Temat: ile znacie kobiet

masz na myśli "ma" czy "wynajem od banku przez 30lat"?:)

kilka znam, 4-5, które albo same wzieły kredyt, albo przy niewielkiej pomocy rodziny kupiły mieszkania, mając dziecko, nie będąc w związku, albo będąc w nieformalnym. Ja sama kupiłam swoje warszawskie mieszkanie lata temu, bez kredytu, jako rozwódka z dzieckiem.

2 singielki, które kupiły mieszkania na kredyt w wieku ok 27-30 lat.

ja mieszkałam ostatnie 5 lat sama (wynajmowałam mieszkanie), za miesiąc przeprowadzam się na swoje (no, częściowo banku ;)). w moim otoczeniu wiele dziewczyn mieszka samych (5 przychodzi mi do głowy od razu), mają mieszkanie po babci/ od rodziców/ kupiły na kredyt. miasto wojewódzkie.

Ee, sporo? 

No ja wręcz nie mam w swoim towarzystwie żadnej koleżanki, która wyprowadziła się z domu rodzinnego dopiero gdy postanowiła zamieszkać z chłopakiem. Wprawdzie nikt nie szedł od razu na swoje tylko do wynajmowanego mieszkania, bo nie znam też niż nikogo, kto zaraz po studiach kupiłby własne, ale jednak żaden facet nie był do tego potrzebny, raczej stała praca i trochę oszczędności ;p

Znam kilka.

Ale nie na co ukrywać, życie we dwójkę jest znacznie łatwiejsze. 

1) opcja 1 - wynajem mieszkania samemu to koszt około 3 tys. zł, jedzenie minimum 1 tys. zł, samochód (jeśli ktoś ma) 1 tys. zł, rozrywka 200 zł (bieda), ubrania 200 zł, urodziny/imieniny/świeta - prezenty X zł, dbanie o siebie X zł, fajnie byłoby też gdzieś pojechać na wakacje, mieć oszczędności na czarną godzinę... To ile trzeba zarabiać, żeby fajnie żyć w pojedynkę? 

2) opcja 2 - odziedziczenie mieszkania/rodzice kupują - tu sytuacja jest zupełnie inna, bo rachunki to kilkaset zł, odpada czynsz dla właściciela

3) opcja 3 - samodzielny kredyt, gdzie rata może kosmicznie wzrosnąć. Biorąc pod uwagę, że cena mieszkania w dużym mieście to już pewnie z 13-15 tys. za M2, to znowu ile trzeba zarabiać, żeby teraz wziąć kredyt w pojedynkę i czuć się z tym bezpiecznie. 

Tak naprawdę będąc samemu i zarabiając przeciętnie (nie mając też duuużej poduszki finansowej) moim zdaniem jest ciężko. I tak trochę stresujące. Ja na studia wyprowadziłam się od rodziców, ale pierwsze 2 lata dzieliłam z kimś pokój, a nie tylko mieszkanie. W 2012 roku mój całkowity miesięczny koszt utrzymania był niższy niż teraz kosztuje miejsce w pokoju 2 osobowym w moim mieście, więc o czym tu mówić w ogóle. 

Dużo. Ale większość dostała mieszkania od rodziców 

znam takich dziewczyn naprawdę sporo- i takie które same wzięły kredyt i kupiły mieszkanie, jak i takie które wynajęły same mieszkanie(mieszkanie, nie pokój).