Temat: maz wydziela mi pieniadze - pomocy

NaSzczescie napisał(a):

(...)Mężczyźni inaczej, niż kobiety reagują na takie sytuacje. Dla Was to od razu podejrzenia o kochankę itp. Dla niego to całkiem racjonalne myślenie mające zabezpieczyć rodzinę przed gorszymi czasami - racjonalne myślenie??? Sama jestem matką "siedzącą" w domu z 2 maluchów i nie wyobrażam obie, by mój mąż w ten sposób zabezpieczał nasz byt! Kupienie kilku suchych produktów na tydzień dla żony i dzieci i nie zostawienie jej grosza na awaryjne sytuacje wydaje Ci się w porządku? Postaw się w sytuacji tej dziewczyny. Poszedłbyś do swoich rodziców z prośbą "kupcie mi mleko i masło bo nie mam jak dzieciom jedzenia uszykować, bo małżonek kupił mi tylko mąkę i kaszę" Toż to jakiś absurd!!! Ona nie prosi o kokosy na tipsy, fryzjera czy kolejną sukienkę. Ona prosi o pieniądze na zwykłe życie, a ono niestety kosztuje!


(...) Jak kobieta ma problem z pracą, to wie o tym całe otoczenie, a faceci to duszą w sobie... - a widzisz, być może tak jest, że ma kłopoty w pracy, ale wówczas powinien porozmawiać z żoną i wyjaśnić jej sytuację, a nie stawiać chore warunki. Razem powinni obgadać co i jak, w jaki sposób ograniczyć wydatki, z czego można zrezygnować, a nie całkowicie pozbawia ją pieniędzy rzucając banalne "za dużo wydajesz"

(...) Czy ktokolwiek zauważył, że w poście jest wyraźnie napisane, że on pracuje poza granicami kraju? Czyli nie radzili sobie tutaj finansowo i wyjechał dla nich! - a czy przeczytałeś cały wątek? Autorka pisała, że ustalili, że zanim drugie dziecię przyjdzie na świat, mąż jej poszuka pracy właśnie w kraju, choćby za mniejsze pieniądze. Ale szanowny małżonek się z tego wycofał, mówiąc jej "a czego się spodziewałaś?" Niestety już po narodzinach malucha. A szkoda, że tak późno, bo być może wówczas autorka nie zdecydowałaby się na drugie dziecko i rzucenie pracy.

Autorko - naprawdę trudno jest mi sobie wyobrazić, w jak ciężkiej jesteś sytuacji. Może faktycznie dobrym wyjściem byłoby, żeby Twój mąż - jak będzie w kraju - przejął całkowicie na siebie obowiązek zakupów, wszelkich - od jedzenia, przez środki czystości po pieluchy, chusteczki i kosmetyki pielęgnacyjne dla dzieci (zrób mu listę produktów, które zużywacie w ciągu miesiąca). Może mu się oczy otworzą. Mój mąż nigdy mi pieniędzy nie wydzielał, a mimo to jeszcze bardziej docenił jak nimi gospodaruję właśnie wówczas, gdy po urodzeniu drugiego dziecka przez miesiąc (tyle był w domu) przejął na siebie wszelkie zakupy. Niby to wiedział, ale zdziwił się, ile pieniędzy pochłaniają zwykłe codzienne zakupy typu chleb, bułki, masło czy kilka plastrów sera/szynki. Dziewczyny mają też rację, że jeśli rozmowa, zbieranie rachunków nie pomoże, to warto założyć sprawę w sądzie o alimenty na dzieci i na siebie. Nie może być tak, że będziesz służącą swojego męża. On musi szanować Twój wkład w Waszą rodzinę. "Siedzenie z dziećmi w domu" to naprawdę ciężka praca. Daje ogrom satysfakcji, ale też samym uśmiechem dziecka nie żyje człowiek.

Mam nadzieję, że uda Wam się porozumieć.

problem1989 napisał(a):

Zalozylam to konto zeby zasiegnac Waszej obiektywnej opinii.  Mam nadzieje ze cos mi poradzicie bo juz nie wiem co  mam robic :(Otoz niedawno urodzilam drugie dziecko, starsze ma 21 miesiecy, mlodsze 3. Oboje z mezem ustalilismy ze bede sie nimi opiekowac dopoki skoncza 3 latka, bo uwazamy ze jest to dla nich najlepsze.Niestety praktycznie odkad wrocilam ze szpitala maz zaczal wydzielac mi pieniadze na zakupy twierdzac ze za duzo wydaje i nie umiem zarzadzac pieniedzmi, ze za duzo wydalalm przed porodem (!) i juz nigdy nie dostane od niego wiekszej sumy pieniedzy. Maz pracuje za granica i na czas wyjazdu nie zamierza mi rowniez nic zostawic tylko zrobi duze zakupy a produkty z krotkim terminem waznosci maja mi kupowac rodzice za swoje pieniadze. Wczoraj znowu sie o to poklocilismy i do tego wytknal mi ze nic nie robie dla swoich dzieci. Jestem przerazona, on ma zamiar wychechac za tydzin. Nigdy nie mialam takich problemow poniewaz praktycznie do rozwiazania pracowalam i mialam wlasne pieniadze, a teraz gdy zdecydowalismy ze zostane z dziecmi calkowicie mnie od siebie uzaleznil. Dodam ze mam 24 lata i jestesmy razem od 6 lat i  nigdy nie mielismy problemow zwiazanych z brakiem pieniedzy.Edit:przed porodem wydalalm 3 tys., suma ta zawoera kupienie mebli do pokoju dziecka plus wyprawka i moje rzeczy do szpitala. nie uwazam ze wydalam duzo, kazdy kto ma dziecko wie ile to kosztuje. Wczesniej ja robilam zakupy do domu, maz oplacal rachunki, chyba nie zdawal sobie sprawy ile wydaje sie na utrzymanie domu...najgorsze jest to ze nie moge go w zaden sposob przekonac zeby zmienil zdanie.Dla uscislenia mlodsze dziecko ma 3 miesiace a starsze 21 miesiecy i nie jestem niczyja utrzymanka jak to ktos pieknie skomentowal - jestem zona i matka, ktora po dyskusji z mezam zdecydowala sie porzucic prace i zostac w domu z dziecmi, ale nie przewidziala ze jej maz jest takim dupkiem. Edit :Oczywiscie to moi rodzice mieliby kupwac mi rzeczy z krotkim terminem waznosci, ale ja nawet im o tym nie powiem bo to jest chory pomysl.Co do pracy na pol etatu to odpada bo to co zarobie bede musiala wydac na opiekunke. Jesli praca to na pelny etat.Maz pracuje za granica ze wzgledu na pieniadze ktore tam zarabia, wiele razy go prosilam zeby poszukal czegos w Polsce, nawet za mniejsze pieniadze ale zeby byl blisko. Gdy decydowalismy sie na drugie dziecko to obiecal ze znajdzie prace tutaj przed moim porodem. Teraz gdy mu to przypomnialam bo powiedzial ze czgo ja sie spodziewalam??? Czyli ma mnie za kompletna idiotke ktora uwierzy we wszystko co on powie.Co do ktoregos komentarza o tym ze gdy ja pracowalam to on mniej wydawal ze swojej pensji to racja - moze go to boli ze tyle idzie na utrzymanie? Ale chyba powinien buc tego swiadomy wczesniej? Edit: maz pracuje we Francji, praca umyslowa w firmie.Co do straszenia rozwodem to po kolejnej klotni (problem trwa od 3 miesiecy) zagrozilam ze jezeli tak dalej bedzie to ja odchodze bo tak sie nie da zyc, odpowiedzial ze prosze bardzo droga wolna, ze jak odejde to zmarnuje zycie swoje i dzieci.Nie rozumiem dlaczego on tak sie upiera przy swoim? Czy to jest forma kary? Ile ja mam lat zeby tak mnie traktowac? 5? Pewnie nie bylyscie w takiej sytuacji kiedy przed kazdym wyjscie do sklepu trzeba Pana poprosic o pieniadze i jeszcze zeby nie za duzo wziac, to jest naprawde bardzo stresujace. Tylko zastanawiam sie co on chce sobie tym ugrac???Edit: maz uwaza ze opieka nad swoimi dziecmi to czysta przyjemnosc i jak ja w ogole moge to rozpatrywac jako prace? Oczywiscie ze jest to przyjemne ale dwojka tak malych dzieci potrafi zmeczyc. Chyba rzeczywiscie zostawie go z dziecmi na pare dni i pojade do rodzicow, nich zobaczy czy to tylko czysta przyjamnosc. Jesli to nie pomoze to nie widze innego rozwiazania niz rozwod. Przeciez nie bede go blagala na kolanach zeby zostawil mi kase.Edit: wprowadzic sie do rodzicow - to jest latwo powiedziec. Mam jeszcze trojke rodzenstwa ktora mieszka z rodzicami, oni tez maja swoje zycie, nie chce obciazac mamy opieka na dwojka dzieci.Nie wiem, rozpatrywalam juz rozne scenariusze, moze powinnam przemeczyc sie rok, wtedy starsze dziecko moze isc do przedszkola, a mlodsze bedzie mialo ponad rok i moja mama miala by prosciej sie nia zajac? Ale z drugiej strony nie wiem jak dlugo bym tak pociagnela.Edit dla opornych: Slownik Jez. Polskiego - UTRZYMANKA - kobieta utrzymywana przez kochanka; miłośnica, faworyta, metresa, kochanka, kochanica

NaSzczescie napisał(a):

Przeczytałem ten wątek, który nie wiem dlaczego jest na tym forum, ale jestem przerażony Waszym tokiem rozumowania. A czy któraś z Was popatrzyła na to z dystansu? Czy ktoś zna całą sytuacje? Mężczyźni inaczej, niż kobiety reagują na takie sytuacje. Dla Was to od razu podejrzenia o kochankę itp. Dla niego całkiem racjonalne myślenie mające zabezpieczyć rodzinę przed gorszymi czasami. Jak kobieta ma problem z pracą, to wie o tym całe otoczenie, a faceci to duszą w sobie. Raczej nikt nie wpada na taki pomysł bez powodu. Obudził się któregoś ranka i stwierdził "od dziś będę wydzielać pieniądze"? To tak nie działa.Wcale nie biorę strony tego człowieka, ale dosłownie dwa miesiące temu miałem styczność z taką sytuacją u znajomych. Tak samo tylko on pracował, ona z dzieckiem i ścieli się o pieniądze. Tylko powód był prosty - w firmie problem z wypłatami i facet zaczął ograniczać wydatki, a nie chciał denerwować żony sytuacją. Awantura była ogromna, że oszczędza na niej i na dziecku. Pogodzili się jak wytłumaczył jej wszystko i zrozumiała, że mogli zostać bez dochodu, a oszczędności mieli mało.Czy ktokolwiek zauważył, że w poście jest wyraźnie napisane, że on pracuje poza granicami kraju? Czyli nie radzili sobie tutaj finansowo i wyjechał dla nich! Mógł siąść tu z założonymi rękami i czekać na cud. Wtedy byłoby lepiej? Dodam, że w tej sytuacji tylko on może ocenić ich realne możliwości finansowe, bo wie ile ma szanse zarobić i jaka sytuacja jest w pracy. Ona widzi tylko wynik na koncie.To w ogóle bzdurna dyskusja, bo nikt tu nie zna ich całej sytuacji. Równie dobrze ona mogła wydawać na alkohol pieniądze dla dziecka i co wtedy? Mało takich przypadków?Dodane 21:24Oboje się przeliczyli z jej odejściem z pracy. Polska to kraj, gdzie trzeba naprawdę dobrze zarabiać, aby tylko jedno z rodziców mogło pracować. Moja mama nie poszła na macierzyński, a dała radę się mną opiekować. Godzili się obowiązkami, wymieniali. Jak się chce to można jak widać. Zresztą moi rodzice mają bardzo zdrowy pogląd na ten temat, którym przesiąkłem zapewne. A doświadczenie mają, bo nie jestem jedynakiem i patrzą na to już z perspektywy czasu.Po niektórych tu wypowiedziach mogę stwierdzić, że skoro mogli to wszystko pogodzić to są nadludźmi i pewnie pochodzą z innej planety. A kolejny przykład, a w zasadzie dwa, mam po sąsiedzku. Jedna samotna matka z dwójką dzieci i jeden samotny ojciec z dwójką maluchów. Żadne z nich nie ma alimentów. Po prostu są bardzo zaradni.