie nie chce wczuć się w Twoją sytuacje. Mówię to z perspektywy osoby, której takie pseudo dobre rady i chęć tego co niby najlepsze dla mnie, całkowicie zryły mi psychikę- stany depresyjne, zerowe poczucie własnej wartości, zle się czuje w obecności innych ludzi. A niby całe to: "nie jedz więcej, schudnij, rusz się, po co ci te ciasto", było wyłącznie dla mojego dobra. Taaaa jasne.... Kiedy dzień w dzień czuje się brak akceptacji ze strony najbliższych osób, to po prostu zamiast motywować do zmiany, raczej zniechęca nas to i dołuje. Sama wiesz najlepiej, że z taką wagą nie jest Ci dobrze, ubrania zle leżą, części rzeczy nie założysz, ale to Ty musisz dojrzeć do zmiany i robić to w takim tempie, żeby się nie zniechęcić! A nie schudnąć w parę miesięcy, katując się i głodząc, a potem mieć gigantyczne jojo, Inaczej nie może się to skończyć, jeżeli trzyma się drakońskiej diety. Ja mówiłam sobie raz za razem, że teraz będzie inaczej, a i tak zawsze kończyło się tak samo. No ale cóż, niektórym ludziom nie przetłumaczy się, że nas ranią i demotywują, oni zawsze wiedzą lepiej. Jeśli rozmawiałaś z nim i mimo to nie chce Cię zrozumieć, to nie mam pojęcia co miałoby na niego wpłynąć.

Zgadzam się z tą wypowiedzią. 
Ja się wcale nie dziwię, że jest Ci przykro. Mi też by było. Moim zdaniem mąż powinien Cię wspierać (właśnie wspólne wycieczki rowerowe itp.), a nie tylko stać nad Tobą i Cię pilnować...

Jeśli tak do tego podchodzisz to ok, ja jestem bardziej miękka i mnie by takie komentarze uraziły, dlatego bardziej poczułam się w odpowiedzialności bronienia autorki, bo sama napisała, że te komentarze ją bolą. No i też kwestia, że powinna po prostu facetowi powiedzieć, że jej się to nie podoba i już. Ale ciężko to widzę, bo wydaje mi się, że autorka jest taka przewrażliwiona i zagubiona jak ja, a facet to taki trochę cham z piwskiem. Sorry za brutalne określenie ale ja tak to widzę.

Tak ale masz tutaj tylko zdanie autorki, bardzo subiektywne tak jak ona to ocenia i odbiera. I prawdopodobnie, podświadomie wybiera określone sytuacje. Nie jest w stanie nam nakreślić całej sytuacji. 

Mnie też wielu ludzi wzięłoby za chama gdyby mój facet chciał się pożalić. My na szczęście sami sobie to wyjaśniamy. Ale on "odchudza się" chyba od dwóch lat, od kiedy ja zaczęłam (wtedy schudłam, utrzymuję wagę do dnia dzisiejszego). I mnie to już doprowadza do szewskiej pasji. Ok - mniej słodzi, mniej je mocno przetworzonego jedzenia... Ale jednocześnie porcje je duże, dojada, zdarza mu się wracać do domu z batonami/chipami/cukierkami (bo już był taaaaki głodny!) albo odmawiać ćwiczeń bo pogoda nie taka, bo praca czeka (a czas na gry komputerowe jest), bo coś tam bo coś tam. 

Szczerze to gdyby on tak nie truł o tym "odchudzaniu" to pewnie bym nic nie mówiła, czasem tylko mu zwracałam uwagę, że coś jest niezdrowe w takich ilościach, że dla zdrowia troszkę mógłby zmienić styl życia. Ale teraz? Jak on tak gada to mnie to strasznie denerwuje i stąd już mu zabieram batoniki, już patrzę ile słodzi, ile je ;] Nie komentuję na ogól ale jak mi mówi "znowu nie schudłem" to się pytam grzecznie "a jak miałbyś schudnąć niby?" ;] Może i chamskie ale on naprawdę myśli, że je mało. Dopóki ja mu nie wytknę ile tego dojadania między posiłkami było. 

I tak jest dużo lepiej bo trochę ze mną ćwiczy, trochę więcej się ruszamy więc siły i kondycji mu nie odmówię ;)

Mam nadzieję, że się opamięta bo naprawdę - nadwaga nie jest dobra dla organizmu. Boję się o niego, żeby nie dopadły go choróbska. 

To ciasto coś Was w oczy kole :D Nie macie czasem imprez, wizyt znajomych? Przecież ja nie zjadam sama blachy ciasta :D Tym dziwniejsze jest dla mnie, jak przed imprezą rocznicową, na którą było zaproszonych ok. 15 osób, mąż mnie pyta, czemu piekę ciasto.

Odniosę się jeszcze do 'wcale nie jestem najgrubsza z naszych znajomych' -była to odpowiedź na pytanie którejś vitalijek, czy może mój facet widzi, że jestem najgrubsza w towarzystwie. Więc cóż, wcale nie jestem, co nie oznacza, iż nie widzę, że i tak jestem gruba (choć nie najgrubsza). Ogólnie chyba faceci w moim towarzystwie chcą mieć szczupłe partnerki, gdyż często żaliła mi się dziewczyna kumpla, jak często słyszy dogryzki ze strony swojego. Wiadomo - jakieś takie ego, "żeby kumple doceniali moją kobietę".

No, z tym piwem to akurat on przesadza. Wiadomo, czyjaś dieta nie może wprowadzać terroru w domu, ale akurat napić się może gdzie indziej. To nie ciasteczko, że schrupie je sobie z daleka od wzroku swojej kobiety, a nie ma sensu aby wystawiać na pokusę kogoś, kogo chce się odchudzić.

tak naprawde trudno powiedzieć kto ma racje, magia internetu. Ja odebrałam to tak, ze facet sie przerazil, bo jego żona utyla 30 kg w pare miesięcy, chce zeby schudła, a ona jest przewrażliwiona i na każde jego słowo reaguje, jakby faktycznie chciał wbić jej szpilę a nie zmienić zaistniała sytuacje. Ale moze i racje ma Szczypiora, ze to zwykły burak, który nie potrafi pomoc żonie.

Moja uwagę zwróciły właśnie teksty o pieczeniu ciasta przez autorkę, czy właśnie ten o tym, ze ona wcale taka najgrubsza wsród znajomych nie jest. No i rozmiary przytycia....

Także radziłabym autorce trochę zmienić podejście, zmienić dietę, a te pierwsze kg na pewno szybko zleca, a efekty zmotywuja :-)

Edit: mirinda, teraz przeczytałam twoja wypowiedz - ahaaaaa :-) o to ci chodziło  :-) kurczę, no to piwa musisz mu kategorycznie zabronić, powiedzieć, ze chcesz ćwiczyć razem z nim, poczytaj trochę o zdrowym odżywianiu, no i do roboty, powodzenia !

No i właśnie o takie podejście chodzi. Otyłość jest zła ale motywowanie z dupy i poganianie jest chyba jeszcze gorsze dla grubej osoby, zwłaszcza jeśli jej to przeszkadza i jest wrażliwa.

Dodam jeszcze, że jestem osobą z ogromnymi kompleksami, związanymi z komentarzami mojej rodziny (zwłaszcza mamy i brata) praktycznie przez cały wiek dorastania. Zaliczyłam trochę ed, aczkolwiek nigdy nie byłam diagnozowana pod tym kątem.

Z moim mężem jestem już 10 lat (rok po ślubie), i zawsze byłam mu bardzo wdzięczna, że mnie akceptuje, nawet gdy ważyłam dużo. Nawet kiedy poprzednim razem ważyłam 85, nie mówił nic takiego. Tym bardziej teraz nie mogę rozkminić, o co chodzi.

Jak napisała Szczypiora - jestem bardzo wrażliwa na punkcie swojej nadwagi, komentarzy, motywowania itd.

mirinda89, w takim razie sorry :-( ja to inaczej trochę odebrałam. Myśle ze powinnaś naprawde zmienić styl życia i nie traktować tego jako odchudzanie tylko jako trwała zmianę. Spróbuj zielonych koktajli, to coś super, polecam. A co do faceta, jeżeli jest zbyt brutalny, to... Moze to głupia rada, ale czasem łzy działają. Moze porycz sie kiedyś przy nim i powiedz, ze tak bardzo sie starasz i ze to take ciężkie dla ciebie. Czasem łzy kobiety to dla faceta szok, bo nie zdaje sobie rady, ze rani.