Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
69/120 - wzięłam się w garść

Powiem Ci, że na razie nie jest źle. Wprawdzie nie mam pomysłów za bardzo na posiłki, musiałam zrezygnować z kochanych ziemniaków (a uwielbiam je pod każdą postacią), kukurydzy, lodów czy bułek i pszennych rzeczy (ach pizza) i makaronów (chociaż te powoli wrócą do mnie po 2 tygodniach) to i tak większość rzeczy dozwolonych możesz jeść w dowolnych ilościach. Spróbuj - nie zaszkodzi, a jak zobaczysz jak waga leci, to dostaniesz kopa - jak ja ;-)

Dzięki ;-) Pewnie masz większą wiarę niż ja sama, ale może się jeszcze podbuduję ;-)

I jak efekty? Masz się czym chwalić i jednocześnie mnie zmotywować? Jak nie masz pozytywów to nie pisz :P ;-)

No to faktycznie miałaś zupełnie inną wejściową. Ja kiedyś zeszłam do 48 kg, teraz cieszyłabym się 55 a marzeniem jest ok 52-53. Pamiętam że jak wtedy się odchudzałam schodziłam z jakiś 58-60 i największy spadek było widać właśnie w okolicach 52 kg, kolejne 4 kg tylko wychudziły mnie od pasa w górę a dół dalej był "toporny" - jeśli mogę to tak nazwać, bo w porównaniu do stanu obecnego byłam filigranowa ;)

U mnie zawsze zmorą był tyłek i uda - zwłaszcza uda. Ale po ciąży niestety brzuch jest okropny, talię gdzieś wcięło (chociaż przy takiej nadwadze to się nie dziwię) mimo, że w ciąży w sumie przybrałam tylko 3 kg.

To oby nam się odmieniło, bo nie za dobrze z nami ;-)

Przydadzą się, bo to nie wiem już która próba w tym roku :/ wstyd :(

Naturalna - to nie jest pocieszające :( Mam wrażenie, że całe życie jestem gruba. Jak schudłam do 48 kg i mieściłam w spodnie mojej siostry, której zawsze zazdrościłam figury (S) to też czułam się gruba. I jak myślę o tym, że może uda mi się schudnąć tym razem, to wciąż pojawiają się myśli - jak długo będę się cieszyła lepszą sylwetką?

Wiesz, po dwóch tygodniach stopniowo dodaje się nowe produkty, więc liczę, że to wystarczy mojemu organizmowi. Wszak teraz nie mogę się doczekać, żeby za półtora tygodnia zjeść tę odrobinę makaronu i jakiegoś owoca ;-)