Temat: Czy przyjazn damsko-meska istnieje ?

jasne, że tak

ja uwazam, ze nie istnieje wiec zgadzam sie z wiekszascia dziewczyn na tym forum. ja tam wole kolezanki!

tak pod warunkiem że chłopak jest brzydki

jest mozliwa, wiem po sobie, mam przyjaciela ktorego znam od urodzenia i sie przyjaznimi odkąd tylko pamietam i nie ciagnie nas do siebie w ogole

Tak, tylko problem gdy się ktoś zaangażuje i zakocha :(

Nigdy nie wierzyłam, ale obecnie jestem w takiej sytuacji z dwoma chłopakami. Co prawda, jeden z nich jest moim byłym - spróbowaliśmy i nam nie wyszło, więc postanowiliśmy tradycyjnie ' zostaniemy przyjaciółmi'. I to się okazało strzałem w 10, bo spędzamy ze sobą mnóstwo czasu, każde z nas jest w innym związku, ale nie czujemy do siebie niczego więcej niż zwykła przyjaźń. Z drugim chłopakiem nigdy mnie nic więcej nie łączyło, znamy się już wiele lat i nigdy do niczego więcej między nami nie doszło. On jest już żonaty, ale nadal spotykamy się na ile to możliwe. 

Ja mam bardzo bliskiego przyjaciela...jest o 6 lat starszy. Tyle że ...się nigdy nie widzieliśmy! poznaliśmy się na jakimś forum i w lipcu miną 2 lata naszej znajomości. Piszemy sobie eski co najmniej 3-4 razy w tygodniu, ja mogę napisać do niego o każdej porze dnia i nocy, zawsze odpisze i doradzi. Na spotkanie żadne z nas nie nalega, i dobrze. To świetny układ. Kiedyś na pewno się spotkamy, ale skoro na eskach przeżyliśmy 2 lata to już super, bardzo go cenię i nie wyobrażam sobie, żeby nasza znajomość miała się skończyć. Mam wielu kumpli obok siebie, ale K. wie o mnie tyle, co oni wszyscy razem... Każdemu życzę takiej wariackiej znajomości
Oooo...właśnie dostałam od niego eska i od razu banan na twarzy

Istnieje. :)
Miałam kiedyś bardzo dobrego przyjaciela. Spędzaliśmy ze sobą właściwie cały wolny czas. Kiedy wchodziliśmy w nowe związki, jeden drugiego wspierał itp., ale nadal mieliśmy dla siebie czas. Zaczęłam się spotykać z P., ale niestety- on jest chorobliwie zazdrosny i nie pozwolił mi na spotkania z tym przyjacielem.. I tak się niestety skończyła ta przyjaźń. Na początku próbowałam jeszcze walczyć o to, ale z moim P. to było jak walka z wiatrakami. Nie potrafił go niestety zaakceptować...Wiecznie tylko kłótnie i pretensje. Więc razem z tym przyjacielem stwierdziliśmy, że skoro dobrze mi jest z P. i nie chcę tego psuć, to najlepiej będzie, jak przestaniemy się spotykać.. Czasem żałuję, czasem tęsknię.. no ale. Nie dało się inaczej, bo kocham P..

Brat z siostrą, gej i lesbijka ;P W inne przyjaźnie nie wierzę, zawsze któraś strona poczuje coś więcej....