Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
F*ck. I'm fat.

Na karku prawie 26 lat.
Obowiązki wręcz śmieszne - praca, kot i weekenowe popijawy. 
Zainteresowania szerokie. 
Jak mój tyłek. 

Kiedy to się stało? Jak to zatrzymać? Ledwo mieszczę się w swoje spodnie. Za jakie grzechy? (cicho, cicho to wcale nie te hektolitry napoju bogów ani dziesiątki zjedzonych kawałków pizzy. To nawet nie te porcje frytek zjadane o 3 nad ranem)

Jestem jednak kobietą zadaniową. Cel postawiony (-2kg do urodzin, -5 do końca roku), plan mniej więcej ogarnięty. Czas działać. 

Swoją drogą… skoro założyłam, że sama będę gotować zadanie jest ułatwione - wszak co przygotuje ch*jowa pani domu? Prawdopodobnie będę prawie głodować bo będzie niesmacznie i węglowo. 

Powinnam również zacząć ćwiczyć. Hm. Trzeba się zgłosić po multisporta. Na razie odgrzebię buty i może, może zacznę biegać. Współlokator posika się ze śmiechu ale niech się śmieje. Jego brzuch też rośnie! A ja wcale nie jestem wredna. 

Plan nie wyklucza jednak weekendowych wypadów i chlania dobrych piw bo z tego nie umiem zrezygnować. Co jak co ale:
- trzeba odstresować się po tygodniu pracy, 
- jestem młoda, 
- rozkminy o życiu i śmierci o 4 rano potrafią zmienić spojrzenie na świat. 

Także ten. Jestem tłusta. Ale nie będę.