Temat: Insulinooporność/cukrzyca a senność

Ja też mam senność zwłaszcza po węglowodanach 

Ja też mam senność zwłaszcza po węglowodanach 

Tzn. leki na insulinooporność, czy na co?

Z tego co wiem, to najlepszym sposobem na insulinooporność jest zmiana diety i trybu życia oraz redukcja masy ciała, tzn. tkanki tłuszczowej. U osób ze stanem przedcukrzycowym, jeszcze przed rozwinięciem się cukrzycy typu 2, taki stan wynika z otłuszczenia trzustki i wątroby. Więc żeby komórki trzustki znowu zaczęły działać normalnie, to muszą przestać być uciskane przez nadmiarową tkankę tłuszczową. I żadne farmaceutyki nie wyeliminują tych przyczyn. Mogą najwyżej działać na objawy.

Zresztą, cukrzycę typu 2 zwalcza się właśnie w ten sam sposób. Zmiana diety i trybu życia i redukcja tkanki tłuszczowej, czyli likwidacja otłuszczenia trzustki i wątroby. A wszelkie tzw. leki na cukrzycę jak metformina, działają tylko na objawy, do których należy wysoki poziom glukozy. Nie likwidują przyczyn.

Nawet nie wiem, czy kiedykolwiek miałam insulinooporność (z powodu nie badania krwi regularnie), jednak całkiem możliwe, że tak. W najgorszym momencie życia moje BMI osiągnęło 30 lub nawet je odrobinę przekroczyło, więc jest to bardzo prawdopodobne. Zwłaszcza że bywały okresy, gdy kompulsywnie objadałam się słodyczami.

Pamiętam, że po jedzeniu cukrów prostych zawsze były u mnie z jednej strony problemy z koncentracją i senność, a z drugiej - problemy z zasypianiem i częste czekanie dwie-trzy godziny po położeniu się spać, aż zasnę. Od pół roku jestem na detoksie od cukru i po jego odstawieniu dość szybko te problemy minęły. Kiedyś nawet nie łączyłam problemów z zasypianiem z nadmiarem cukru. Ale teraz wiem na ten temat dużo więcej niż wtedy.

Cukier, zwłaszcza w nadmiarze, powoduje nadpobudliwość psychoruchową. Dlatego najlepiej go wyeliminować z diety. Kiedyś sobie tego nie wyobrażałam, ale jednak póki co trzymam się niejedzenia cukru.