Temat: na ratunek kompulsywnemu żarełku

zaba20, czytałam Twoją historię, przestrogę. Zastanawia mnie to, jak...po prostu zgłosiłaś się do specjalisty, powiedziałaś mamie. Dla mnie to okropny wstyd. Ja nigdy chyba nie będę w stanie przyznać się do tego w realnym świecie. Chociaż niszczy mnie to. Ja nie wymiotuję, tylko używam środków przeczyszczających. Dzisiaj jestem po wstrętnym napadzie. Przed 12 pożarłam trzy pączki, dwie bułki, dwie kanapki, banana, jabłko. Na tym się nie skończyło...Poprzedniego dnia było to samo. Jedyne na co mnie teraz stać, to rzucić się na łóżko i beczeć.

My wiemy, że to nie jest rozwiązanie. Chyba wszystkie. Okresy napad - głodówka. To do niczego nie prowadzi, a tak trudno to przerwać. Ale mnie to buduje, kiedy ktoś powie o swoim sukcesie, o tym, że jemu udało się wygrać. I szczerze gratuluję.

Bo ja mam napady przez kilka dni, w ciągu których się przeczyszczam, a później znów się odchudzam. A pasek jest nieaktualny. Przypuszczam, że teraz ważę ok.48. To jest cholerne błędne koło...Głodzę się, mam napad, głodzę się, bo miałam napad i mam napad, bo prawie nic nie jadłam. W kółko to samo. Od roku.

Nie. To nie jest takie dziecinne. Jeśli jest internet, i jest możliwość, żeby z kimś porozmawiać, anonimowo, bez wstydu o problemach, dlaczego tego nie robić? Tak jest łatwiej, ale masz rację, to motywujące, kiedy wie się, że nie jest się samym z problemem.

Nie, to nie jest normalne. Może jeśli tak naprawdę, dogłębnie w to uwierzymy, będzie łatwiej? Czasem ogarnia mnie taka nadzieja, że przejdę na jakąś spokojną dietę, 1000, 1500 kcal i będę sobie żyć, licząc kalorie i układając dokładnie bilanse, zapominając o napadach...Ale ja myślę, że to ma głębsze podłoże. Może czegoś nam w życiu brakuje, dlatego chcemy tę dziurę zasklepić jedzeniem?

I trzeba uwierzyć, że mamy wpływ! Masz wpływ na to, co się dzieje, bo to przecież Twoje ciało, Twoja wola. Tak. Wiem jak to brzmi, ale chwilowo czuję więcej optymizmu.