Temat: Wstydzę się siebie...

W wielu przypadkach ludzie cieszą się, że są osoby o takim samym problemie a ja wręcz odwrotnie - współczuję Wam, bo wiem, co to znaczy. Nawet jak podoba mi się jakiś chłopak to od razu próbuję o tym nie myśleć i nie zwracać na niego uwagi, bo w myślach mam "Dlaczego miałabyś się mu podobać? Wyśmieje Cię. Masz o wiele ładniejsze koleżanki, więc jeśli chciałby mieć dziewczynę, to na pewno nie Ciebie". Wśród innych dziewczyn czuję się strasznie, ciągle się porównuję - ona ma malutki nos, a ja duży, ja mam krzywe nogi, ona jak modelka... Chciałabym po prostu, żeby ludzie szczerze mogli pomyśleć, że jestem ładna. A takie stwierdzenie słyszę tylko od rodziny. Gdy zwierzyłam się przyjaciółce i zaczęłam marudzić, komentując swój wygląd, milczała - pewnie nie chciała robić mi przykrości, ale też kłamać, że niby jaka ja jestem piękna... Ale podobno "nie ma kobiet brzydkich, są tylko zaniedbane". Na moim przykładzie widać to zupełnie, że to nie prawda. Wydaję ogrom pieniędzy na kosmetyki, żeby po pomalowaniu się ukryć twarz w dłoniach i nie patrzeć na siebie. Nie żałuję pieniędzy na wygląd, ale przecież nie zmienię rys twarzy! I to mnie najbardziej boli. Nigdy chyba nie poczuję się dobrze w towarzystwie. W ostatnie wakacje, będąc nad morzem zaczepili mnie chłopacy, chcieli mnie poznać. Odzywałam się półsłówkami czerwona ze wstydu, że jestem brzydka. Niewiele mówiłam, bo brzydziłam się sobą...Nie wiem, czy kiedykolwiek się to zmieni. I przepraszam, że tutaj to tak wypisuję...ale nie mam po prostu komu tego powiedzieć. Padło na Was.

miałam tak samo ale przeszło z czasem.
Wychodziłam na siłe ale to pomogło ;)

Cholera, ej... straszne to.
W takich chwilach cieszę się ze swojego lekkiego samouwielbienia.
Moim zdaniem trzeba się udać z tym do specjalisty...

>W ostatnie wakacje, będąc
> nad morzem zaczepili mnie chłopacy, chcieli mnie
> poznać. 

Milkini, od matki usłyszałam, że jestem gruba, mam krzywe nogi, wielki nos. Kolega kiedyś wciął mi się w zdanie mówiąc coś, czego nie chcę tu pisać. Inni z kolei śmiali się z mojej postawy. Gdy komuś mówię, że przykładowo brzydko wyglądam i tak wychodzę na zdjęciach, nie zaprzecza. A co do tamtych chłopaków...Zdziwiłam się, że zwrócili na mnie uwagę. Jestem przyzwyczajona, że chłopcy nie oglądają się za mną i nie uważają mnie za ładną.

Heh myślę, że wyolbrzymiasz swoją brzydotę. Ja mam bardzo specyficzny typ urody, raczej nie jest modny. Kiedyś jeden ex mi powiedział, że jak mnie poznał to nie mógł się zdecydować czy jestem tak koszmarnie brzydka, czy tak cholernie ładna, albo kiedyś idę sobie ulicą i koleś bezpośrednio do mnie, bóg wie za co:"ale ty jesteś brzydka", tydzień po tym wydarzeniu, przez ktore przepłakałam kilka nocy ten sam koleś podrywał mnie na imprezie.
Matka, mówi, że coś masz źle? Olej ją ciepłym moczem, moja ma takie hobby wytykanie wszystkim wszystkiego, ja mam za grube nogi, jestem zbyt blada i powinna na solarium leciec jak mam uczulenie na słońce, mam nie taką fryzurę - teraz modne są inne, nie maluję się prawie - narzeczony na pewno mnie zostawi, jestem za gruba i boczki mi się wylewają, mam małe oczka i świńskie rzęsy, nieproporcjonalnie dużą głowę i do niczego się nie nadaję. lista tego co od niej wysłuchuję nie ma końca, a jakos się żyje, jakoś było kilku chłopa u boku.
Nie jestem typem za ktorym wszyscy oglądają się z zachwytu, zwykle choć nie zawsze ludzie żeby się mną zainteresować muszą mnie poznać bliżej - przynajmniej wiem, że ktoś widzi we mnie człowieka i duszę, a nie obiekt seksualny.

Zapomniałabym - ludzie mają większe problemy niż wygląd, chcesz poczuć się chciana, uwielbiana i akceptowana? Idz do domu małego dziecka chociaz na jeden dzien jako wolontariuszka pobawić się z dziećmi.