Temat: Nagrywanie koncertów o co chodzi

Chodzę sporo na koncerty i jeszcze nie zdarzyło się, aby jakiś był nagrywany profesjonalnie. 

Nagrywam jakieś fragmenty, ewentualnie całe piosenki, jeśli jest to mój ulubiony utwór. I tak, wracam do tych nagrań bardzo często.

Fragmenty wrzucam też na instagram oznaczając artystę i nawet kilku wokalistów też mnie obserwuje i rozmawiamy na priv, a na koncertach normalnie jest cześć i piona 😁

Dla mnie to też niezrozumiałe zjawisko. Szczególnie, że co takie nagranie ma za jakość? (trzęsąca się ręka, inne telefony w kadrze, beznadziejny dźwięk) Potem tego nikt nie ogląda nawet. A jak ktoś ma potrzebę pochwalić się że był, to wystarczy zdjęcie czy właśnie kilka sekund nagrane i tyle. Lepiej BYĆ i czerpać z tego a nie skupiać się na nagrywaniu. Później te koncerty można znaleźć w doskonałej jakości w necie. A nawet jeśli nie, to serio ogląda ktoś potem w domu 1,5 godzinny koncert nagrany telefonem? Gdybym miała nagrać coś na pamiątkę, to jakąś jedną czy dwie piosenki ulubione.

Bardzo mnie denerwują telefony w górze. W dole zresztą też, bo ich światło przeszkadza mi w odbiorze przedstawienia. Ja nawet zwiedzając ciekawe miejsca robię niewiele zdjęć. Wolę przeżywać. 

Ale cóż,  sporo jest osób, które żyją w social mediach. Nie wystarczy powiedzieć "Byłam na świetnym koncercie", trzeba poprzeć nagraniem

ja rozumiem życie socialami ale wystarczy kilka sekund filmu, zdjęcie przed sceną czy za, jeszcze pół biedy koncert w plenerze ale ja ostatnio byłam na 2 koncertach wybitnych skrzypków, w sali koncertowej i pomijając, że ludzie nie potrafią się ubrać stosownie do miejsca i czasu, biją brawo między częściami lub w pauzie rozwalając koncert to jestem w stanie jakoś im później wybaczyć, ale to, że wyciągają ręce ponad głowy w zasłaniając widok, rozpraszając mnie w słuchaniu zaraz skupienie gubię i to jest przykre, bo jakbym kurcze chciała posłuchać muzyki z zamkniętymi oczami to bym włączyła utwór na YT... A mi się właśnie podoba niedoskonałosc koncertu, patrzenie jak muzyk się wczuwa w grę, ale w górze widzę tylko łapy z telefonami przez cały czas....

Mam dokładnie to samo. Ostatnio w operze. Obsługa zwracała telefonistom uwagę, ale pomagało na moment. 

W szkole widzę coś podobnego. Niespełna godzinna, nudnawa impreza, za to soczyście nagrywana i zdjęciowana, prezentowana potem w necie jako ósmy cud świata. A najlepsze są dzieci, które przeglądajac imprezę na fejsie ekscytują się znacznie bardziej niż w realu. Plastikowy świat.

Na koncertach, na których ostatnio byłam, nie można było nagrywać. Tool pozwala na ostatniej piosence i faktycznie ludzie nagrywali, przy czym... też nie rozumiem. To był jeden z najlepszych kawałków, więc totalne marnowanie doświadczenia. Robię zdjęcie przed koncertem i tyle. 

Można to zjawisko rozciągnąć na wszelkie inne aspekty życia - ludzie (nie tylko młodzież, sporo tego widzę w osobach ze swojego pokolenia) wychodzą z założenia, że jeśli nie czegoś nie zarejestrują / nie udostępnią na facebookach czy innych instagramach, to jakby wcale się nie wydarzyło. Zatem dany koncert / urlop / zachód słońca / wstaw dowolne nabierają znaczenia dopiero w momencie reakcji mierzonej liczbą polubień, komentarzy czy dalszych udostępnień

Podpisuję się pod tym komentarzem obiema rękoma. Osobiście raczej nie wyciągam telefonu na tego typu imprezach, bo próbuję chłonąć całą atmosferę i widowisko swoimi zmysłami, zamiast gapić się na scenę przez ekran smartfona. Owszem, zdarza mi się nagrać czasem kilkanaście sekund jakiegoś utworu, święta nie jestem, ale unikam.

Ostatnio byłam na pokazie w toruńskim Muzeum Piernika - nie wolno było nagrywać (i całe szczęście). Świetnie poprowadzony występ, a panowie genialni w swych kreacjach. Uśmiałam się co niemiara 😃