Temat: Historie wielkiej wagi

Chyba tak. Musiał po niego przyjechać zastęp strażaków żeby go wynieść z domu i wpakować do samochodu. Miał zapalenie tkanki łącznej i okropne zmiany na nogach, ciągle się darł "my legs, my leeeeegs".

roogirl

dokładnie, nigdy nie zapomnę jak dowalił jednej :miała schudnąć chyba przytyła i mówi mu ze wydaje jej się że dobrze sie odżywiała, a on na to :ale wadze się nie wydaje :D 

Steven :)

Skąd wiesz? Dawno temu próbowałam znaleźć jakieś informacje o jego losach, ale znalazłam jedynie wpisy osób, które pytały o to samo co ja i były tak samo zbulwersowane jego jestestwem.

To jest ten co miał młodszego brata (też w programie), który prowadził jakiś sklep z figurkami i komiksami do którego nikt nie przychodził?

Na pewno miał brata i też był w programie, ale czy prowadził sklep to nie wiem. Mnie jakoś ta para nieszczególnie poruszyła. Za bardzo mnie wkurzało jak traktują biednego ojca.

Tak, bardzo denerwujący typ, szczególnie jak zadzownil po karetkę żeby go do szpitala zawieźli w celu wydania leków, Nowzaradan się wkurzył i kazał mu wracać do domu, a ten zamawiasz zamówić taksę, to zadzownil DO BRATA, żeby ten zamówił DLA NIEGO taksówkę, i to jeszcze z tym wyrzutem... żal mi tez było tego ojca...

Ojciec też się zgadza więc to na pewno ci sami. Nie dałem rady obejrzeć w całości tego odcinka, ten gość był tak wkurzającym dupkiem, że aż odrzucał od telewizora. Jednocześnie było w nim coś cholernie niepokojącego, że miałem wrażenie że on tam zaraz kogoś zamorduje. Najgorsza postać jaką pamiętam na przestrzeni wszystkich sezonów.

Mnie najbardziej poruszyła historia gościa, który autentycznie chciał zmiany i zrobił absolutnie wszystko dobrze, stosował się do wytycznych ale było za późno. W trakcie trwania programu dostał chyba zawału i zmarł. Było to cholernie przykre.

co do tematu, to mam mieszane odczucia - lubię oglądać ten program kiedy widzę, ze faktycznie ci ludzie są zmotywowani, chudną i zaczynaja w ogóle inaczej żyć. Ale nie oszukujmy się - sami się do takiego stanu doprowadzili. Miałam w bliskiej rodzinie osobę, która ważyła ponad 170 kg, wcześniej była niezwykle wysportowana, silna, wygrywała zawody w Europie, jeździła z kadrą po kontynencie... po wizycie w USA zmieniła nawyki żywieniowe i poszło... W przeciągu 2 lat, schudła 70 kg bez pomocy dietetyków, lekarzy, ani radykalnego powrotu do sportu - da się ? DA. Wiec kiedy widzę, ze ci ludzie NIC ze sobą nie robią, tylko leżą, patrzą się w sufit i jedzą po 20 000 kcal dziennie to to jest aż po prostu przygnębiające, No nie wiem, takie zachowanie destrukcyjne jakoś nie mieści się w moim sposobie pojmowania rzeczywistości 

Kiedyś oglądałam. Obecnie lecą same powtórki.

Zdaje sobie sprawę że taka ekstremalna otyłość to wynik zajadania zaburzeń lub traum psychicznych ale jakoś nie umiałam czuć litości czy ubolewania nad losem tych ludzi. Po prostu nie potrafię wczuć się w ich rolę. Nie mogę zrozumieć jak można uzależnić Swoje życie tylko od jedzenia i dobrowolnie doprowadzic się do kalectwa stając się ciężarem dla najbliższych. Takich ludzi powinno się leczyć psychicznie, bo operacje bariatryczne cofając tylko fizycznisc. Psychika nadal pozostaje skrzywiona.