Temat: Wyprowadzka - w jakim wieku?

No 19 i to jest dobry czas na usamodzielnienie się:)

Ja miałam 22 lata :-)

najchętniej już bym się wyprowadziła. ale czekam do 18 ;)

 to już każdy decyduje sam jak z rodzicami dobrze i nic oni nie zarzucają ze czas na wyprowadzkę nawet jak się ma ponad 25 ;at to jest ok  bo rodzice  chcą w sumie być z dziećmi , ja marzę o własnym M ale przez najbliższe lata na pewno to nie nastąpi

Ja się wyprowadziłam chwilę po 19 urodzinach, i nie żałuję. odcięłam pępowinę całkowicie, i utrzymuje mnie M, plus moja dorywcza praca i studia. Czasem jest cięzko, ale razem z lubym podjęliśmy taką decyzję, a wyprowadza od rodziców, i usamodzielnienie się co daje w moim przypadku mniejsze kontakty z rodzicami- wpłynęły na mnie bardzo dobrze

to zależy, mnie było wygodnie- pracowałam, kończyłam studia i wyprowadziłam się dopiero w wieku 25 lat, wcześniej nie miałam faceta, nie czułam się w żaden sposób uwiązana ani kontrolowana, było mi dobrze z rodzicami, zawsze mogłam im pomóc, poczuć się swobodnie i zarabiać na książki ( medyczne i do rehabilitacji są b. drogie) i na własne wydatki. To były za małe pieniądze, żeby się wynieść a i prace miałam 2, więc cały czas spędzałam poza domem. Uważam jednak, że magiczną granicą jest wiek 30stu lat. Taki staruch już powinien się wynieść.

mialam niecale 19 lat (zaraz po skonczeniu LO)

ja w wieku 18 lat ale sytuacja mnie zmusila i raczej nie zaluje

Z domu wyprowadziłam się na studia w wieku 19 lat, ale moim zdaniem nie ma czegoś takiego jak dobry wiek na wyprowadzkę, przecież nie każdy musi to robić. Wiadomo, że fajnie być panem własnego życia, ale nie rozumiem też bezmyślnego pędu to opuszczania domów osób, których nie stać na własne mieszkanie i zamiast trochę się pomęczyć z rodzicami i zaoszczędzić i z głową planować ewentualny kredyt na mieszkanie mając swój wkład od razu wynajmują mieszkania, często ciągnąc jeszcze od rodziców, bo ledwo im starcza. A nazywają to samodzielnością nabijając portfel wynajmujacym i wyrzucając kasę w błoto, widzę po znajomych (co innego jak sytuacja w domu nieciekawa, ale to rzadko).

Czasem lepiej dłuzej być niesamodzielnym, ale rozsądnym niż samodzielnym i bez głowy.