Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
tsh- 32

Nie wiedziałam czy jeszcze kiedyś coś tutaj napiszę... Przez ostatnie (prawie) 2 tygodnie ostatnią rzeczą, na jaką miałam ochotę, to odchudzanie i ćwiczenia. No ale jednak jestem, piszę, nie poddałam się. Doszłam do wniosku, że najgorsze, co mogę zrobić, to się poddać. Ja?? Nigdy!

Co się stało? Po pierwszym miesiącu, kiedy to schudłam caaaałe 2kg, waga stanęła, a potem zaczęła iść w górę. Do tego stopnia, że codziennie miałam na wadze więcej. Do tego samopoczucie delikatnie mówiąc średnie. Ciągły ból głowy, niepokój, zero energii, ból gardła... Myślę sobie-spoko luz, przesilenie wiosenne, ale kiedy tydzień temu weszłam na wagę i zobaczyłam 67kg!!!! w te pędy umówiłam się do lekarza. Dostałam skierowanie na badania przeróżne i co? I wyszły kwiatki.

Tsh 32..... przy normie do 4,2. Czujecie to? Trzydzieści-kuźwa-dwa! Do tego kilka innych ciekawych historii powychodziło, za które trzeba się wziąć i je ogarnąć. Ja, która zawsze była zdrowa jak koń! Szlag by to...

Tak więc najbliższe tygodnie to będzie jedna wielka pielgrzymka po lekarzach. Niefajnie. 

Aha. Dzisiaj na wadze 67,5kg. Puchnę jak wściekła o.0

Jakby na przekór temu wszystkiemu zapisałam się na siłownię i do dietetyka. Dzisiaj miałam pierwsze zajęcia z trenerem. Dał mi w dupsko solidnie. Będę chodziła 3 razy w tygodni i plan jest taki- poniedziałki nogi, środy tyłek i brzuch, piątki brzuch i górne partie; wtorki i czwartki callanetics, joga itp w domu. Weekendy wolne. Dzisiaj pierwszy raz od dłuższego czasu czuję pozytywne wibracje. Nie dam się :)