Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ciasteczkowy potwór na odwyku i fitness ze
szpadlem

Ostatni wpis jest pełen goryczy i pewnie co niektórzy postawili na mnie krzyżyk. Tak się zazwyczaj kończą diety - brak efektów, spadek motywacji i rozgoryczenie. Walimy głową w mur jakby to coś mogło zmienić. Ale nie może. Lamenty niestety nic tu nie pomogą. Zabawne, że potrafimy walczyć z zawziętością, ale zawsze w sprawie innej osoby. Ile razy poświęcałyśmy się dla przyjaciół, dla partnera, dla dzieci... Robimy to codziennie. Codziennie rezygnujemy z siebie dla innych. A jak wreszcie chcemy zmienić swoje życie, wziąć się za siebie, schudnąć, czuć się dobrze we własnej skórze, to okazuje się to najtrudniejszym wyzwaniem. Pewnie dlatego, że siebie zawsze możemy oszukać. Nie doceniamy swojej wartości dlatego łatwiej przychodzi zwątpienie. Codziennie rano myjąc zęby przypomnę sobie trzy słowa CHCĘ - MOGĘ - POTRAFIĘ.

Nie zrezygnowałam z diety. Nic z tych rzeczy. Po prostu siedzę teraz na budowie do późna i nie mam za bardzo czasu na pisanie pamiętnika. Dzisiaj np.: miałam wenę twórczą na przekopanie ogródka - taki fitness w wersji ze szpadlem ;) Jutro pewnie poczuje mięśnie. Ale dałam czadu naprawdę :) Poza tym był rower 4 km i przysiady rano i wieczorem. Bieganie sobie dzisiaj odpuściłam, bo to już przegięcie. Jutro, o ile wstałabym z łóżka, pewnie poruszałabym się z gracją robocopa. Jedynym skokiem w bok były kabanosy... Ehhh no nie mogłam się powstrzymać ;D Ale za to dzisiaj dostałam wielką tabliczkę milki jogurtowej z chrupiącymi płatkami (w tej chwili ślina zalewa mi łóżko) i nie otworzyłam jej :) A to jest moja ulubiona czekolada!!! Zwykle zjadałam całą ...;/ Ah taki mały sukcesik :) Jak na cisteczkowego potwora to po dwóch miesiącach odwyku naprawdę potrafię się powstrzymać od słodyczy. W związku z powyższym oficjalnie przyznaje sobie order "pogromcy słodyczy" :)

 I tym optymistycznym akcente kończę na dzisiaj, bo późno się zrobiło, a jutro ostatni dzień pracy i WEEKEND :D