Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
moje boje z wyciskarką [facet w kuchni]

Dziś gnany przemożną chęcią przetestowania nowej wyciskarki do owoców w różnych zastosowaniach, postanowiłem zrobić domową chałwę. Taki mi się eksperymentator załączył. Przepis podsunęła w poprzednim wpisie Pati – w sumie banał: podprażyć sezam i zmielić z jagodami Goji. Rękawy w górę i do dzieła… jak się okazało, na własną zgubę. Ukręciłem sobie chałwowe Waterloo.

Zaczęło się od tego, że za mocno zrumieniłem sezam i stał się gorzkawy. Przepis uczciwie przed tym ostrzegał, ale myślałem że jeszcze nie dość… No trudno, pierwsze koty za płoty, doświadczenie kosztuje – pociągnąłem temat dalej.

Potem machina w ruch. To co wypluła nijak nie przypominało pasty, tylko suche trociny, w dodatku zbyt słabo przemielone. Trzeba było zrobić kilka przebiegów. W pewnym momencie drobne wióry przykleiły się do ścianek poza zasięgiem ślimaka i tam zostały. Trzeba było ślimaka wyciągnąć i oskrobać z wiórów, oczywiście przy okazji siejąc nimi po stole i podłodze w kuchni jak confetti na weselu. W tym czasie z lejka na sok zaczął zdradziecko wyciekać olej odsączony z ziarenek (po co używac dołączonej zatyczki). Ponieważ właśnie obracałem komorę, olej z malowniczym rozbryzgiem ozdobił jeszcze większą część kuchni. W dodatku i tak było go za mało, żeby po dodaniu go do wiórów przestały być suche.

Ale to wszystko nic. Największym błędem było wrzucenie jagód Goji. Do misy trafiła mniej niż połowa tego co wsypałem, za to większość osiadła na wewnętrznych wypustkach wyciskarki w postaci bardzo gęstego kitu. Szorowałem to chyba z pół godziny różnymi narzędziami – zaczynając od drewnianej łopatki a kończąc na szczotkach różnego kalibru i twardości. I to mimo tego, że przytomnie zalałem do od razu wodą. Masakra.

Po usunięciu skutków kataklizmu przyjrzałem się powstałemu półproduktowi i dalej był za suchy. Spróbowałem – w smaku ani dobre, ani niedobre, takie nijakie. Wlałem trochę wody ze stewią, wymieszałem, powstałą pastę rozsmarowałem na folii alu i do lodówki. Efekt widzicie na zdjęciu

Łączny koszt zdobycia tego cennego doświadczenia: paczka sezamu za 7 zł i półtorej godziny "rzeźby w g...". Duże straty materiału i nerwów. Nigdy więcej domowej chałwy! Chyba, że kupnej. Dobrze, że maszyna przetrwała. Wniosek: bardziej uważać co się wyciska, nie wszystko pójdzie gładko.

Na osłodę zrobiłem sobie znów soku takiego jak ostatnio. Wióry z jabłek, marchwi i pomarańczy wykorzystałem do mufinek owsianych. Dobre!

A w ogóle to nie pamiętam, kiedy ostatnio stałem tyle ciągiem przy kuchni. Powoli to oswajam.