Temat: Matka zakochana w synie? Co robić

Sam sobie na to pozwolił, sam wszedł w takie relacje z mamą i sam musi dojść do wniosku, że już dość! ;) (ja kiedyś miałam podobnie, z tym, że rodzice wypraszali moich gości, bo miałam coś do zrobienia - postawiłam na swoim, wyrwałam się z domu i . . . RELACJE Z RODZICAMI SIE POPRAWIŁY!) Wszystko zależy od niego.

maminsynek - jeden z najgorszych typów faceta.

Nie zmieni, ja nie mamslubu ale od 4 lat tak sobie słucham mamusi mało tego uslyszałam,ze on mamusi uwagi nie zwroci bo zawsze moze liczyc na jej pomoc ... Zastanow sie lepiej poki nie macie dzieci

ja bym zostawiła, na co sie tak męczyć

o rany, On się jej zwierza? i ona już na początku się do Was tak wtrąca? jakaś tragedia... skoro on jest jej oczkiem w głowie, to po większej ilości takiego jego zwierzania, ona w końcu będzie chciała Was rozdzielić... nic gorszego chyba nie ma jak wtrącająca się teściowa...

porozmawiałabym z nim na pewno, powiedziała, że skoro jest z Tobą to chcesz się czuć dla niego najważniejsza, że matka nie może się wtrącać, że przeszkadza Ci to, że ona wie o każdej najmniejsze kłótni, że jej się zwierza!! ale nigdy, przenigdy nie kazałabym chłopakowi wybierać pomiędzy mną, a matką... jakby On kazał Ci wybrać pomiędzy nim, a właśna mamą to co byś zrobiła? bo ja bym Go pogoniła... to nie jest jakiś tam kumpel tylko mama...

Kobieta jest potężnie zaburzona. Tych kilka sytuacji pokazuje jej wielka potrzebę kontroli, manipulacji i niestety rywalizacji z Tobą. ta pani moze zatruć wam cale życie. Rozmowa z nia nic nie da....ona doskonale wie co robi!!! Po konfrontacji wejdziesz z nia w otwarty konflikt, bo pokażesz, ze widzisz jej zagrywki. Wyprowadzka daleko tez średni pomysł...(kłótnie bedą, bedą ciagle telefony, symulowanie chorób, tygodniowe wizyty, swieta tylko u mniej...naprawdę do tego, zebyscie sie poklocili prowokator nie musi być fizycznie na miejscu). Szczerze mówiąc jedynym ratunkiem, jaki widze, jest ostre postawienie sie chłopaka a matki...wyslanie na terapie. Życzę Ci dużo cierpliwości, bo widzę, ze zależy Ci na gościu i jestes na etapie walki o zwiazek a nie rezygnacji z niego.

2 lata temu miałam taką sytuację, nasz związek się rozpadł, bo było prawie tak samo jak u Ciebie . Tylko ja zrobiłam mu wyrzut o to, że jest dorosłym facetem i cholernym maminsynkiem . Oczywiście obraził się, poskarżył mamie na tą moją zbrodnię, a ona mu błyskotliwie doradziła zerwać, bo dziewczyna próbująca oderwać dziecko od najwazniejszej osoby w jego życiu to ciut nie szatan. Ponadto moja niedoszła teściowa , bo tak ją nazywam, miała tylko pracę dorywczo jako opiekunka.Miała prócz tego  6 kotów, biedę w domu i fascynację  ezoteryką i astrologią . Po pierwszym zgrzycie o przesyt mamusi w otoczeniu na drugi dzień usłyszałam z ust chłopaka diagnozę, że jestem wampirem energetycznym i jak stoi obok mnie to boli mamusię  głowa . On sam nigdy o niczym nie zdecydował, bo mama mu nie pozwalała do ciężkiej pracy iść, z pieniędzy na opał opłacała mu karnety na siłownie, mimo, że w lodówce prawie pustka .... takie dziwne trochę...Rozpadło się też dlatego, że ja przestałam wierzyć w powodzenie tego związku, a wtedy następna cenna rada mamusi żeby zerwać i nawet nie chciało mi się udawać, że dalsze próby będą miały sens. Zniechęciłam się na tyle, że nawet nie płakałam gdy dostałam ...smsa , że to koniec. ;D

Albo terapia chłopaka albo rozstanie. Za kilka lat on zostawi Cię z chorym dzieckiem, bo mamusia woła, nic nie będzie ważne. Wtrąci się do wszystkiego, od urządzenia pokoju po dobór pieluszek i mydła. Jak się przeprowadzicie gdzieś daleko to zacznie się wydzwanianie i przyjeżdżanie na miesiąc i dłużej. To chory układ, nigdy nie będziesz ważna, bo mamusia będzie zawsze z tobą rywalizować.  Współczuję bardzo.

jak dla mnie albo powinien się odciać od matki (o ile w ogóle tego chce i go na to stać) i zamieszkajcie razem, albo zostaw faceta... z taką osobą nie można stworzyć rodziny, skoro zawsze matka bedzie ważniejsza, chociaż Ty jesteś kobietą jego życia... Nie marnuj sobie humoru, nastroju i życia na użeranie się i walkę o niego z jego matką...

Moim zdaniem to żadne zakochanie, tylko okropna nadopiekuńczość. Wiem coś o tym, bo moja mama ma podobnie i traktuje tak tylko mnie. Każe mi ciągle sprzątać, pomagać jej, wracać do domu itd. a jak tego nie zrobię to ma pretensje do mnie. Napomknę, że mam siostrę, wobec której tak się nie zachowuje. Ja miałam tego dość i się wyprowadziłam. On też powinien znaleźć siłę i odwagę, żeby się z tego wyrwać. Jak mówią: nadopiekuńczość gorsza od faszyzmu.