Temat: Zupełnie Inny Wątek - poznaj tajemnice forumowiczów

1. Czas powaznie porozmawiac z S. Kam. Byc moze darcie ponczoch jest efektem gleboko zakorzenionego i nieuswiadomionego kompleksu zwiazanego z faktem ze masz ladniejsze nogi ;D haha, j/k mrr.. zazdroszcze, lubie takich gwaltownych w poczynaniach mezczyzn ;)

2. Caly poranek spedzilam na opedzaniu sie od eŁ ktory kasal mnie w szyjke i dokuczliwie insynuowal, zebym "tylko poczekala, kiedy babcia wybedzie, wtedy zabierzemy Wacusia na pączki". Co ma zapewne zrodlo w fakcie iz w pijackim ciagu, bawilismy sie w wymyslanie najbardziej zenujacych tekstow jakimi mozna zaproponowac komus mizianki (hint: wąsaty lovelas z sanatorium), wśród "obudź smoka" i "pofiglujemy" znalazł sie takze nieszczesny Wacus, :< Nic jednak nie wskazuje poki co na jakikolwiek slodki final tej historii, gdyz babcia nadal siedzi, zapuszczajac sobie muze lamiaca pierwsze prawo sztuki do zdzierzenia : wycie wilkow w tle i lajlajlajlaj, to naprawde zle polaczenia.

3. byc moze ta zagadka Jernus ma zrodlo w fakcie, ze z Twoja fajnoscia we dwojke robilibyscie juz fajnosciowy tlok? To chyba jedyne wyjasnienie faktu, dla ktorego fajne dziolchy maja problem ze spotkaniem kogos wlasciwego. Na pewno najgorsze co zrobic mozna to czekac, szukac i do tego zamknac sie w przekonaniu ze juz zawsze bedzie sie samemu. Tak mysle, ale co ja tam wiedziec moge w koncu.

Jakas taka steskniona jestem. Myslalam wczoraj o sklepikarce z kiosku szkolnego, o koledze z przedszkola, chlopaku z ktorym rozmawialam tylko przez siec a nigdy sie nie spotkalismy. Poczytuje to jako znak, ze czas zakrecic sie w okol nowych ludzi.

1. Hellinger potrafi zryć łepetynke, potwierdzam ;) Dla wlasnego zdrowia psychicznego porzucilam nurt ksiazkowy ktory w jakikolwiek sposob moglby doprowadzic mnie do poczucia ze mam banke zryta bardziej niz w istocie mam. Czasem zastanawia mnie czy autodiagnozowanie, sklonnosc do ciaglej analizy siebie, nie jest czyms bardziej szkodliwym niz ubogacajacym. Czy to ja doprowadzilam po prostu ciagla analize do jakiejs patologicznej formy? Byc moze za ogolnymi sklonnosciami do autodestrukcji idzie jakis talent do dźgania sie po bebechach, chocby narzedziem zbrodni mialo byc cos potencjalnie nieszkodliwego, jak papierowy noz. 

2. Mam wrazenie ze choc jednostki skonfliktowane wewnetrznie ciagnie naturalnie ku innym tego rodzaju skomplikowancom, bo to niesie obietnice jakiejs radochy brodzenia wspolnie po rozkminach, czy zrozumienia, zdrowiej byloby gdyby wiazaly sie z osobami mniej popierniczonymi, a nader wszystko mniej emocjonalnymi. Taka mysl na dzis, bez zwiazku z konkretnymi sytuacjami.

3. chce byc w innym miejscu, ale nie moge sie ruszyc. Dobra, przyznaje znow dorwala mnie rozkminiajaca czesc mojej natury, ktora o dziwo znika w momencie pomiziankowym. W moim wypadku zdecydowanie prawda jest obrzydliwie seksistowskie porzekadlo : jesli baba nie jeczy w nocy, bedzie jeczec w dzien.

dobra, po prostu sie nudze :p Ide porobic cos konstruktywnego.

1. Nie, nie. Przepraszam jesli tak to zabrzmialo, czasem mam problem z precyzyjna werbalizacja mysli. Chodzilo mi po prostu o zadawanie sobie pytania, dlaczego tak wiele osob o ktorych naprawde mozna powiedziec, ze maja cos w glowie, sa atrakcyjne, wrazliwe nie ma drugich polowek, na ktore to pytanie odpowiedzi sensownej poprostu nie ma. Jakkolwiek wierze w jakis rodzaj karmy, nieco infantylnie chcialabym zeby komus kto na to zasluguje, wiodlo sie w zyciu uczuciowym spektakularnie, tak odpowiedzia na pytanie "dlaczego?" jest po prostu przypadek. Jedni spotykaja wczesniej, inni pozniej, niektorzy nigdy, wierzyc trzeba, a o wszystkim i tak decyduje przypadek. 

2. Prawde mowiac rzygam juz calym tym uzalaniem sie. Bujaniem sie miedzy stanami w ktorych funkcjonuje produktywnie, a odpalami w ktorych dominuje poszukiwanie glebi, sensu, upieraniem sie ze mam jakis emocjonalny problem ktory powinnam rozwiazac. Wrazliwosc ma sens w momencie przekladania tego na chocby pomoc innym. Wrazliwy na wlasnym punkcie potrafi byc kazdy. I w tym sie zamknelam. W samorozpaczy nad soba, to odpychaniu eŁ to zarzekaniu sie jak bardzo go potrzebuje, i poszukiwaniu buka wie czego. 

I piciu malinowki, choc wcale nie przepadam za alkoholem ;) Ogol swoich problemow podsumowalabym : rozpuszczona dziołcha, ktora nie wie gdzie to jajo zniesc. Troche mniej wydziwiania Frikaczu.

3. umarlam z zachwytu! ;-)

1. O nie, nie. Wy bądźcie samoświadome (w sumie juz jestescie), a Frikaczowi pozostawcie role analfabetki (hint: zona Jamesa Joyce'a) i niemowy (pojdzmy o krok dalej), bo takie tez postanowienie mam na przyszlosc, nawet jesli eŁ wyraza pewien sceptycyzm odnosnie mojej zdolnosci milczenia :<

2. eŁ poszedl rano po łososia, rogaliki i brie, po czym zrobił mi śniadanie w postaci małych uroczych kanapeczek, co całkowicie rozłozyło mnie na łopatki. Dziwnie sie czuje kiedy ktoś wykazuje troske o mnie, tak jak gdyby takie drobne gesty stanowily cos niespotykanego.

3. frapuje mnie powod dla ktorego moje nogi pomimo intensywnej ekspozycji na slonce  pozostaja kredowo biale, przy czekoladowych łapkach i pyszczku.

bry.