Temat: Jak zmotywować partnera do dbania o siebie?

.nonszalancja. napisał(a):

Nie rozumiem, ty chydniesz, a on nie ? Kto gotuje , jecie wspólnie? On dojada, czy je coś innego? 

Jezeli nie lubi się ruszac, a z wysoką waga może nawet jeszcze bardziej się zniechęcać to przygotowuj mu nieco  mniej kaloryczne posiłki, albo róbcie je razem

i nie rozumiem tego zganiania na rodzinny dom, bo po zamieszkaniu razem zaczęliście tyc

mozesz mu też sama kupić kilka fajnych ciuchów, może złapie bakcyla 

i ostatnie pytanie on sam miał inicjatywę e tym, żeby schudnąć czy ty uznalas, że powinniście cis zrobić i on tylko ci dla świętego spokoju przytakiwał, ale realnej woli nie miał ? 

.nonszalancja. napisał(a):

Nie rozumiem, ty chydniesz, a on nie ? Kto gotuje , jecie wspólnie? On dojada, czy je coś innego? 

Jezeli nie lubi się ruszac, a z wysoką waga może nawet jeszcze bardziej się zniechęcać to przygotowuj mu nieco  mniej kaloryczne posiłki, albo róbcie je razem

i nie rozumiem tego zganiania na rodzinny dom, bo po zamieszkaniu razem zaczęliście tyc

mozesz mu też sama kupić kilka fajnych ciuchów, może złapie bakcyla 

i ostatnie pytanie on sam miał inicjatywę e tym, żeby schudnąć czy ty uznalas, że powinniście cis zrobić i on tylko ci dla świętego spokoju przytakiwał, ale realnej woli nie miał ? 

syrenkowa napisał(a):

Ja wiem po sobie, że jak ktoś mnie za bardzo ciśnie to efekt jest wręcz odwrotny. On widzi Twoje sukcesy, z pewnością zazdrości, może by i chciał coś zmienić, ale nienawidzi, że ktoś mu ciśnie i mówi bez przerwy co ma robić. I wyzwala to w nim dziki upór. 

Nie wiem jak jest z nim, ja pisze po sobie. Zawsze tak miałam, ze wszystkim. Doskonale wiem co mam robić, ale kiedy ktoś mi ciśnie cały czas to po prostu nie mogę. Tylko się frustruję. 

Na siłę człowieka nie zmienisz. Skup się na sobie. 

Trisa napisał(a):

.nonszalancja. napisał(a):

Nie rozumiem, ty chydniesz, a on nie ? Kto gotuje , jecie wspólnie? On dojada, czy je coś innego? 

Jezeli nie lubi się ruszac, a z wysoką waga może nawet jeszcze bardziej się zniechęcać to przygotowuj mu nieco  mniej kaloryczne posiłki, albo róbcie je razem

i nie rozumiem tego zganiania na rodzinny dom, bo po zamieszkaniu razem zaczęliście tyc

mozesz mu też sama kupić kilka fajnych ciuchów, może złapie bakcyla 

i ostatnie pytanie on sam miał inicjatywę e tym, żeby schudnąć czy ty uznalas, że powinniście cis zrobić i on tylko ci dla świętego spokoju przytakiwał, ale realnej woli nie miał ? 

Już tłumaczę. Ja głównie gotuje i to zdrowo. Mój zjada bardzo duże porcje + jeśli ma możliwości pije dużo słodkich soków, napojów do posiłków.

Jeśli mamy jakieś przekąski w domu, to potrafi zjeść z 6 lodów dziennie.

Nadrabia na mieście jedząc fast foody oraz odwiedzając rodzinę. Zazwyczaj okazja trafia się raz na 2-3 dni.

Wczoraj mielismy urodziny siostry, to zjadł trzy kawałki ciasta, pizzę i jakieś słodycze. Później żałował.

Jak ja nie gotuje, to on sobie nic nie zrobi, tylko kupi jakiś gotowy obiad lub danie na wynos. 

Ogólnie jak go nie pilnuje w 100% to te dodatkowe 1000kcal dziennie wbije na jakiś pierdołach. 

Trisa napisał(a):

Hej, hej dziewczyny. Przychodzę do Was z poważnym problemem. Temat znany nam wszystkim. Duża waga generująca masę innych problemów i właściwie wpływająca źle na całe życie. Jesteśmy razem 4 lata. Oboje wynieśliśmy z domu złe nawyki żywieniowe. Ja wychowana na mrożonkach i fast foodach. Mój partner na bardzo tłustych obiadach domowych i gigantycznych porcjach. Gdy zamieszkaliśmy razem oboje zaczęliśmy tyć i sukcesywnie nasz poziom życia się pogarszał. Oczywiście cały czas próbowaliśmy się zmieniać i walczyć. Ze słabymi skutkami niestety.Mogę śmiało powiedzieć, że sięgnęliśmy dna. Samopoczucie okropne, w domu wieczny bałagan, ledwo dawaliśmy radę chodzić do pracy i robić podstawowe rzeczy. Sprawy łóżkowe zginęły śmiercią naturalną. Fatalne samopoczucie i zdrowie dawało o sobie znać każdego dnia.Odbyliśmy poważną rozmowę, bo oboje chcemy być zdrowi i czuć się dobrze. Zdecydowaliśmy się na pomoc dietetyka itp. No więc tak w dużym skrócie.. Ja schudłam 17 kg, mój partner przytył 3 kg. Sytuacja od kilku tygodni wygląda tak, że ja się trzymam i staram dalej. Mój truchta w miejscu. Ma jeden lub dwa dni gdzie je zdrowo i się rusza, a resztę tygodnia odpuszcza. Do tego dochodzą inne rzeczy, które mnie martwią. Jeszcze bardziej przestał o siebie dbać. Ma najwyższą wagę i kondycję w jego historii. Wszystko mu ciężko zrobić. Widzę, że się stara robić chociaż minimum w domu czy takim codziennym życiu. Proste czynności sprawiają, że pot go oblewa, a wyjścia w miejsca publiczne wprowadzają go w zakłopotanie i stres.Nie ma na nic siły i żadnej motywacji. Gdyby nie moja walka o niego, to pewnie przestałby wychodzić z domu i jeść zdrowo. Takie głupie rzeczy sprawiają, że zaczyna cierpieć nasz związek. Np: Próbuję go namówić, żeby kupił sobie ładne ubrania. Znalazłam mu nawet coś na Zelando. Stać nas na wymianę garderoby, ale on nie chce. Woli chodzić w niedopasowanych starych koszulkach. Chociaż jak już gdzieś wychodzimy, to widzę że mu ten nieschludny wygląd również przeszkadza.Jeśli trzeba coś zrobić w domu, w ogrodzie, to pomaga mi. Jednak zawsze poprzedzone jest to długim zbieraniem się, a potem zmęczeniem. Jak wspomniałam od kilku tygodni jest masakra. Zakupy, sprzątanie, ogarnianie obowiązków domowych, czy spędzanie razem czasu. Wszystko ciągnę ja.To nie tak, że on siedzi cały dzień i się leni. On pracuje, tylko przez stan zdrowia praca przeciąga się od rana do wieczora, bo potrzebuje więcej przerw.+ Bezdech senny sprawia, że często jest nie wyspany. (To też zaczynamy leczyć). Namówiłam go na terapie (chodzi), zmotywowałam do zapisania się na badania oraz do lekarza. Rozmawiałam z tysiąc razy próbując różnych rzeczy. Pomimo prób wszystko bardzo rozciąga się w czasie i właściwie mijają tygodnie, a z nim nie jest lepiej. Jest tak samo. Teraz zbliża się nasz urlop kupiony kilka tygodni temu. Do tego czasu mieliśmy popracować na formą żeby zwiedzić cały Rzym na nogach. Ja codziennie chodzę na rower i spacery, a mój luby wyjdzie może z dwa razy w tygodniu. Ten wyjazd go nie motywuje.Dziewczyny ja już nie wiem co mam robić aby mu pomóc czy go zmotywować. Wiem jak trudno jest się ogarnąć, bo sama miałam wcześniej wiele prób. Teraz jednak bardzo się martwię o jego zdrowie i naszą przyszłość. Bardzo go kocham i chcę mu pomóc, tylko już nie wiem co mam zrobić.. ?Macie jakiś pomysł? 

equsica napisał(a):

niestety ale żeby schusc musi być na deficycie... na początku nie musi jeść zdrowo ale jeść tak żeby być w deficycie... Potem z czasem niech przerzuca się na zdrowe zamienniki... Niektórym drastyczne zmiany nie idą... Można też schusc na czekoladzie i fastfoodach byle być w deficycie..  Oblicz jego zapotrzebowanie z tym co je.. graj tymi kartami które masz...  niech je to co je ale mniej.. nie wiem może znajdz jakiś ruch który będzie robił mimochodem (który nie będzie sie kojarzył z treningami na które musi wyjść czyli wszelkiego rodzaju spacery rowery i inny niemiłe rzeczy..  a będzie takim spontanicznym ruchem że nawet nie będzie wiedział że się rusza) może granie w gry za pomocą kontrolera ruchu... Może jakies inne wygłupy... nie wiem taniec jak lubi muzykę... Ale wszystko małymi krokami.. u jednym szkotorepia i trzymanie michy przez 7 dni w tygodniu działa u innych szybko prowadzi to do wypalenia i wrócenia do starych nawyków...