Temat: Pierwsza wizyta u psychologa

W czwartek mam pierwszą wizytę w poradni zdrowia psychicznego i boje się że to może być na nic. Mam 20 lat i od zawsze praktycznie byłam otyła, nie miałam praktycznie znajomych. Nie potrafiłam domagać się z ludźmi więc nie miałam zbytnio przyjaciół. Od dłuższego czasu nie rozmawiam z nikim a moje życie wygląda na zasadzie: uczelnia-mieszkanie-czasem siłownia- powrót na weekendy do domu. Chodzenie na siłownie nic nie daje, może oprócz tego że wolniej tyje. Znowu zaczęłam wracać do tego że jem do momentu aż mi jest niedobrze. Jedyne co mi pomaga to wyobrażanie sobie lepszego miejsca dla mnie, gdzieś daleko, gdzie nikt mnei nie zna. Tak abym mogła zacząć od nowa. 
Przepraszam za ten długi wstęp ale chciałam przybliżyć mniej więcej sytuacje. Ze względu na to żę byłam zawsze sama a na dodatek ta otyłość to wydaje mi się że psycholog może mi nie pomóc. Chciałabym to zmienić w sobie ale jednocześnie czuje że będę zawsze sama i właśnie taka. Że już zmarnowałam wszystko a innej przyszłości dla mnie nie ma.
Dodatkowo dochodzi tutaj całkowity praktycznie zerowy poziom samooceny, strach przed kontaktami z innymi i brak jakielkowiek szansy na dobrą przyszłość - nie mam dobrych studiów, 2 rok licencjatu na humanistycznym kierunku. Czuje że się nie nadaje do niczego. Boje się że jestem skazana na bycie nikim. Że zawsze będę żyć tymi marzeniami o lepszym życiu, o chociaż jednym przyjacielu.
Po wylaniu z siebie tego wszystkiego nawet nie wiem jak sformułować mój problem.
Czy w ogóle jest sens chodzenia do psychologa? Od dłuższego czasu chciałam tego ale teraz po prostu czuje że nie ma to już sensu