Glikozydy stewiolowe są substancją mogącą znaleźć szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym. Przypuszcza się, że największym powodzeniem będą się cieszyć wśród producentów napojów. Ze względów technologicznych ważne jest, że słodziki wyizolowane ze stewii są dobrze rozpuszczalne w  wodzie, stabilne w kwaśnym środowisku oraz nie zmniejszają zawartości witamin. Działają synergistycznie z innymi substancjami słodzącymi (np. acesulfamem K, aspartamem, sacharyną) co oznacza, że wzajemnie podnoszą swoją słodycz. Zależnie od proporcji poszczególnych glikozydów substancja ta cechuje się słodkością od 200 do 300 razy wyższą od cukru.


Akceptowane, dzienne pobranie - ADI dla tej substancji ustalono na poziomie 4 mg/kg masy ciała/dzień. Przypuszcza się, że przy szerszym zastosowaniu tej substancji,  prawdopodobne jest częste przekraczanie tej  ilości. Z tego też względu zaproponowano dodatek tej substancji słodzącej na dość niskim poziomie oraz nie dopuszczono jej do stosowania przy produkcji żywności i napojów dla dzieci do lat 3.


Główne glikozydy stewiolowe to stewiozyd oraz rebaudiozyd A.  Z nich powstaje substancja słodząca oznaczana jako E 960. Tak więc jeżeli wykorzystano ją przy produkcji danego produktu, na jego opakowaniu znajdziemy sformułowanie: substancja słodząca glikozydy stewiolowe lub substancja słodząca E 960. Związek ten został dopuszczony do stosowania w Unii Europejskiej pod koniec 2011 roku. Poza Europą m. in. W USA i Japonii jest on stosowany od wielu lat.