Temat: Domyśl się! Też Was to wkurza?

Nikt do mnie tak nie mówił, ale zawsze informuję w pracy " jak potrzebujesz pomocy to mów, chętnie pomogę" jak chcę by ktoś mi pomógł to proszę o pomoc, to takie proste, albo pytam czy mogę jakoś pomóc. 

Oczywiście pretensje dotyczyły u mnie również tego, że nie pytam "czy Ci pomóc?".

ooo, ja jestem bardzo domyślna, ale nie reaguję na brak wyraźnego komunikatu. Też przez całe życie się z tym spotykam. 

Powód mojego braku reakcji jest bardzo prosty, milczące polecenie zwane oczekiwaniem nie daje mi szansy na feedback, w związku z czym uważam to za objaw lekceważenia. Ode mnie zaś komunikat jest zawsze jasny - chcesz coś, to powiedz. Praktycznie nie odmawiam w takiej sytuacji. 

tez bym uważała cię za egoistke, dobre wychowanie jednak wymagałoby zaoferowania pomocy, oczywiście nie w takiej formie że masz robić za kogoś, ale jeżeli widzisz ze ktoś bardzo źle się czuje, albo nie radzi sobie z czymś co faktycznie może być trudno zrobić w 1 osobę to można nawet po prostu z dobrego serca od tak pomoc nawet nie pytając czy ktoś wymaga wsparcia 

Jest to bardzo miłe i na pewno dobrze świadczy o takiej osobie. Mnie np. wczoraj ktoś pomógł w pracy, a nie prosiłam, bo uważałam że dam radę sama i dałabym radę sama, ale jak ta osoba mi pomogła to było trochę lżej.  Takie sytuacje budują też jakieś pozytywne relacje w pracy. 

Takich sytuacji jak opisujesz nie było :)

Mnie się nawet zdarzało brak od kogoś cześć pracy kiedy widziałam, że ja już nie mam nic do roboty, a ktoś nie wyrabia i też nikt mnie nie prosił. I bywało też odwrotnie ktoś mnie oferował pomoc wiedząc, że muszę zrobić coś ważnego, a jeszcze muszę dokończyc jakieś pierdoły i mogę że wszystkim nie zdarzyć. 

Oczywiscie bardziej tutaj mówimy o sytuacji kiedy pracuje się wspólnie w jednym dziale i dobra współpraca wpływa pozytywnie na funkcjonowanie całej komórki.  

Noma, ale temat nie jest o tym ile Ty i za kogo pracujesz, tylko o tym, że ludzie coś chcą i uważają, że powinnaś sie tego domyślić. Nie umieją powiedzieć z sobie tylko wiadomych powodów, za to z pretensjami wyrażanymi potem nie maja żadnych oporów. I to jest pewien standard funkcjonowania nie tylko w pracy, ale ogólnie. Głowny powód animozji w związkach i rodzinach również. 

"Jak byłam dzieckiem to matka w kółko to powtarzała, bo powinnam się domyśleć, żeby np. pomóc jej w gotowaniu czy czymkolwiek innym.
W poprzedniej pracy to samo. Szef brał mnie „na dywanik” i miał pretensje, że nie domyśliłam się by pomóc koleżanką w pracy"

W takich sytuacjach jak pisze autorka to ja też byłabym wściekła, że ktoś nie jest wychowany , albo myśli i własnej d....

i moim zdaniem nawet nie chodzi o pretensje, że ktoś czegoś oczekiwał, ale tego nie powiedział i teraz to wyrzuca tylko o zwrócenie osobie uwagi na jej zachowanie,  że nie jest pomocna i nigdy nic nie robi od siebie 

i słowem klucz jest tutaj "od siebie" dokładnie tak jak piszesz ten sam problem co w związkach, bo jak kobieta przychodzi z pracy i jest brudno to po prostu wie że ma posprzątać i nikogo o nic nie pyta i nie czeka na instrukcje tylko robi, a facetowi jak się nie pokaże, nie poprosi to zachowuje się jakby żył na innym świecie i nie wiedział że w domu się kurzy, brudzi i trzeba to ogarnąć 

tak samo autorka nie ogarnia, że np. mama przyszła z pracy zmęczona, a teraz robi obiad dla całej rodziny i byłoby jej bardzo miło, żeby jej córka od siebie przyszła i cos pomogła, od siebie, z dobrego serca,  a nie dlatego, że ktoś kazał, zwrócił uwagę, poprosił , oczywiście ta mama zrobi ten obiad sama, poradzi sobie, ale 

chodzi o to, żeby ktoś dał sam coś od siebie i żeby patrzył dookoła , a nie tylko na siebie , bo jak mu się nie powie to on żyje w swoim świecie 

podstawą funkcjonowania w grupie, społeczeństwie jest zwracanie uwagi na innych ludzi i na to co się dzieje dookoła,  a nie tylko na czubek własnego nosa i reagowanie dopiero jak się zostanie wywołanym do tablicy 

i nie chciałabym mieć takiego pracownika, który nie umie pracować w zespole i zawsze trzeba go o wszystko prosić i popychać tak jakby nie wiedział jak się ma zachować  

i tu się z Tobą zupełnie nie zgadzam, bo to że jedna osoba uważa, iż na obiad potrzeba obrać ziemniaki, to jest JEJ pomysł na obiad, a nie ogólna zasada społeczna, że na obiad maja być ziemniaki. Kto inny może uznać, że równie dobrze jest sobie podejść do lodówki, wyciągnąc kawałek kiełbasy i pomidora, ukroić pajdę chleba i to po prostu zjeść, bez czyichś cholernych gotowanych ziemniaków. I zwracaniem uwagi na innych może być tak samo to, że sie nie zmusza innych milcząco do akceptacji rodzacych się w naszej głowie pomysłow. I po to mamy mowę a nie telepatię jako sposób komunikacji.