Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Mam się czym chwalić

Po przeczytaniu kilku Waszych wpisów doszłam do wniosku, że za mało się chwalę. Wczoraj np byłam na takiej oficjalnej uroczystości, pod nosem talerz z pachnącymi ciastami, a ja - tylko kawka. Z przyjemnością patrzyłam jak jedzą inni. Właściwie było to dla mnie bezbolesne. W domu są ciągle jakieś słodycze (dla dzieci) a ja ich nie ruszam. Więc chwalę się. Słodycze to dla mnie największy problem. Nie mam żadnego problemu z niejedzeniem chleba, ziemniaków itp. Ale ze słodyczy zawsze było mi trudno zrezygnować. Walczyłam ze sobą. Teraz to tak jakby normalne, że ich nie jem tak jak nie palę. Dziękuję nie palę - dgy ktoś częstuje i dziękuje nie jem - gdy ktoś częstuje słodkościami. Nieźle co? Odniosłam już jakiś sukces.