Temat: Anoreksja i wychodzenie z diety...

Strasznie się boję. Chcę wyzdrowiec, ale strasznie się boję. Mogę liczyć na pomoc i wsparcie? Bo wsparcie jest mi bardzo potrzebne...

Ale czego się boisz? W młodości miałam anoreksję. Przestraszyłam się, że umrę, ostatecznie, że nigdy się nie wyleczę i że będę zniszczona i bezpłodna. Ten strach był bodźcem do decyzji - chcę żyć i być zdrowa i szczęśliwa (no w czasie choroby byłam wiecznie rozdrażniona, zmysły miałam przytłumione - wzrok, słuch...Decyzja była ostateczna i uznałam, że jeśli przytyję, to świat się nie skończy, jeśli zaś zostanę w tym dołku, to umrę. Wywaliłam wszystkie tabele tabele kaloryczne, jakie miałam w domu (internetu nie było). Poprosiłam mamę, żeby mi gotowała i jadłam to. Ze smakiem. Nie obyło się bez endokrynologa. Bez psychiatry i psychologa tak. Ale ja miałam absolutnie jasny cel i kierunek. Żadnego stopniowania, żadnej kontroli, kierunek zdrowie i życie - odchudzać się ewentualnie będę później. Jeśli stać Cię na taki krok - to działaj. Mogę Ci życzyć szczęścia. Ale kontrolować Coebie nie mogę, mam rodzinę, dzieci i nie mogę obiecać że zawsze dam Ci uwagę, kiedy będziesz jej potrzebować. 

Z dnia na dzień zaczęłaś inaczej jeść, jak zareagował organizm? Dzisiaj zjadłam kapuste kiszona z grochem (150 g), którą moja mama przyniosła z pracy, zjadłam ją do obiadokolacji do pieczonego filet z kurczaka (120 g) i umieram z bólu brzucha, jestem rozdrazniona i otepiala. Boję się że jedząc więcej będę się tak czuć, taka rozlazla, opuchnieta. Że waga poleci w górę i nie będę w stanie jej zatrzymać. Nigdy nie miałam kompulsow, jakiś zachcianek. Wczoraj przy śniadaniu widziałam jak tata jadł filet z makreli, więc wzięłam od niego odrobinę na kanapkę, wszystko było ok. Ale czasami jestem przerażona, że zamiast przytyc do zdrowej wagi znowu będę gruba. 

Rodzice specjalnie dla mnie przygotowują wędzona kiełbasę, na którą składa się pierś z kurczaka (3/4 składu) i udko z kurczaka (1/4). Do tego sól, pieprz i czosnek, nawet nie dołożyli rosołu tylko wodę. Zakładam, że takie mięso może mieć ze 140 kcal na 100 g. A nawet nie potrafię się cieszyć. Strasznie zrobiłam się smutna i depresyjna. 

Dopóki jedzenie rządzi Tobą, nie jesteś w stanie być spokojna, szczęśliwa i spontaniczna.

Tak, z dnia na dzień zaczęłam jeść. Już nie pamiętam co. Kierowałam się apetytem, a kiedy zaczęłam jeść apetyt wrócił. Z każdym zjedzonym posiłkiem czułam radość, że przybliżam się do zdrowia. 

Nie bój się, że zgrubniesz. Kiedy dojedziesz do wagi prawidłowej, będziesz już na tyle zdrowa, że będziesz mogła tym kierować. Nie przytyjesz za tydzień czy miesiąc. To długotrwały proces. Jasne, że po kapuście z grochem miałaś sensacje - każdy chyba tak reaguje. Zacznij może od czegoś bardziej lekkostrawnego. Ja wcinałam budynie, takie bardziej płynne, do picia. Z cukrem, a jakże! Możesz sobie pozwolić na cukier, na tłuszcz. Przeproś się z orzechami - są pyszne i zdrowe. 

Słuchaj, nawet, jeśli (a myślę, że do tego noe dojdzie) przytyjesz do nadwagi, to co? Odchudzisz się, tym razem z głową i zdrowo. Dasz radę. 

Bardzo Ci dziękuję. 

Jutro spróbuję być bardziej spontaniczna w jedzeniu, nie planować i nie rozmyślać, tylko nakładać na talerz ile uznam że mam ochotę zjeść. Od czegoś muszę zacząć, nie mogę stać w miejscu, bo coraz gorzej się czuję. Wiem przecież że nie zjem słodyczy, tłustego mięsa, tylko zdrowe i chude produkty, które mi nie zaszkodza nawet w lekkim nadmiarze. Mam nadzieję że dam radę, bo nie moge chudnac w nieskończoność, już i tak zleciało z 68 na 40,5...

Dobrze. Nie próbuj, tylko działaj. Po prostu zacznij żyć normalnie. Jesteś jeszcze taka młoda. Przed Tobą cały świat. I wcale nie zależy to od Twojej wagi. Ale od życia i zdrowia. Gdybyś nie dawała rady pokonać swojej zaprogramowanej na chudnięcie psychiki, to leć do psychiatry. To żadna ujma. Lekarz, jak każdy inny. Mam ogromny szacubek do ludzi, którzy potrafią zwrócić się o pomoc do psychiatry. Bo to znaczy, że są świadomi i naprawdę chcą coś naprawić.

Hej, 

Witam świątecznie :) 

Wczoraj troche zjadłam za dużo, mam bóle brzucha, jeszcze się nie ważyłam. 

Jadłospis na dzisiaj:

Śniadanie: dwie kanapki z drobiowa szynką, ogórkiem i łyżeczka masła. 

Drugie śniadanie: kanapka z drobiowa szynką i ogórkiem. 

Obiad: 130 g kapusty kiszonej z pieczarkami, 100 g pieczonego mintaja z piekarnika, pol ziemniaczka, chochla zupy ogórkowej. 

Podwieczorek: 2 marchewki albo 2 pierniczki na miodzie bez lukru. 

Kolacja: trzy kanapki z drobiowa kiełbaska i plasterkami pomidora.

Jest ok? 

W czwartek idę do lekarza, po skierowanie na badania. 

Jeszcze jedno pytanie odnośnie ćwiczeń: rodzice nalegaja na wyłączenie ćwiczeń już, bo widzą że jestem słaba. Na razie ustaliliśmy 20 minut dziennie, ale będą mnie obserwować (wczoraj nie mogłam wejść po schodach). Powinnam ćwiczyć chociaż trochę każdego dnia? Psychicznie byłoby mi ciężko, jakbym miała nie ćwiczyć wcale. 

Ćwiczyć czy torturowac ciało cardio na rowerku? ;)

Chcesz ćwiczyć to zapisz się na ćwiczenia SILOWE na siłowni. Pomoże Ci to przeprogramowac cele, spojrzeć na swoją faktyczną kondycję ciała. Nie mówiąc o tym że przyda Ci się popatrzenie na figury normalnych, zdrowych, fit dziewczyn które będą wymiataly ze sztangami.  

Nie ćwicz codziennie, daj ciału czas na regenerację. I faktycznie ogranicz cardio, a wprowadź ćwiczenia siłowe. Grunt, żeby ćwiczenia sprawiały Ci przyjemność, a nie były karą za jedzenie. I usamodzielnij się wreszcie mentalnie od toksycznych rodziców - kto to widział, żeby dorosła kobieta negocjowała z rodzicami, czy ma pedałować na rowerku 20 czy 30 minut?! Powinnaś zmienić podejście do jedzenia i ćwiczeń dla siebie, a nie dlatego, że rodzice każą. Nadmierna kontrola rodziców nie pomaga w wyzdrowieniu, przeciwnie, niszczy Cię psychicznie i dobrze by było tę kwestię przepracować z psychologiem. Powinnaś żyć swoim życiem, a nie poświęcać dla matki, która nie potrafi odejść od ojca. Obie jesteście dorosłe.

Ćwiczenia siłowe na ten moment nie wchodzą w grę. Nie mam siły, jestem bardzo osłabiona. Ograniczyłam się do 20 minut rowerka + 20 minut spaceru dziennie, albo 30 minut rowerka. 

Przynajmniej póki nie przytyje,moje BMI wynosi ok. 16.