Temat: Wiek ok 30 lat? dużo-mało-w sam raz?

No, mogłyśmy się minąć Fionna, bo ja też wg naocznych świadków wyglądam młodziej (nie ma to jak regularna ochrona przeciwsłoneczna od szczeniaka) i nie bardzo odstaję od tłumu konwentowego Z tą formaliną to coś na rzeczy jest, ale ja się olejami konserwuję w sowich krytpach no musimy się zgadać w tym roku na Komiksie Łódzkim, no, hehe 

Jak tak czytam to mi się humor poprawia, że jednak kobiety nie całkiem dały się wrobić w foremki społeczne, że robią mimo wszystko co chcą, a nie co ogół dyktuje... jak chcę miec męża i dzieci to mam, a jak nie, to jade na konwent i biore udział w cosplayu jako Jennefer, i nic nikomu do tego

gadki, ze nieważne ile masz, ważne na ile wyglądasz, to od młodszych ludzi coś czuję idą. No cóż, trzeba mieć swoje lata, żeby znać swój wiek, powiadają

ja mam 28 i jak dzieci mowia do mnie " dzien dobry", to oczywiscie odpowiadam, ale mysle sobie " wtf, przeciez ja nie jestem jeszcze tak stara" ;p 

Kolejna kwestia pod którą mogę się podpisać. ;) Bez 50 SPF nie wychodzę z domu. Zaletą jest dobra kondycja skóry, ale znajdź dobry, naprawdę jasny podkład...ciężka sprawa.

Mam 33 i nie czuję bym była choć trochę stara :) Ja jestem ledwo dorosła 

ja mam 23 lata i sporo znajomych w twoim wieku. jak dla mnie to młodzi dorosli :D dopiero 40 wydaje mi sie, ze to  taki powazniejszy wiek.

Ja też 29 lat i w ogóle nie czuję się, nie zachowuję i (chyba) nie wyglądam na tyle, ile mam. :) Zresztą (na szczęście) u mnie w rodzinie wszyscy jacyś tacy młodzieńczy z wyglądu, co też mnie cieszy, bo mi się łatwiej z wiekiem godzić, jeśli na niego nie wyglądam, hehe. :):) Czuję się o wiele bardziej ogarnięta, emocjonalnie przede wszystkim, życiowo chyba też, bo jednak mąż jest, praca jest, hobby jest, plany są, dziecko w drodze jest :) Jakoś tak wszystko poukładane jest, choć nie zrealizowałam się jeszcze tak, jakbym chciała. :) Ale to dobrze, marzeń nigdy dość, bez marzeń i planów czułabym się jak nad grobem. ;) Zgadzam się z wami co do tej ochrony przeciwsłonecznej, to jednak procentuje. :) 

Socjalizmu w pl nie ma :) Praca dożywotnia w jednym miejscu to chyba marzenie ściętej głowy. Mam niejasne przeczucia, że życie ci zweryfikuje te plany baaaaardzo.

Btw - wyglądam o niebo lepiej w wieku 27 lat niż w wieku 20. I figurą, i twarzą i całym entourage. W ogóle życie jest fajniejsze jakieś :)

-

ja łapię się jeszcze na 'bliżej dwudziestki', ale wcale nie uważam żeby to było dużo. w dzisiejszych czasach wiek nie jest żadnym wyznacznikiem :) co więcej, uważam, że większość 30stek wygląda lepiej, zgrabniej i bardziej stylowo niż 20-latki. takie dziewczyny już wiedzą jak o siebie dbać, co im pasuje, a co nie i na pierwszy rzut oka widać, że czują się ze sobą lepiej. sama mam bliską znajomą, która jest koło 30stki i wyglądem, sposobem bycia i stylem przebija moje rówieśniczki. 

Ja też mam 28 i dla mnie norma, czuję się młodo. Generalnie wszystkie koleżanki mają już dzieci, ja tego nie czuję i tylko wtedy czuję nacisk na wiek, że mam JUŻ 28 lat, a gdzie dzieci. Różne potrzeby :)

Jak moja matka była w wieku wielu z Was, to musiałam ją pocieszać, że z wybiciem magicznej trzydziestki życie się nie skończy i nie opadną jej policzki do brody :D Ale ona ogółem nie jest z kobiet, które mają ochotę się starzeć, większość konwenansów ma serdecznie gdzieś i po cichu liczę, że może mam po niej podobnie. Szczególnie, że koło tuż przed skończeniem trzydziestki wyglądała młodziej niż jako nastolatka ;) Bez tego chyba za dekadę będę wyglądać jak emerytka, zważając na to, jak mnie ludzie widzą...

Nie narzekaj, ja mam 22 lata i nastolatki mówią do mnie per "pani", dzieci to mówiły jak tylko skończyłam gdzieś 15 lat :D A miewałam i bardziej dołujące sytuacje. Raz mój mężczyzna sprzedawał kostki RAM przez serwis ogłoszeniowy, jak raz ja odebrałam telefon - rozmówca usłyszawszy mój głos poinformował mnie, że umówił się na sprzedaż z MOIM SYNEM... A mój mężczyzna raczej z basowych głosów, w każdym razie słychać, że dorosły. Innym razem, chyba ze dwa czy trzy lata temu, chciałam złożyć do MOPS wniosek o stypendium socjalne, ze szkoły - mojej szkoły. Pani w okienku bez najmniejszych wątpliwości kazała mi wpisać imiona dzieci, moich dzieci. Czyli przynajmniej dwójki i najmłodsze co najmniej 7 lat. 

Także, drogie "trzydziechy", chyba mam nierzadko okazję poczuć się jak Wy ;) I chyba odcięłabym łyżeczką głowę osobie, która by stwierdziła, że w takim wieku jest się starym czy "zdezaktualizowanym".