Temat: Ile czasu spedzacie z mezem?

nie, to Twoja wina, ze se takiego znalazłaś. Przepraszam ale nie lubie zrzucania „winy” na te matki. No może i takiego wychowala ale przecież nie musiała żadna się skusić na takiego. 

Pomijając 8h pracy spędzam z mezem (albo obok męża bo czasem czytamy, on gra, ja wchodzę na vitalie) 90% czasu spędzamy wspólnie ;)

Dzieci na razie nie mamy ale to mezowi bardziej zależy wiec wiem, ze nie będzie uciekał sobie „na picie” ;o 

Sorry, ale tez bylam taka pewna siebie. Miałam oszczędności, wykształcenie, pracę, wizje na przyszłość. Maz mosilby mnie na rekach, ciagle bylismy razem. Kiedy pojawilo sie dziecko, na ktore on naciskal, a ja poxczatkoeo byłam przeciwna, wszystko się zmienilo. Ja kocham i poswiecam się dla dobra dziecka, on obok, ciagle kombinujac. Niestety, to tez zasluga jego rodziny, bo sa nakreceni nom stop na robotę, wiec w domu itak nie pobylby z nami wiele, bo zawsze cos do roboty, a jak juz jest w domu to musi.

Wzorce domowe odgrywają dużą rolę, chociaż faktycznie nie obwiniałabym matki (i w zasadzie też ojca). Ale tym bardziej Autorka nie jest niczemu winna i tekst ''że se takiego znalazłaś'' jest nie na miejscu. To facet jest odpowiedzialny za taki stan rzeczy, bo jako dorosły człowiek nie musi przecież powielać wzorców z dzieciństwa.

Nie sądzę, Autorko, że męża da się zmienić. On sam raczej też nie zamieni picia na zajmowanie się domem i dzieckiem, bo to jednak mniej odprężające. Czy Twój mąż nie zarabia wystarczająco, żebyście mogli opłacić pierwszy miesiąc w przedszkolu?

Tak tak a przed urodzeniem sie dziecka to on nie pracowal i nie pomagal rodzinie tylko magiczna zmiana po porodzie? Nie pil wczesniej?

A potem wynioslas się na wieś mieszkać katem u jego rodziny i tracąc jakakolwiek niezależność. 

Ja jestem pewna męża ale siebie bardziej - mam prace wiec i macierzyński jak już matka zostanę, mam oszczędności i mam męża, który żyje ze mną a nie ze swoją rodzina. 
to nie wina rodzinki to wina Twojego męża i tego, ze takiego wybrałaś. 

Teraz nie pozostaje nic innego jak szukać pracy albo pomocy u swojej rodziny. 

Edit: ale może jestem teraz zbyt brutalna. Moja siostra pcha się w związek z takim elementem i nie wiem jak do niej dotrzeć. Mam nadzieje, ze zanim wladuje się z nim w dziecko to otrzezwieje

Autorko, współczuje Ci Twojej sytuacji. Każdy popełnia błędy, wiec łatwo oceniac co robią inni, łatwo krytykować i gardzić druga osoba niż okazać trochę ciepła. Różnie się w życiu układa.  Radze ci, abyś lepiej pytała o porady i dobre słowo na innych forach, bo tutaj prędzej dostaniesz wiadro pomyj i krytykę niż pocieszenie i wsparcie. Od siebie mogę napisać, żebyś szukała pomocy u swojej rodziny, a jeśli nie ma takiej możliwości to może jakaś fundacja, która pomaga kobietom w trudnej sytuacji życiowej? Poszukaj, zorientuj sie. Szukaj w jakiejkolwiek fundacji, która mogłaby cię wesprzeć finansowo. Czy chociażby opieka psychologa. 

Najłatwiej oceniać i krytykować. Problem w tym, ze ludzie mogą udawac kogoś kim nie są i pewne rzeczy mogą wyjść dopiero po czasie. Można tez mieć po prostu pecha. Tez nie wiesz czy Twoj mąż się nagle nie zmieni, bo przyjdzie kryzys wieku średniego i cos mu odwali. Nigdy nie możesz być pewna drugiej osoby na 100%. Wiec skończ oceniać i krytykować. Lepiej nic nie pisać Niż dobijać leżącego. Dziewczyna ma z nim dzieci i teraz musi walczyc o siebie i pociechy, wiec naprawdę mogłabyś sobie darować. To nie jest łatwa sytuacja, wiec co ty możesz wiedzieć jak nawet dzieci nie masz i nie masz pojęcia jak jej może być ciężko. Obwinianiem jej nie pomagasz tylko próbujesz dowalić. Widać to z kilometra. 

ja już się przyznałam: ta sprawa jest teraz dla mnie bolesna bo martwię się o własna siostrę. I nie wiem jak może być tak ślepa by się w coś takiego ładować. Wiec niepotrzebnie się wypowiedziałam ale ona tez we wszystkich wiecznie widzi wine a nie w sobie. A ja nie wiem, nie wiem co mogę zrobić. 

Nie, ludzie się aż tak nie zmieniają. I na ogół wcale nie są mistrzami kamuflażu - ot kobiety szybko się zakoc h ują i maja klapki na oczach, i chociaż wszyscy widza jakie to ziółko to zakochana jest ślepa i myśli, ze jest wyjątkiem. 

W innych wątkach autorki już radziłam. Tym razem mnie poniosło bo mam to samo u najbliższej mi osoby. I wiem, ze nic nie mogę zrobić. 

Ale napisze te rady od nowa - pomoc rodziny wlasnej (pomogą, ja mojej siostrze wszystko bym oddała gdyby się opamiętała i próbowałabym ja wyciągnąć), instytucje, wyprowadzić się do miasta i wynająć mieszkanie z druga samotna matka w potrzebie - i wtedy można się dzielić obowiązkami. Dorabianie sobie jako „niania” i branie drugiego brzdąca do siebie kiedy i tak człowiek zajmuje się swoim.

A co z twoją rodziną? Masz wsparcie od nich? Gdzie mieszkają? Może mogłabyś u nich pobyć jakiś czas z dzieckiem, może mieszkają w większym mieście? Ja nie sądzę że zmienisz męża i jego rodzinę, musisz kombinowac we własnym zakresie.