Temat: Mąż wymaga mojego schudnięcia

i rozumiem, ze tak ma byc w kazdym przypadku, dokladnie tak samo jak w przypadku ciebie i twojej mamy? Kazdy jestinny, warto to wziasc pod uwage

Ok ale facet nie może oczekiwać, że autorka schudnie 30kg w miesiąc. Fajnie czułabyś się z taką presją, że ciągle Ci ktoś dogryza i mówi, że Ci to długo zajmuje? Ja nie i prawdopodobnie skończyłabym na jakiejś diecie głodówkowej, bo czułabym że ciągle jest facet niezadowolony. A z tym tyciem jako oznaką braku szacunku? No proszę Cię, teraz już przesadziłaś. Tyje się najczęściej, bo człowiek jest nieszczęśliwy, odrzucony, ma dużo stresów, nie zna podstaw odżywiania a nie na złość partnerowi.

Niech sam się weźmie za Ciebie, ale powiedz, że teraz razem będziecie ćwiczyć i koniec.

Ale cist nie piecz jeśli chcesz schudnąć:)

No właśnie, wspierasz go. A czy dla Ciebie poganianie kogoś, że za wolno chudnie to wspieranie? Dla mnie nie. Nawet jeśli facet nie jest gruby, to może ruszyć się z kanapy, zabrać dziewczynę na spacer, zaproponować jej jakiś wspólny ruch, nie umrze od tego. A on woli siedzieć z piwem i krytykować. Dla mnie to jest nie fair z jego strony.

słuchajcie, ale piszemy tu o sytuacji autorki, ktora przyznała ze jej waga to efekt jojo. Nie wplatujmy tu chorób, wypadkow itd. Bo jak będziemy tak wszystko zaznaczać, to nasze posty bedą dwa razy dłuższe. I moze temat zostawiania tez odpuścimy, bo nikt nikogo nie zostawia, nikt nikomu nawet ńie grozi, ze ma schudnąć, bo zostanie porzucony. Dziewczyna utyla do 85 i jest na granicy nadwagi i otyłości, planują dziecko za jakiś czas, wiec wiadomo ze przytyje jeszcze. facet chce zeby schudła do wagi 60 kg, czyli ZDROWEJ. On nawet nie chce zeby schudła do 57-54 (To już są naprawde szczupłe dziewczyny przy tym wzroście). 64 kg to gdzieś średnie bmi wagi prawidłowej, czyli 20 kg różnicy. Jakby to było 20 kg w druga stronę czyli 44, to na bank face mówiłby: przytyj i na pewno nikt by go nie krytykował. No sorry, ale przy wadze 85/169 wyglada sie zle. To jest mądre, co pisze autorka, ze chce chudnąc powoli ale trwale, ale zarazem potem pojawiają sie jakies dziwaczne wypowiedzi, ze 'wcale nie jestem najgrubsza z naszych znajomych', jakby wcale autorce jej waga nie przeszkadzała. 

Kochać może i kocha, ale nie zgadzam się, że ma obowiązek ją akceptować kiedy jest gruba na własne życzenie. Nie musi też jej akceptować jeśli przestanie myć włosy lub używać dezodorantu. Nie musi! To taka sama kwestia dbania o siebie w podstawowym zakresie. To nie problemy hormonalne, to zamiłowanie do ciasta (mówiąc w skrócie). 

Ja absolutnie nie bronię wagi autorki. Powinna się wziąć i schudnąć to jasne, ale facet ją ciągle pogania i krytykuje, zamiast pomóc jej, wspierać i motywować odpowiednio. A on sam siedzi z piwem przed tv i oczekuje, że autorka wylaszczy się w miesiąc. Takie odniosłam wrażenie czytając jej list. A to, że autorka jest gruba to nikt nie przeczy przecież. Ale zgadzam się, że komentarz 'wcale nie jestem najgrubsza z naszych znajomych' nie jest żadnym argumentem i nie usprawiedliwia niczego.

Chodzi mi głównie o to, że z takimi naciskami ze strony partnera połączonymi z być może niewiedzą autorki o odżywianiu (ma teraz jojo) to może skończyć na jakiejś głodówce, a chodzi o to żeby chudnąć zdrowo i we własnym tempie a nie 30kg w miesiąc a potem jojo.

Wydaje mi się, że facet autorki może mieć podobne podejście do mojego. Jak nie do końca się starałam i nie było efektów, to też mi głowę suszył, pospieszał. Nie dziwię mu się, ile można czekać mając poczucie, że partner nie wziął tego wszystkiego do siebie. Dietę dukana przerabiałam, szybko schudłam, prawie nie zauważył. Na zdrowym odżywianiu widzi i duże starania, i niewielkie może, ale efekty - skończyło się duże ciśnienie, jest inaczej. Jeśli nie rozumiał, czemu na diecie jest tak dużo jedzenia albo czemu ćwiczenia nie trwają specjalnie długo, to mu wytrwale tłumaczyłam, jak to działa. I z podobnego "chama" mam kogoś, kto na swój sposób mnie wspiera. Mirinda pisała, że to trwa już jakiś czas. Można stracić trochę cierpliwości, sama bym pewnie była gorsza ;)

A z tym szacunkiem - fakt przytycia może nie mieć nic wspólnego z partnerem, ale skoro chcemy się podobać i nie stawiać go w takiej sytuacji, to trzeba zareagować, kiedy już zauważy się problem. Sama przyznaję, że za długo byłam skupiona na sobie i zapomniałam pomyśleć o tym, jak czuje się mój facet widząc, jak przytyłam. To mnie dodatkowo motywuje. 

Oczywiście ze nie ale nie pisz ogólnikowo ze choroba, ciaza rowna sie otyłości. 

kurcze....ma rację , bo nadwaga nigdy nie jest dobra, ale mogłby w inny sposób Cię motywować...

ja mojego się zapytałam , czy uważa że jestem gruba(166/75) powiedział:gruba nie , ale pulchna:)

potem zapytałam czy i ile powinnam schudnąć.Mówi kilka kg, dla własnego zdrowia i potem cały monolog trzasnął o tym, że człowiek szczuplejszy czuje się lepiej, jest zdrowy, jest wydajniejszy w działaniu itd. itd.

Dał mi do zrozumienia , po prostu żebym schudła, ale zrobił to  w subtelny sposób. Nie obraził mnie i nie zrobił mi przykrości.

uważam , że Twoj bardzo niefajnie postepuje..