Temat: Urok osobisty

jest dobrym czlowiekiem ,ludzie sie na tym poznali...moja mama taka jest.kazdy pracodawca !ludzie ja lubią.i ma wszedzie pozniej wtyki:) 

dostala ogorka😍, hahaha, urok osobisty jest niezalezny od urody, jedni go maja inni nie. Mysle ze tu otwartosc w kontaktach pomaga, wysylam sygnaly niewerbalne ktore sa czasami tak wyrazne ze tego ogorka nie dostaniemy:)

mnie też ten ogórek rozbawił hahaha :) chociaż z drugiej strony, u nas w piekarni zdarza się mniej więcej to samo, gdy ja pójdę po chleb, wracam tylko z tym co chciałam kupić, mój partner natomiast, zawsze dostaje "próbki" - chleb z marchewką, żytni na zakwasie, tzw Winterbrot (z żurawiną, orzechami). On kurczę zawsze dostanie kilka kromek ekstra, ja nigdy :P może to kwestia gabarytów, on wygląda na człowieka, który lubi zjeść :P

wracajac do tematu i olewając temat piekarni, który jest jedynym "za" na korzyść mojego faceta, podobno ja mam właśnie ten cały urok osobisty, który zdiagnozował u mnie, już wiele lat temu mój tata. Wyglądam, wg mnie, przeciętnie i z pewnością nie mam atrakcyjnej twarzy, więc odrzucam tezę, że w tym tkwi haczyk, ale jakimś cudem (oprócz piekarni), zwykle jestem faworyzowana, a ludzie, nawet obcy, starają się nawiązać kontakt. Dlaczego, nie mam zielonego pojęcia, dla mnie to jest jedną wielką zagadką :P

moj urok osobisty jest wybiórczy działa na mężczyzn w ogólności i ekspedientki 🙂

Ja uwazam,ze urok osobisty to nie kwestia wyglądu a sposobu bycia i charakteru. Albo się go ma albo nie. Ja jako introwertyk napewno go nie mam. Niestety.

Znam taka osobę - to moja siostra. I to jest bardzo ciekawe, bo jest dość zdystansowana, nie jest typem osoby, która gdzieś wchodzi i od razu rozpoczyna jakąś rozmowę, ale jak już się odezwie albo uśmiechnie to ludzie tak do niej lgną... Zawsze jak ktoś ją bliżej pozna to nie potrafi poprzestać na zwykłej znajomości, tak bardzo przyciąga. Pewnie dużo oddaje też jej uroda, jest piękną kobietą, aczkolwiek ona ma po prostu coś fascynującego w sobie, no i jest też pewna siebie, ale nie w taki ostentacyjny sposób, a raczej taki naturalny jakby od zawsze wiedziała na czym w życiu stoi i dokąd zmierza. W dodatku jest bardzo inteligentną babką, potrafi rozmawiać na wiele tematów, ma fajne poczucie humoru. Jako jej siostra totalnie muszę to przyznać, że jest w jakiś sposób niezwykła, trochę jej tego zazdroszczę, na mnie ludzie tak nigdy nie reagowali jak na nią. Oczywiście jak jej to kiedyś powiedziałam to stwierdziła, że wydaje mi się, ale no serio tak jest :D

Ja czesto dostaje cos w gratisie, zawsze tak mialam juz jako dziecko gdzie nie poszlam to cos dostawalam od zupelnie obcych ludzi. Wracajac do domu ze szkoly zagadywalam ludzi po drodze i przynosilam rozne dziwne rzeczy jak reklamowka jablek, sloik miodu, sadzonki kwiatow, sloik przetworow a raz nawet przynioslam zywego kurczaka. Szczegolnie lubia mnie starsi ludzie, jak bylam mlodsza to bylam ulubienica rodzicow kolezanek czy chlopakow. Starsze panie czesto zagaduja mnie w sklepach, na ulicy, zdaza mi sie ze jakas zaprasza mnie z pogawedki na ulicy prosto na herbate do domu, poznalam tak kilka pan. Ale nie dziala to na wszystkich, jestem pewna ze dentysci, lekarze i ksiegowe mnie raczej nie lubia. I nie naleze do tego typu osob co maja tzw urok. Jestem powazna i dosc sroga, bliscy wysylaja mnie w miejsca gdzie trzeba cos wytargowac, zareklamowac lub zrobic grozne wrazenie, dobra jestem w pilnowaniu pracownikow i subordynowaniu rozfikanych dzieci. Mysle ze to nie kwestia uroku jest najbardziej decydujaca w przykladach jakie podalas a ekstrawertyzm i latwosc rozmawiania z obcymi osobami.

Myśle, że sekret tkwi w lubieniu siebie, w czuciu się komfortowo w swoim ciele. Nie chodzi o urodę, intelekt, pewność siebie, to coś innego. Dużo się swego czasu nad tym zastanawiałam, bo mam siostrę obdarzoną sporym urokiem osobistym, którego jej zazdrościłam i próbowałam podejrzeć, jak to robi. No i dalej nie wiem. Nie mam tego za grosz, wszystko zgarnęła młoda. 

zgadzam się, dobroć w oczach