Temat: Zaburzenia odzywiania juz nie daje rady

Doskonale Cię rozumiem, bo sama choruję od 12 lat. Obecnie jestem w 8 miesiącu ciąży i prawdopodobnie skończę swoją przygodę z +15-17kg(chociaż po porodzie trochę samo spadnie). Jestem po kilku terapiach, które wymagały ciężkiej pracy ode mnie i od rodziny. Od wielu lat mam ED pod kontrolą, chociaż zdarzają się gorsze okresy. Teraz np. martwię się nawrotem po porodzie... Jedyne co przychodzi mi do głowy to wizyta u specjalisty tj. psychiatra/psycholog, bo samemu raczej nie da się pokonać tak zaawansowanej choroby. Gdybyś chciała pogadać do pisz na priv, może sama rozmowa z kimś o podobnym problemie przyniesie Ci ulgę. 

Moze poszlabym do psychologa? Ile sie czeka na wizyte? I jak wyglada taka terapia? Czy potrzebne jest skierowanie?

Wspolczuje. Wiem o czym mowisz, sama borykalam sie z tym latami. 

Podobnie jak Catherine45 polecam wizyte u specjalisty, od tego warto zaczac, jesli czujesz sie zupelnie zagubiona. Moze nawet czasowo dostaniesz leki od psychiatry. Zalezy co lekarz uzna za najlepsze rozwiazanie w Twoim przypadku.

Zaburzenia odzywiania to czesto wierzcholek gory lodowej, nie problem sam w sobie. To jest wypadkowa sposobu w jaki dana osoba postrzega otaczajaca rzeczywistosc, radzi sobie z problemami, typu osobowosci i konkretnych cech. 

Jesli masz ochote porozmawiac zapraszam na priv. 

Byłam na NFZ, ale to było z 10 lat temu. Kiedyś do psychologa potrzebne było skierowanie od psychiatry. Teraz musiałabyś się dowiedzieć w poradni zdrowia psychicznego w swojej okolicy. Rodzaj terapii zależy od psychologa. Na początku miałam spotkania chyba raz w tygodniu, albo raz na dwa tygodnie, ale później poprosiłam o skierowanie na oddział dzienny, bo byłam w złym stanie i chciałam mieć terapię codziennie, ale jednocześnie nie zamykać się w szpitalu. I to był strzał w 10! Pierwsze 3 miesiące pomogły mi najbardziej. Po kilkumiesięcznej przerwie powtórzyłam "turnus" i dzięki temu radzę sobie z tym wszystkim. Nie wyleczyłam się, bo z tego nie da się wyleczyć. Można jednak nauczyć się to kontrolować ;) Z tym, że ja oprócz ED zgłosiłam się na oddział z depresją i stanami lękowymi. 

Najgorsze jest ze to ze nie umiem juz ukrywac mojej choroby. Wymiotuje w pracy( tylko czekam az ktos mnie nakryje) i w domu. Mam serio dosc. 

Przerobiłam to. Polecam wilczogłodną (strona na necie, prowadzi indywidualne terapie przez neta) oraz psychologa i psychiatrę. Da się z tego wyjść, uwierz mi :) 

a mąż nie widzi, co się dzieje? 

A ja nie polecam. Szczegolnie, jesli Glodna2018 jest na poczatku swojej drogi.

Przejrzalam informacje na blogu wilczoglodnej i uwazam, ze dziewczyna znalazla sobie sprytny sposob na zaistnienie w necie i zarabianie, podczas gdy brakuje jej fachowej wiedzy i jej rady moga przyniesc wiecej szkody niz pozytku osobie, ktora zamaga sie z bulimia i nie wie jak podejsc do tematu.

Tak, blog przyciaga wiele osob z bulimia i kompulsywnym objadaniem, osoby te maja wrazenie, ze nie sa same itd, ale ja osobiscie polecam skoncentrowanie sie na sobie i szukanie specjalistycznej pomocy, zamiast tracic czas na watpliwej merytorycznie jakosci blog bylej bulimiczki.

Problem jest zlozony i bardzo indywidualny, symptom(bulimia) wspolny, ale mechanizm tworzenia bardzo indywidualny, dlatego polecam spotkanie ze specjalista i skoncentrowanie sie na swoich wlasnych problemach. Wiele artykulow na blogu jest blednych, podczas gdy autorka urosla do rangi guru. 

LinuxS, a napisałabyś coś więcej? Które "rady" są błędne? Tzn, nie to, że ci nie wierzę, ale jestem ciekawa jak się ma oficjalna psychiatria/psychoterapia do tego, co ona pisze.