Temat: Czy to wstyd rzucić studia na pierwszym roku?

Ty tak serio...? No wstyd. Lepiej sie meczyc x lat, studiowac cos, czego sie nie chce a potem pracowac 40 lat w zawodzie, ktorego sie nienawidzi, niz rzucic to po roku. Logiczne ;-) 

Nie, na pewno nie wstyd. Jak to się mówi tylko krowa nie zmienia zdania... a człowiek może i powinien jeśli widzi że coś mu nie odpowiada. Bardzo dobrze że podjęłaś tą decyzję zamiast stać się beznadziejną położną. Poszukaj czegoś co ci bardziej odpowiada a znajomym się nie tłumacz-mów o tym- jeśli musisz- w taki sposób żeby nie wychodzić na ofiarę która sobie nie poradziła, a na kogoś kto znalazł coś ciekawszego więc kopnął tamto i dąży do sukcesu. Potraktuj to jak kolejne doświadczenie życiowe nad którym się przechodzi i idzie dalej, a nie rozwodzi i gorzkie żale wylewa co by było gdyby...

Na pierwszym roku u mnie wykruszyła się ponad połowa a ja cisnęłam do końca, bo nie wypadało, było mi wstyd rzucić.. Jak to ja? Zawsze bardzo dobra uczennica. Wymęczyłam się i nie pracuję w zawodzie, ale mój papierek akurat otwiera mi dużo nowych furtek ;) jeżeli się kiedys nawrócę mogę z tego skorzystać. 

Położnictwo* to powołanie a nie tylko praca. To trzeba lubić.. kierunek raczej jednowymiarowy, chyba że są inne możliwości po tym?

Jak rzucać to tylko na 1 roku :) albo może da się przenieść? Do nas dołączył typ w styczniu ale w lutym juz go nie było ;)

Rzuciłam studia na pierwszym roku i nie było mi wstyd. Nudziłam się strasznie i nie chciałam tracić czasu. Nigdy nie żałowałam swojej decyzji i Tobie także doradziłabym zejście z tej drogi donikąd. 

Wstyd to nie jest natomiast pytanie co dalej. W większości przypadków studia nie są takie jak sobie wyobrażaliśmy. Wiele osób zaciska zęby przez 5 lat , aby potem robić to co lubi. Dwa bywa też, że niektórzy za szybko się poddają i niczego nie potrafią doprowadzić do końca , więc w rezultacie studiowali z 5 kierunków, a nic nie skończyli. Może się okazać, że na kolejnych studiach też będziesz się męczyć i co znowu rzucisz ? 

Pytanie, czy chodzi tylko o same studia, czy o to, że nie chcesz być położną, czy o to jaki masz charakter . 

Jak nie chcesz być położną to bez dwóch zdań rzucaj studia, ale jak tylko chodzi o same studia to się zastanów. 

Ja rzucałam studia 2 razy! Za trzecim razem udało się - skończyłam licencjat. Po 4 latach poszłam na mgr. 

Zrobiłaś słusznie rezygnując z kierunku, do którego trzeba czuć powołanie.Kiepska byłaby z Ciebie położna. I nie martw się co inni powiedzą. Dzisiaj pomarudzą, może obgadają Cię za plecami, ale nie ma to większego znaczenia. Za rok, dwa ... kogo to będzie interesować. Życzę Ci powodzenia w życiowych wyborach!

Chyba żartujesz, że to wstyd!? To TWOJE ŻYCIE!  Super że tak szybko, mimo codziennego płaczu, otrząsnęłaś się i postanowiłaś je przerwać! Wolisz teraz, czy za 10 lat pracować w zawodzie i żałować, ze dekadę wcześniej ich nie rzuciałaś? Patrząc przy tym na zadowolonych z życia i swojego wykształcenia, pracy znajomych? To na te pytania sobie odpowiedz. Twoje życie =Twoje decyzje i ich konsekwencje w tę, czy inną stronę.

Na palcach jednej ręki jestem w stanie policzyć osoby ze swojego liceum które po maturze:

a) dostały się na wybrane studia 

b) jak już się dostały, to nie zostawiły ich potem po roku z powodu rozczarowania :)

Ludzie obecnie potrafią zmieniać kierunki jak rękawiczki, a położnictwo/pielęgniarstwo to już w ogóle kierunki, które szybko odzierają ze złudzeń.

Malo kto jest idealnie, nie w plecy.. Ja wiem jak to slabo zabrzmi ale niektorzy umieraja w wieku 60 lat, inni w wieku 90, inni w wieku 30. Te dwa lata malo kiedy maja potem znaczenie...