Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Miesiąc mnie nie było...

Dla mnie to wieki... Czasem Was podczytywałam, podglądałam, kibicowałam i myślałam, że tej już nie ma już od dłuższego czasu, tamta dawno nic nie napisała, nowe nicki, nowe osoby itp... Moje obecne życie to karuzela chomika🤭 kręcę się dookoła własnej siebie, czasem myślę czy dana sytuacja już była czy to tylko moja wyobraźnia? Cały czas się czymś przejmuje, martwię, nad czymś zastanawiam. Nadal pracuje w domu i w mojej sytuacji to jest dar, choroba taty postępuje i wysysa że mnie wszelkie chęci i postanowienia. Tata jest u mnie średnio 10 godzin dziennie więc nie mam już siły i chęci, żeby coś robić. Pije wodę i to mój sukces średnio 1,5-2 litry, 4-5 posiłków w miarę regularnych, więcej warzyw gości w moich posiłkach i godzina dziennie aktywności, raz jest rower, raz kije, raz zumba... Niby wakacje, niby lato, a kilka minut po godz. 20 jest już ciemno...więc po ciemku nie pójdę już na spacer czy nw.. Śpię po 5-6 godzin i pod koniec tygodnia organizm się już buntuje. Nie ciągnie mnie aż tak bardzo do słodyczy😁 choć nie mówię, że nie przytuliłabym jakiegoś ciasta z kremem (ale wiem, że na jednym kawałku by się nie skończyło). Potrzebuje kopa, żeby spiąć pośladki i powalczyć o lepsze samopoczucie... Ktoś chętny?  Nie potrzebuję rad w stylu zostaw wszystko i idź na basen, siłownie itp. ale nie na godzinę, ale na dwie bo wtedy będą efekty, bo to będzie czas dla Ciebie, wynajmij opiekunkę itp...po prostu przy mnie bądź. . Miłego wieczorku Wam życzę