Temat: Czy przyjaźń damsko-męska istnieje?

Pożądanie nie wyklucza przyjaźni. Ale o ile twoje małżeństwo zakłada wyłączność  seksualną, to w takim układzie trudno jest mieć drugiego przyjaciela na podobnych zasadach.

I również podkreślę, ze mowa o przyjaźni, głębokiej bliskiej relacji, nie o kolegach. Kolegów można mieć sporo.

Człowiek, którego aktualnie mogę nazwać przyjacielem (rozmawiamy o wszystkim, jest zawsze pomocny, na tyle, na ile może, wspiera mnie i rozumie) ma bardzo „kobiecy” (dla mnie) sposób bycia, w sensie bardzo wrazliwy, taki intensywnie odczuwający, a z wyglądu przeciwieństwo tego, co mi się w facetach podoba, czyli pociąg seksualny jest niemożliwy. Gdyby było inaczej - pewnie byłby zagrożeniem dla mojego związku. Jego żona za to jest bardziej męska (znowu -dla mnie), choć jest 100% kobieta. 

Istnieje bardzo rzadko i w przypadku kiedy dwie osoby są dla siebie kompletnie nieatrakcyjne.

w moim życiu nie. Zawsze w końcu przewijał się motyw seksualny/romantyczny. Wiele relacji musiałam przez to zakonczyc

wierze

Ja to mam wrażenie, że to jest taki męski wzorzec postępowania. Ładowanie się do friendzone, jak się nie ma możliwości bycia z daną kobietą, która nam się podoba. Czy też trwanie w relacji, w której coś się jednostronnie rozwinęło mimo tego, że jest jasne, że ze strony kobiety nic z tego nie będzie.

Nie wiem, może jestem niesprawiedliwa, ale nie słyszałam nigdy historii facetów, jak to ich wieloletnie przyjaźnie z kobietami się rozpadły, bo laska chciała czegoś więcej. Albo, że dziewczyna po latach im wyznaje co czuła. Najczęściej to działa w drugą stronę. Może ktoś zna odwrotną historię.

No i nie mówię tylko o miłości,ale wystarczy, że jedna strona czuje pociąg seksualny (i byłaby gotowa na seks i ma jakieś tam plany) i samo to już jest jakby trochę nie fair.

I znów, jak się znajdą dwie osoby, które bardzo się lubią, ale totalnie nic do siebie nie czują fizycznie/nie pociągają się wzajemnie jako partnerzy, to się może udać - ale z historii dziewczyn wychodzi, że tych przypadków nie ma znowu tak dużo.

Zgadzam się ze nie jest to norma dla relacji damsko-meskich. Co przecież nie znaczy też że mamy ochotę sypiać z kazdym facetem ktory sie do nas odezwie 😂 po prostu moim zdaniem taka przyjaźń, nie koleżeństwo, jest trudniejsza do znalezienia. Natomiast ja sama mam dwóch przyjaciół i sa to relacje zupelnie aseksualne.

Mam wrażenie, że kobiety częściej decydują się zakończyć taką jednostronną pod względem zaangażowania relację. Bez znaczenia czy są obiektem westchnień czy też same czują coś do faceta. Mężczyźni chętniej trwają we friendzonach, jakby z nadzieją na zmianę sytuacji?

ja teraz na szybko mogę przypomnieć sobie 3 przyjaźnie gdzie mężczyźni liczyli na związek i 2 gdzie chcieli seksu. I tak jak mogę zrozumieć że facet chce zbliżyć się emocjonalnie do kobiety żeby ona się zakochała tak nie ogarniam facetów, którzy sprawiają wrażenie, że im zależy na relacji, a są jak łowcy którzy bawią się zwierzyna zanim przejdą do konsumpcji. A może po prostu nie nadążam za obecnymi trendami i przyjaźń z benefitami jest już spoko, na porzadku dziennym i nie ma w tym nic złego (w takim zachowaniu mężczyzny, nie w samych relacjach tego typu). Może taki mężczyzna liczy że jak zbliży się do kobiety to ona będzie miała większy problem odmówić ? Albo przyjaźnią się i to po drodze wychodzi, że w sumie czemu nie ?.. inaczej to takie przepalanie czasu trochę. U mnie to teraz trochę świeży temat i nie ogarniam po co facet chodzi za mną prawie rok żeby dopiero po tym czasie się ujawnić z zamiarami..

Mam długoletniego przyjaciela, traktuję go jak brata, zero podtekstów seksualnych. Dzielimy zainteresowania, wspieramy się w trudnych momentach, jeździmy na wakacje, a jako single zaliczyliśmy razem niejedno wesele. 

Właśnie sobie uświadomiłam, że otoczenie ma z tym większy problem, niż my... Dla nas sprawa jest dość prosta (nie ma chemii, a nasze charaktery powodują, że będąc związku pozabijalibyśmy się po tygodniu... Mamy to wyjaśnione od dawna), za to wszystkim wokół trzeba tłumaczyć, że to tylko przyjaźń. 🤷