Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
20.09.2014 84,3kg

PRZYPOMINAJKA       9 sierpnia  - 1 listopada       WAMPIRIADA 

Na razie mam 0,7 kg , ale się nie poddaję.

Moja dzisiejsza waga to 84,3 kg. 

Mniej o 0,4 kg od ostatniego ważenia 

Tak przyglądam się na moje postępy w odchudzaniu i stwierdzam, że prawie straciłam cały okres wakacji. Waga od czerwca jest mniejsza raptem o 1 kg, a sierpień i wrzesień to ciągłe wahanie między 84 a 85 kg. Nie wiem co się dzieje. Być może mój organizm walczy z rozumem, może taki okres regresu musi nastąpić, ewentualnie przyzwyczajenie do moich odchudzających działań dało znać o sobie. A może jest potrzebna jeszcze większa motywacja? Robię wszystko i szukam jej w sobie, w każdej minucie, w każdej sekundzie, każdego dnia. Bo osiągnęłam już bardzo dużo, 16 kilogramów utraconych po 20 latach ogromnej nadwagi. Spowodowało to, że jestem innym człowiekiem. Jestem inna z wyglądu, mocniejsza psychicznie i podejmuję ważne decyzje. Najważniejsze jest jednak to, że wyszłam ze skorupy, jestem sobą i dobrze się z tym czuję. Doceniam samą siebie i żądam tego samego od innych. Moje marzenia to zrzucenie jeszcze 15-16 kg. Aby wrócić do dawno zapomnianej 6, która może być z 9, ale aby była..

Zajrzałam dzisiaj do pamiętnika naszej szproteczki Nejtiri. Polecam Wam wszystkim zapoznanie z tym wpisem. Dawno nie czytałam tak mądrego tekstu. Opisany jest tam los nas wszystkich i przyjaźnie, czasami szorstkie, czasami cudowne, czasami krótko lub długotrwałe z pewnymi liczbami pojawiającymi się naszym życiu. 

Odchudzanie to nie tylko dieta, ćwiczenia fizyczne, ale przede wszystkim spojrzenie z góry na swoje życie, przemyślenie pewnych spraw i naprawa życia. Ja w swoim życiu za długo przyjaźniłam się z 9, 10, za bardzo przyzwyczaiłam się do ich obecności. Stały się częścią mojego życia, nie potrafiłam wyrwać się z ich przepotężnych wpływów na mnie, na całe moje życie. Ale pewnego dnia ( rok temu ) jakiś dobry duszek szepnął do ucha: spróbuj, dasz radę, zrób to dla kogoś kogo kochasz nad życie, ale przede wszystkim dla siebie. I zaczęłam, początkowo powiedziałam żegnaj 10, a wiosną zostawiła mnie 9. Od kilku miesięcy moją koleżanką jest mocna 8, powitałam ją bardzo radośnie po 20 latach od ostatniego spotkania. Ale widzę, że i ona za bardzo się do mnie przyczepiła. A ja już jestem umówiona z 7, która tak bardzo za mną tęskni, tak bardzo chciałam ją widzieć w tym roku, ale boję się, że przyleci dopiero w przyszłym roku .....

Miałam kilka dni przerwy w pamiętniku, obliczaniu kalorii i wizytach na v. Oczywiście brak czasu. Nadrabiam od jutra.

Pozdrawiam szproteczki i Was wszystkich